از اولين دوره رقابت هاى جام جهانى که در سال 1930 در اروگوئه برگزار شد؛ محبوبيت، سطح کيفى و استقبال کشورها از اين مسابقات به تدريج افزايش يافت تا جايى که به پرطرفدارترين و بزرگترين رويداد تک رشته اى جهان تبديل شد.
"په له" در جام جهانى 1966 نيز ناموفق بود و نتوانست به کسب سومين قهرمانى پياپى تيم برزيل کمک کند، اما تيم انگلستان که توسط "سر الف رمزى" هدايت مى شد، در يک ديدار پرتنش در ورزشگاه ويمبلى، آلمان غربى را با 3 گل تاريخ ساز "جف هورست" و نتيجه 2 بر 4 شکست داد و قهرمان جهان شد.
اين در حاليست که هنوز هم اختلاف نظر در مورد عبور توپ از خط دروازه آلمان ادامه دارد.
** آغاز دوران مدرن
انگلستان در جام جهانى ،1966 گام ديگرى به سمت موفقيت برداشت. قهرمانى تيم ميزبان در خانه، موجب شد برخى حريفان احساس کنند مورد تبعيض واقع شده اند.
16 تيم آفريقايى در اعتراض به قانون جديد فيفا که الزام داشت برنده ديدارهاى مقدماتى قاره آفريقا بايد نماينده آسيا يا اقيانوسيه را شکست دهد تا به جام جهانى راه يابد، رقابت هاى هشتمين دوره را تحريم کردند.
آفريقايى ها معتقد بودند رقابت در قاره خودشان براى صعود به جام جهانى کافى است. قانونى که سال 1964 وضع شده بود، 4 سال بعد به سود آفريقا تغيير يافت که در نتيجه 70 تيم در پيکارهاى مقدماتى شرکت کردند که رکورد ديگرى در نوع خود بود.
فيفا تصميم گرفت 10 تيم از اروپا، يک تيم از آسيا و يک تيم از آمريکاى شمالى و مرکزى در جام جهانى حضور يابند.
يکى از اولين تيم هايى که به جام هشتم صعود کرد پرتغال بود که با چکسلواکى، فيناليست دوره قبل، همگروه بود. صعود تيم انگلستان به مرحله اصلى در حضور تماشاگران خودى و مقابل دوربين هاى شبکه بى.بى.سى کاملاً بديهى بود.
اين تيم بدون دريافت حتى يک گل به مرحله يک چهارم نهايى راه يافت که در اين مسير مقابل اروگوئه بدون گل متوقف شد، مکزيک را 2 بر صفر شکست داد و فرانسه را با همين نتيجه مغلوب کرد، اما داغ ترين خبر رقابت هاى مرحله نخست، حذف مدافع قهرمانى يعنى برزيل بود.
برزيل بعد از غلبه بر بلغارستان، مقابل مجارستان و سپس تيم شگفتى ساز پرتغال تن به شکست داد، در حالى که کارى از دست په له و هم تيمى هايش ساخته نبود. په له يک بار ديگر قربانى بازى فيزيکى و خشن مدافعان حريف شد. او در ديدار با بلغارستان مصدوم شد تا ديدار با مجارستان را از دست داده و دوباره مقابل پرتغال با برانکارد از زمين خارج شود.
** قهرماني در خانه
يکى از تيم هاى راه يافته به مرحله دوم، کره شمالى بود که با غلبه بر ايتاليايى ها و سپس به توپ بستن دروازه پرتغال در مهيج ترين مسابقه جام، شگفتى ساز شد.
پرتغال موفق شد 3 گل خورده را جبران کرده و با درخشش "اوزه بيو" که 4 گل به ثمر رساند، کره شمالى را عقب بنشاند. هيچ ديدار ديگرى نتوانست به اين اندازه مهيج باشد.
تيم انگلستان که همه بازى هايش را در ويمبلى انجام مى داد، با برترى 4 بر 2 مقابل آلمان غربى در وقت اضافه، قهرمان شد تا همراه با "بابى مور" کاپيتان تيم، جام را از دست ملکه "اليزابت" دريافت کند.
** برندگان جام هشتم
قهرمان: انگلستان
دوم:آلمان غربى
سوم: پرتغال
چهارم: شوروى سابق
** برنده کفش طلايى: اوزه بيو از پرتغال با 9 گل
** اسطوره هاى جام جهانى 1966
- "بابى مور" (انگلستان، تولد 1941، مرگ 1993)
وى شايد به خاطر تکل هاى به موقع و پاس هاى دقيق خود آماده ترين مدافع تاريخ فوتبال انگلستان بود. پاس مور به جف هورست در وقت اضافه فينال جام جهانى 1966 در ورزشگاه ويمبلى، گل قهرمانى انگلستان را رقم زد.
مور به عنوان بهترين بازيکن اين مسابقات انتخاب شد.
"جک اشتين" مربى معروف اسکاتلندى در مورد اين بازيکن گفت: بايد قانونى براى وى وضع شود. او 20 دقيقه قبل از هر کسى مى داند چه اتفاقى خواهد افتاد.
مور، 107 مسابقه ملى براى تيم انگلستان انجام داد و وستهام را به قهرمانى در جام حذفى انگلستان و همچنين جام قهرمانان اروپا رساند.
وى بازيکن قابل احترامي در سراسر جهان است و پس از درخشش در جام جهانى 1970 در مکزيک مورد تحسين په له قرار گرفت.
تمام جهان پس از مرگ مور (به دليل سرطان) در سال 1993، از وى تجليل کردند.
- "جف هورست" (انگلستان، تولد 1941)
تنها بازيکنى است که توانسته در يک مسابقه فينال جام جهانى، 3 گل به ثمر برساند.
وى همانند بسيارى از افسانه هاى جام جهانى، در ابتداى اين مسابقات جزء بازيکنان اصلى تيم ملى کشورش نبود و پس از مصدوميت "جيمى گريوز" فرصت يافت نام خود را در تاريخ اين مسابقات ثبت کند.
هورست در جريان پيروزى 4 بر 2 انگلستان برابر آلمان غربى 3 گل به ثمر رساند.
سومين گل او در اين مسابقه همچنان يکى از لحظات جنجالى تاريخ جام جهانى به شمار مى رود.
مسابقه فينال جام جهانى 1966 هشتمين حضور هورست در تيم ملى کشورش بود. وى در مجموع 49 مسابقه و 24 گل در کارنامه خود براى تيم ملى انگلستان ثبت کرده است.
- "اوزه بيو داسيلوا فريه را" (پرتغال، تولد 1942)
مهاجم موزابيکى الاصل، معروف به "يوزپلنگ سياه" که قدرت شوتزنى پاى راست او رعد آسا بود، گام هاى سريع و قدرت بدنى فوق العاده اى داشت.
وى با 9 گل از جمله 4 گلى که در ديدار پرتغال برابر کره شمالى به ثمر رساند، به عنوان برترين گلزن جام جهانى 1966 انتخاب شد.
پرتغال، اين مسابقه را در ابتدا 3 بر صفر عقب افتاده بود.
فريه را، برزيل را در جريان پيروزى 3 بر يک پرتغال به زحمت انداخت و با سرزنش "مورايس" هم تيمى خود به دليل خطاى خطرناک روى په له، نام خود را در خاطره ها ثبت کرد.
اين بازيکن به دليل مهارت خيره کننده اش لقب ديگرى به نام "په له اروپا" يافت.
وى در سال 1965 به عنوان بهترين بازيکن اروپا انتخاب شد و هنگام حضور در بنفيکا براى 9 فصل پياپى در صدر گلزنان پرتغال قرار داشت.
** برترين گلزنان جام جهانى 1966
اوزه بيو (پرتغال) 9 گل
هلموت هالر (آلمان غربى) 5 گل
فرانتس بکن باوئر (آلمان غربى) 4 گل
فرانس بنه (مجارستان) 4 گل
جف هورست (انگلستان) 4 گل
والرى پورکويان ( شوروى سابق) 4 گل
** آيا مى دانيد؟
قطعاً هيچ رخدادى در تاريخ رقابت هاى جام جهانى به اندازه گل مشهور ويمبلى که انگلستان را به قهرمانى در جام جهانى 1966 نايل کرد، بين هواداران و دست اندرکاران فوتبال ايجاد اختلاف نظر و مناقشه نکرده است.
جف هورست با به ثمر رساندن گل سوم براى تيم انگلستان در وقت اضافه ديدار فينال مقابل آلمان، زمينه ساز قهرمانى آنان شد.
کمتر سالى است که در آن تکنولوژى تازه اى براى تشخيص عبور توپ از خط دروازه ارايه نشود. "گوتفريد دينست" داور سوئيسى که بعد از مشورت با کمک روسى خود تصميم گرفت گل انگلستان را قبول کند، هنوز هم در خاطره علاقه مندان فوتبال جهان باقى مانده است. نام او براى هواداران انگليسى و آلمانى معناى ويژه اى دارد.
انگلستان که به عنوان ميزبان به طور خودکار به جام جهانى صعود کرد، اولين کشور بريتانيايى بود که به اين مسابقات راه يافت.
اين مسابقات در 8 ورزشگاه شامل اولدترافورد (منچستر)، ويلا پارک (بيرمنگام)، آيرسام پارک (ميدلزبرو)، راکر پارک (ساندرلند)، گوديسون پارک (ليورپول)، ويمبلى و وايت سيتى (لندن)، هيلزبرو (شفيلد) برگزار شد.
انگلستان 4 ماه پيش از قهرمانى، کاپ جام جهانى را گم کرد، اما سگى به نام "پيکلس" يک هفته بعد از ربوده شدن جام ژول ريمه هنگام نمايش آن در لندن، آن را دفن شده زير بوته اى در جنوب اين شهر پيدا کرد.
در گروه سوم مجارستان با پيروزى 3 بر 1 برابر برزيل، به 13 مسابقه شکست ناپذيرى اين تيم پايان داد. در اين مسابقه غيبت په له مصدوم کاملاً احساس مى شد.
کره شمالى اولين گل جام جهانى خود را با زدن گل تساوى برابر شيلى توسط "سئونگ ژين" ثبت کرد.
"آنتونيو کاراباخال" دروازه بان مطرح مکزيک پس از تساوى بدون گل برابر اروگوئه با جام جهانى خداحافظى کرد. او در 37 سالگى، پنجمين حضور خود در جام جهانى را تجربه مى کرد.
در گروه چهارم کره شمالى با پيروزى 1 بر 0 برابر ايتاليا شگفتى آفريد. ايتاليا حذف شد و کره شمالى به عنوان نخستين تيم آسيايى به مرحله يک چهارم نهايى راه يافت.
کره شمالى، پرتغال را نيز با گل دقيقه نخست "پاک سئونگ ژين" شوکه کرد.
اين تيم سپس 3 بر 0 جلو افتاد اما اوزه بيو 4 گل زد تا پرتغال در نهايت 5 بر 3 به پيروزى برسد.
** ترکيب بازيکنان انگلستان، قهرمان جام جهانى 1966
دروازه بانان: گوردون بنکس، پيتر بونتى، رون اسپرينگت
مدافعان: جيمى آرمفيلد، جرالد بايرن، جک چارلتون، جورج کوهن، بابى مور (کاپيتان)، رى ويلسون.
هافبک ها: آلن بال، ايان کالاگان، بابى چارلتون، جورج ايستام، رون فلاورز، نورمن هانتر، مارتين پيترز، نابى استايلز.
مهاجمان: جان کونلى، جيمى گريوز، راجر هانت، جف هورست، ترى پاين.
سرمربى: الف رمزى.
کشور مکزيک در جريان برگزاري بازي هاي المپيک توکيو در سال 1964 توانست بيش از آرژانتين نظر مسئولان فيفا را جلب و ميزبان جام جهاني نهم در سال 1970 شود.
نهمين دوره رقابت هاى جام جهانى نقطه عطف ديگرى از نظر پخش تلويزيونى مسابقات بود و حتى براى هماهنگى با شبکه هاى تلويزيونى، برخى ديدارها 12 ظهر انجام شد.
اين تصميم با نارضايتى بسيارى از بازيکنان و سرمربيان مواجه شد، چون ناگزير بودند در گرماى شديد مکزيک در آن وقت ظهر، مسابقه بدهند.
از خشونت ها و بازى فيزيکى که در دوره قبل جام جهانى ديده شده بود، خبرى نبود. اين دوره از رقابت ها بدون اخراج حتى يک بازيکن تمام شد که از اين نظر با رکورد سال 1950 برابر است.
** ژول ريمه به کلکسيون برزيل رفت
"په له" با اين که گفته بود هرگز در رقابت هاى جام جهانى بازى نمى کند، در اين مسابقات حضور يافت و تيم برزيل با ترکيب طلايى خود شامل کلودو آلدو، جرسون، ريوه لينو، توستائو، جرزينيو، پله و کارلوس آلبرتو، جام ژول ريمه را براى سومين بار به خانه برد.
** يک جام با سه قهرمان
جام جهانى1970 ، سه قهرمان بزرگ داشت: نخست تيم برزيل که قهرمان جام شد، دوم اسطوره اى به نام په له که براى سومين بار (1958، 1962 و 1970) قهرمانى را جشن گرفت و سومى که خود فوتبال بود.
کسانى که از کيفيت رقابت هاى دوره قبل(1966 لندن) ناراضى بودند، هيچ حرفى براى گفتن نداشتند، چون "بازي زيبا" حقيقتاً در بهترين شکل و درخشان ترين وجه آن به نمايش گذاشته شد.
بزرگترين مسابقات فوتبال در حضور تماشاگران مشتاق اين رشته برگزار شد که عبارت بودند از انگلستان - برزيل، انگلستان - آلمان غربى و البته مهيج تر از همه ديدار نيمه نهايى ميان ايتاليا و برزيل.
قطعاً هيچکس گل زيباى په له را که از فاصله 50 مترى، "ويکتور" دروازه بان چک را مقهور کرد، از ياد نخواهند برد. سپس تيم برزيل، تماشايى ترين تيم جام، با خط حمله بى نظير خود شامل جرزينيو، توستائو، پله و ريوه لينو، در نهمين دوره پيکارهاى جام جهانى سومين قهرمانى را جشن گرفت.
يک بار ديگر شمار شرکت کنندگان در اين جام رکورد شکست. 75 تيم در رقابت هاى مقدماتى شرکت کردند و بسيارى کشورهاى با تجربه نظير پرتغال، اسپانيا، فرانسه و مجارستان نتوانستند از مقدماتى صعود کنند، اما تيم هاى رژيم صهيونيستى، آرژانتين و مراکش به مرحله اصلى راه يافتند.
مراکشى ها اولين تيم آفريقايى بودند که از مرحله مقدماتى به جام جهانى راه يافتند. کنفدراسيون فوتبال اين قاره در سال 1957 تأسيس شد، اما اولين تيم آفريقايى که در جام جهانى بازى کرد، مصر بود که در جام 1934 بدون انجام دادن حتى يک مسابقه حضور يافت.
مراکش و پرو شگفتى سازان مرحله نخست بودند. پرو به مرحله يک چهارم نهايى راه يافت و با قبول باخت 4 بر 2 مقابل برزيل از ادامه مسير بازماند.
** بکن باوئر فداکار
در مرحله يک چهارم نهايى، 2 فيناليست سال 1966 يعنى انگلستان و آلمان غربى مقابل هم قرار گرفتند. تيم آلمان که تا 20 دقيقه پايانى 2 بر صفر عقب بود، به طرز معجزه آسايى توانست سه گل به ثمر رسانده و پيروز از ميدان خارج شود، البته در وقت اضافه. اما هنوز رقابتى مهيج تر در مرحله نيمه نهايى مقابل ايتاليا انتظار ژرمن ها را مى کشيد.
در ورزشگاه نوساز "آزتک" که ويژه جام جهانى ساخته شده بود، 2 تيم در پايان 90 دقيقه 1 بر 1 مساوى بودند، اما در لحظات بسيار نفس گير وقت اضافه، هر يک از حريفان براى دقايقى پيش مى افتاد. "فرانس بکن باوئر" با وجود از جا در رفتن کتفش و در حالي که بازويش از گردن آويزان بود، هنوز به بازى ادامه مى داد.
بکن باوئر با تمام انگيزه و اشتياقى که داشت، نتوانست پاداشى دريافت کند، چون اين ايتاليا بود که سرانجام با برترى 4 بر 3 به فينال راه يافت.
در ديدار نهايي تيم خسته و فرسوده لاجوردى پوشان رمقى براى مهار بازيکنان برزيل نداشت و به شکست 4 بر 1 تن دادند.
"کارلوس آلبرتو پريه را" کاپيتان طلايى پوشان، جام ژول ريمه را بالاى سر برد تا براى هميشه در کلکسيون افتخارات دنباله دار برزيل بماند.
پله در حالى که اشک در چشمانش حلقه زده بود، روى دوش هم تيمى هايش دور افتخار مى زد. او نه تنها سومين قهرمانى را تجربه مى کرد، بلکه براى آخرين بار در جام جهانى حضور يافته بود.
** برندگان جام نهم
قهرمان: برزيل
دوم: ايتاليا
سوم: آلمان غربى
چهارم: اروگوئه
** برنده کفش طلايى: گرد مولر از آلمان با 10 گل
** اسطوره هاى جام جهانى 1970
- "په له" (برزيل، تولد 1940)
وى شايد بزرگترين بازيکن تاريخ فوتبال در جهان است. بازيکن چابکى که هنوز قدرت کافى براى بازى دارد. پله مهارت بسيارى در حرکت با توپ و دادن پاس هاى دقيق به هم تيمى هاى خود داشت. او کوچکترين شانس ها را به گل تبديل مى کرد.
په له بيش از 1200 گل در دوران فوتبال حرفه اى خود از جمله 95 گل در 110 مسابقه ملى براى برزيل به ثمر رساند.
وى تقريباً جام جهانى 1958 را به دليل مصدوميت زانو از دست داد. پله در سومين مسابقه برزيل برابر شوروى سابق بازگشت. يک گل برابر ولز، 3 گل مقابل فرانسه، 2 گل برابر سوئد در مسابقه فينال، په له را به يکى از 2 قهرمانى خود در جام جهانى رساند. اين بازيکن در جام جهانى 1962 به دليل مصدوميت نتوانست سومين عنوان را کسب کند.
په له که در 16 سالگى به عضويت تيم ملى برزيل درآمد و نخستين مسابقه خود را برابر آرژانتين انجام داد، در جريان ديدار با پرتغال در جام جهانى 1966 مصدوم شد و از دور رقابت ها کنار رفت، اما در اوج آمادگى در مسابقات جام جهانى 1970 حضور يافت.
- "گرد مولر" (آلمان، تولد 1945)
معروف به "بمب افکن". اين ديناميت جيبى يکى از مهلک ترين تمام کننده ها در تاريخ فوتبال بود.
در جام جهانى 1970 با 10 گل از جمله هت تريک مقابل بلغارستان و پرو به عنوان بهترين گلزن مسابقات انتخاب شد. وى در جريان پيروزى حساس 3 بر 2 آلمان برابر انگلستان در مرحله يک چهارم نهايى نيز گلزنى کرد.
مولر چهار گل در جريان قهرمانى آلمان غربى در جام جهانى 1974 به ثمر رساند و مجموع گل هاى خود در اين رقابت ها را به رکورد 14 رساند.
وى اولين گل خود را در بايرن مونيخ پس از مصدوميت "سپ ماير" وارد دروازه کرد، اما بعد از آن اين تيم را به سه عنوان پياپى قهرمانى در اروپا رساند. اين بازيکن در 62 مسابقه خود براى آلمان غربى 69 گل به ثمر رساند و در سال 1970 اولين آلمانى بود که عنوان بهترين بازيکن اروپا را به خود اختصاص داد.
- "گوردون بنکس" (انگلستان، تولد 1937)
بهترين دروازه بان جهان در اوخر دهه 1960 و اوايل دهه 1970. اوج نمايش قدرت وى در جام جهانى 1970 و دفاع از دروازه انگلستان برابر په له بود.
چهار سال قبل از آن هم بنکس در فينال جام جهانى فقط يک گل، آن هم توسط ضربه پنالتى "اوزه بيو" از پرتغال دريافت کرده بود.
بنکس که 73 مسابقه ملى در کارنامه دارد، تيم استوک را به اولين قهرمانى خود در جام اتحاديه باشگاه هاى انگلستان در سال 1972 رساند.
در همين سال فعاليت ورزشى او پس از نابينايى از يک چشم به دليل حادثه رانندگى، به شدت تحت تأثير قرار گرفت.
** برترين گلزنان جام جهانى 1970
گرد مولر (آلمان غربى ) 10 گل
جرزينيو (برزيل) 7 گل
تئوفيلو کوبيلاس (پرو) 5 گل
پله (برزيل) 4 گل
آناتولى بيشووتس (شوروى سابق) 4 گل
** آيا مى دانيد؟
- براى نخستين بار قانون به تيم ها اجازه داد بازيکنان داخل زمين را تعويض کنند و از کارت زرد و قرمز استفاده شد.
- ديدار ايتاليا و آلمان غربى در نيمه نهايى، تنها مسابقه جام جهانى است که پنج گل در وقت اضافه از خط دروازه ها عبور کرد.
- جام ژول ريمه که به افتخار بنيانگذار اين رقابت ها نامگذارى شده بود، بعد از سومين قهرمانى برزيل طى 12 سال براى هميشه به آنان اهدا شد.
- داستان اين جام به همين جا ختم نشد. جام ژول ريمه يک بار ديگر در برزيل ربوده شد و برخلاف ماجراى قبلى (1966 انگلستان) هرگز پيدا نشد. نمونه ديگرى از اين جام بعداً ساخته و به برزيل داده شد.
- کارلوس کازسلى از شيلى اولين بازيکنى بود که با دريافت کارت قرمز اخراج شد و اين افتخار را به نام خود ثبت کرد!
- نهمين دوره مسابقات جام جهانى به ميزبانى مکزيک براى نخستين بار بود که در منطقه کونکاکاف برگزار مى شد.
- براى نخستين بار مسابقات به صورت زنده در سراسر جهان پخش شد.
- مکزيک ميزبان، نخستين مسابقه خود را با تساوى بدون گل برابر شوروى سابق پايان داد و اولين تعويض در همين مسابقه در تيم شوروى با خروج "ويکتور ربريانيکوف" و ورود "آناتولى پوزاچ" انجام شد.
- انگلستان در اولين مسابقه خود با گلزنى جف هورست، رومانى را يک بر صفر شکست داد. نخستين تعويض انگليسى ها هم ورود "تامى رايت" به جاى "کيث نيوتون" بود.
- مراکش که نخستين حضور خود در جام جهاني را تجربه مى کرد، 2 بر يک برابر آلمان غربى شکست خورد. بلژيک نيز السالوادور را در نخستين سابقه حضورش 3 بر صفر شکست داد.
- "اووه زيلر" با حضور در ديدار آلمان غربى برابر مراکش، اولين بازيکن اروپايى بود که براى چهارمين بار پياپى در جام جهانى حضور يافت. او در اين مسابقه يک گل هم به ثمر رساند.
- گرد مولر که سپس بهترين گلزن مسابقات نام گرفت، اولين هت تريک اين مسابقات را در جريان پيروزى 5 بر 2 آلمان غربى برابر بلغارستان به نام خود ثبت کرد.
- "ماريو زاگالو" براى اولين بار، هم به عنوان بازيکن و هم به عنوان مربى به قهرمانى در جام جهانى رسيد.
** ترکيب بازيکنان برزيل، قهرمان جام جهانى 1970
دروازه بانان: آدو، فليکس، امرسون ليائو
مدافعان: بالدوچى، بريتو، کارلوس آلبرتو (کاپيتان)، کلودوآلدو، ادو، اورالدو، فونتانا، ژول، مارکو، پيازا.
هافبک ها: جرسون، پائولو سزار.
مهاجمان: جرزينيو، داريو، پله، ريوه لينو، روبرتو، توستائو، زى ماريا.
سرمربى: ماريو زاگالو.
نهمين دوره رقابت هاى جام جهانى نقطه عطف ديگرى از نظر پخش تلويزيونى مسابقات بود و حتى براى هماهنگى با شبکه هاى تلويزيونى، برخى ديدارها 12 ظهر انجام شد.
اين تصميم با نارضايتى بسيارى از بازيکنان و سرمربيان مواجه شد، چون ناگزير بودند در گرماى شديد مکزيک در آن وقت ظهر، مسابقه بدهند.
از خشونت ها و بازى فيزيکى که در دوره قبل جام جهانى ديده شده بود، خبرى نبود. اين دوره از رقابت ها بدون اخراج حتى يک بازيکن تمام شد که از اين نظر با رکورد سال 1950 برابر است.
** ژول ريمه به کلکسيون برزيل رفت
"په له" با اين که گفته بود هرگز در رقابت هاى جام جهانى بازى نمى کند، در اين مسابقات حضور يافت و تيم برزيل با ترکيب طلايى خود شامل کلودو آلدو، جرسون، ريوه لينو، توستائو، جرزينيو، پله و کارلوس آلبرتو، جام ژول ريمه را براى سومين بار به خانه برد.
** يک جام با سه قهرمان
جام جهانى1970 ، سه قهرمان بزرگ داشت: نخست تيم برزيل که قهرمان جام شد، دوم اسطوره اى به نام په له که براى سومين بار (1958، 1962 و 1970) قهرمانى را جشن گرفت و سومى که خود فوتبال بود.
کسانى که از کيفيت رقابت هاى دوره قبل(1966 لندن) ناراضى بودند، هيچ حرفى براى گفتن نداشتند، چون "بازي زيبا" حقيقتاً در بهترين شکل و درخشان ترين وجه آن به نمايش گذاشته شد.
بزرگترين مسابقات فوتبال در حضور تماشاگران مشتاق اين رشته برگزار شد که عبارت بودند از انگلستان - برزيل، انگلستان - آلمان غربى و البته مهيج تر از همه ديدار نيمه نهايى ميان ايتاليا و برزيل.
قطعاً هيچکس گل زيباى په له را که از فاصله 50 مترى، "ويکتور" دروازه بان چک را مقهور کرد، از ياد نخواهند برد. سپس تيم برزيل، تماشايى ترين تيم جام، با خط حمله بى نظير خود شامل جرزينيو، توستائو، پله و ريوه لينو، در نهمين دوره پيکارهاى جام جهانى سومين قهرمانى را جشن گرفت.
يک بار ديگر شمار شرکت کنندگان در اين جام رکورد شکست. 75 تيم در رقابت هاى مقدماتى شرکت کردند و بسيارى کشورهاى با تجربه نظير پرتغال، اسپانيا، فرانسه و مجارستان نتوانستند از مقدماتى صعود کنند، اما تيم هاى رژيم صهيونيستى، آرژانتين و مراکش به مرحله اصلى راه يافتند.
مراکشى ها اولين تيم آفريقايى بودند که از مرحله مقدماتى به جام جهانى راه يافتند. کنفدراسيون فوتبال اين قاره در سال 1957 تأسيس شد، اما اولين تيم آفريقايى که در جام جهانى بازى کرد، مصر بود که در جام 1934 بدون انجام دادن حتى يک مسابقه حضور يافت.
مراکش و پرو شگفتى سازان مرحله نخست بودند. پرو به مرحله يک چهارم نهايى راه يافت و با قبول باخت 4 بر 2 مقابل برزيل از ادامه مسير بازماند.
** بکن باوئر فداکار
در مرحله يک چهارم نهايى، 2 فيناليست سال 1966 يعنى انگلستان و آلمان غربى مقابل هم قرار گرفتند. تيم آلمان که تا 20 دقيقه پايانى 2 بر صفر عقب بود، به طرز معجزه آسايى توانست سه گل به ثمر رسانده و پيروز از ميدان خارج شود، البته در وقت اضافه. اما هنوز رقابتى مهيج تر در مرحله نيمه نهايى مقابل ايتاليا انتظار ژرمن ها را مى کشيد.
در ورزشگاه نوساز "آزتک" که ويژه جام جهانى ساخته شده بود، 2 تيم در پايان 90 دقيقه 1 بر 1 مساوى بودند، اما در لحظات بسيار نفس گير وقت اضافه، هر يک از حريفان براى دقايقى پيش مى افتاد. "فرانس بکن باوئر" با وجود از جا در رفتن کتفش و در حالي که بازويش از گردن آويزان بود، هنوز به بازى ادامه مى داد.
بکن باوئر با تمام انگيزه و اشتياقى که داشت، نتوانست پاداشى دريافت کند، چون اين ايتاليا بود که سرانجام با برترى 4 بر 3 به فينال راه يافت.
در ديدار نهايي تيم خسته و فرسوده لاجوردى پوشان رمقى براى مهار بازيکنان برزيل نداشت و به شکست 4 بر 1 تن دادند.
"کارلوس آلبرتو پريه را" کاپيتان طلايى پوشان، جام ژول ريمه را بالاى سر برد تا براى هميشه در کلکسيون افتخارات دنباله دار برزيل بماند.
پله در حالى که اشک در چشمانش حلقه زده بود، روى دوش هم تيمى هايش دور افتخار مى زد. او نه تنها سومين قهرمانى را تجربه مى کرد، بلکه براى آخرين بار در جام جهانى حضور يافته بود.
** برندگان جام نهم
قهرمان: برزيل
دوم: ايتاليا
سوم: آلمان غربى
چهارم: اروگوئه
** برنده کفش طلايى: گرد مولر از آلمان با 10 گل
** اسطوره هاى جام جهانى 1970
- "په له" (برزيل، تولد 1940)
وى شايد بزرگترين بازيکن تاريخ فوتبال در جهان است. بازيکن چابکى که هنوز قدرت کافى براى بازى دارد. پله مهارت بسيارى در حرکت با توپ و دادن پاس هاى دقيق به هم تيمى هاى خود داشت. او کوچکترين شانس ها را به گل تبديل مى کرد.
په له بيش از 1200 گل در دوران فوتبال حرفه اى خود از جمله 95 گل در 110 مسابقه ملى براى برزيل به ثمر رساند.
وى تقريباً جام جهانى 1958 را به دليل مصدوميت زانو از دست داد. پله در سومين مسابقه برزيل برابر شوروى سابق بازگشت. يک گل برابر ولز، 3 گل مقابل فرانسه، 2 گل برابر سوئد در مسابقه فينال، په له را به يکى از 2 قهرمانى خود در جام جهانى رساند. اين بازيکن در جام جهانى 1962 به دليل مصدوميت نتوانست سومين عنوان را کسب کند.
په له که در 16 سالگى به عضويت تيم ملى برزيل درآمد و نخستين مسابقه خود را برابر آرژانتين انجام داد، در جريان ديدار با پرتغال در جام جهانى 1966 مصدوم شد و از دور رقابت ها کنار رفت، اما در اوج آمادگى در مسابقات جام جهانى 1970 حضور يافت.
- "گرد مولر" (آلمان، تولد 1945)
معروف به "بمب افکن". اين ديناميت جيبى يکى از مهلک ترين تمام کننده ها در تاريخ فوتبال بود.
در جام جهانى 1970 با 10 گل از جمله هت تريک مقابل بلغارستان و پرو به عنوان بهترين گلزن مسابقات انتخاب شد. وى در جريان پيروزى حساس 3 بر 2 آلمان برابر انگلستان در مرحله يک چهارم نهايى نيز گلزنى کرد.
مولر چهار گل در جريان قهرمانى آلمان غربى در جام جهانى 1974 به ثمر رساند و مجموع گل هاى خود در اين رقابت ها را به رکورد 14 رساند.
وى اولين گل خود را در بايرن مونيخ پس از مصدوميت "سپ ماير" وارد دروازه کرد، اما بعد از آن اين تيم را به سه عنوان پياپى قهرمانى در اروپا رساند. اين بازيکن در 62 مسابقه خود براى آلمان غربى 69 گل به ثمر رساند و در سال 1970 اولين آلمانى بود که عنوان بهترين بازيکن اروپا را به خود اختصاص داد.
- "گوردون بنکس" (انگلستان، تولد 1937)
بهترين دروازه بان جهان در اوخر دهه 1960 و اوايل دهه 1970. اوج نمايش قدرت وى در جام جهانى 1970 و دفاع از دروازه انگلستان برابر په له بود.
چهار سال قبل از آن هم بنکس در فينال جام جهانى فقط يک گل، آن هم توسط ضربه پنالتى "اوزه بيو" از پرتغال دريافت کرده بود.
بنکس که 73 مسابقه ملى در کارنامه دارد، تيم استوک را به اولين قهرمانى خود در جام اتحاديه باشگاه هاى انگلستان در سال 1972 رساند.
در همين سال فعاليت ورزشى او پس از نابينايى از يک چشم به دليل حادثه رانندگى، به شدت تحت تأثير قرار گرفت.
** برترين گلزنان جام جهانى 1970
گرد مولر (آلمان غربى ) 10 گل
جرزينيو (برزيل) 7 گل
تئوفيلو کوبيلاس (پرو) 5 گل
پله (برزيل) 4 گل
آناتولى بيشووتس (شوروى سابق) 4 گل
** آيا مى دانيد؟
- براى نخستين بار قانون به تيم ها اجازه داد بازيکنان داخل زمين را تعويض کنند و از کارت زرد و قرمز استفاده شد.
- ديدار ايتاليا و آلمان غربى در نيمه نهايى، تنها مسابقه جام جهانى است که پنج گل در وقت اضافه از خط دروازه ها عبور کرد.
- جام ژول ريمه که به افتخار بنيانگذار اين رقابت ها نامگذارى شده بود، بعد از سومين قهرمانى برزيل طى 12 سال براى هميشه به آنان اهدا شد.
- داستان اين جام به همين جا ختم نشد. جام ژول ريمه يک بار ديگر در برزيل ربوده شد و برخلاف ماجراى قبلى (1966 انگلستان) هرگز پيدا نشد. نمونه ديگرى از اين جام بعداً ساخته و به برزيل داده شد.
- کارلوس کازسلى از شيلى اولين بازيکنى بود که با دريافت کارت قرمز اخراج شد و اين افتخار را به نام خود ثبت کرد!
- نهمين دوره مسابقات جام جهانى به ميزبانى مکزيک براى نخستين بار بود که در منطقه کونکاکاف برگزار مى شد.
- براى نخستين بار مسابقات به صورت زنده در سراسر جهان پخش شد.
- مکزيک ميزبان، نخستين مسابقه خود را با تساوى بدون گل برابر شوروى سابق پايان داد و اولين تعويض در همين مسابقه در تيم شوروى با خروج "ويکتور ربريانيکوف" و ورود "آناتولى پوزاچ" انجام شد.
- انگلستان در اولين مسابقه خود با گلزنى جف هورست، رومانى را يک بر صفر شکست داد. نخستين تعويض انگليسى ها هم ورود "تامى رايت" به جاى "کيث نيوتون" بود.
- مراکش که نخستين حضور خود در جام جهاني را تجربه مى کرد، 2 بر يک برابر آلمان غربى شکست خورد. بلژيک نيز السالوادور را در نخستين سابقه حضورش 3 بر صفر شکست داد.
- "اووه زيلر" با حضور در ديدار آلمان غربى برابر مراکش، اولين بازيکن اروپايى بود که براى چهارمين بار پياپى در جام جهانى حضور يافت. او در اين مسابقه يک گل هم به ثمر رساند.
- گرد مولر که سپس بهترين گلزن مسابقات نام گرفت، اولين هت تريک اين مسابقات را در جريان پيروزى 5 بر 2 آلمان غربى برابر بلغارستان به نام خود ثبت کرد.
- "ماريو زاگالو" براى اولين بار، هم به عنوان بازيکن و هم به عنوان مربى به قهرمانى در جام جهانى رسيد.
** ترکيب بازيکنان برزيل، قهرمان جام جهانى 1970
دروازه بانان: آدو، فليکس، امرسون ليائو
مدافعان: بالدوچى، بريتو، کارلوس آلبرتو (کاپيتان)، کلودوآلدو، ادو، اورالدو، فونتانا، ژول، مارکو، پيازا.
هافبک ها: جرسون، پائولو سزار.
مهاجمان: جرزينيو، داريو، پله، ريوه لينو، روبرتو، توستائو، زى ماريا.
سرمربى: ماريو زاگالو.
کنگره فيفا در سال 1964، علاوه بر مکزيک که به عنوان ميزبان جام جهاني 1970 برگزيده شد، کشور آلمان غربي هم به منظور ميزباني جام جهاني 1974 انتخاب شد.
دو سال پيش از اين دوره، بازي هاي المپيک 1972 در مونيخ آلمان برگزار شده بود و تمامي امکانات در اين کشور مهياي برگزاري باشکوه جام جهاني بود.
** قهرماني در خانه
ديدار نهايي رقابتهاي جام جهاني يک بار ديگر با حضور تيم ميزبان برگزار شد، اما اين بار نمايش فوق‌العاده و استثنايي اين تيم، دومين قهرماني را براي آلمان غربي به ارمغان آورد.
نارنجي پوشان هلند با درخشش "يوهان کرايف" تيم آرژانتين را چهار بر صفر مغلوب کردند و برزيل را به قبول شکست دو بر صفر واداشتند تا حضور مدعي تازه‌اي در فوتبال را اعلام کنند، اما نتوانستند در ديدار فينال مقابل آلمان غربي قد علم کنند و در نتيجه با قبول باخت 1 - 2که طبيعتا "گرد مولر" گل پيروزي آن را زد، به نايب قهرماني بسنده کردند.
تيم آلمان غربي برخلاف شروع نامطمئني که در اين جام داشت، ناگهان خود را يافته و تا فينال تک تازي کرد.
"فرانس بکن‌باوئر" معروف به "قيصر" فرماندهي تيم را در فينال برعهده داشت تا هلند را با تمام ستاره‌هاي طلايي‌اش شکست دهد.
** جام "فيفا ورلد کاپ"
جام ژول ريمه در دوره قبل به مناسبت سومين قهرماني تيم برزيل براي هميشه به آنان اهدا شده بود.
اعلان عمومي فيفا باعث شد 53 طرح به مقر فيفا در زوريخ ارسال شود و سرانجام در پنجم آوريل 1971 طرح يک مجسمه ساز ايتاليايي به نام سيلويوگازانيکا انتخاب شد.
طرح اين جام جديد که از طلاي ناب ساخته شد و 15 اينچ ارتفاع داشت، عبارت بود از دو بازيکن فوتبال که کره زمين را بر بالاي دستشان بلند کرده بودند.
جام جديد با صرف هزينه يک ميليون فرانک سوئيس توسط کارگاه طلاسازي برتوني ايتاليا ساخته شد و نام جام جهاني فيفا يعني "فيفا ورلد کاپ" بر آن نهاده شد. برخلاف جام ژول ريمه، جام جهاني فيفا پس از قهرماني هر کشور به مدت چهار سال در اختيار کشور مزبور مي ماند و سپس يک جام بدلي به رسم يادبود توسط فيفا به آن کشور اهدا مي شد.
در رقابتهاي مرحله مقدماتي اين دوره 98 تيم شرکت کردند و آلمان شرقي، هائيتي، استراليا و زئير جزو اولين تيم‌هاي راه يافته به مرحله اصلي بودند.
مجارستان، اسپانيا، فرانسه و شگفت انگيزتر از همه انگليس، تيم‌هايي بودند که نتوانستند به اين جام راه يابند.
** تغيير در رياست فيفا
در همين زمان فيفا رييس ديگري را به جاي "استنلي راس" انگليسي که از 1961بر آن رياست مي‌کرد، برگزيد. براي نخستين بار يک غير اروپايي به نام "ژائو هاوه لانژ" بر کرسي رياست فيفا تکيه زد.
تيم آلمان غربي به مرحله دوم راه يافت و بعد از قبول باخت مقابل همسايه‌اش آلمان شرقي، انقلاب کوچکي به وقوع پيوست، هم تيمي‌هاي بکن باوئر اصرار داشتند که از "هلموت شوئن" سرمربي تيم بخواهد تغييراتي در ترکيب و تاکتيک تيم ايجاد کند.
تيم هلند با شيوه خاص "فوتبال کلاسيک" خود که توسط باشگاه آژاکس مشهور شده بود و البته حضور بازيکناني مثل يوهان کرايف، يوهان نيسکنس، جاني رپ و رابي رنسن برينگ با غلبه بر آرژانتين (4 بر 0)، آلمان شرقي (2 بر 0) و برزيل (2 بر 0) از هر دو مرحله صعود کرد.
پديده جام تيم لهستان بود که با ستاره شاخص خود "گرزگورز لاتو" به مقام سوم دست يافت.
لهستاني‌ها نتوانستند آلمان غربي را از راهيابي به فينال و رويارويي با هلند بازدارند و مسابقه با سرنگوني کرايف در محوطه پنالتي آلمان شروع شد.
تيم هلند با گل نيسکنس از روي نقطه پنالتي جلو افتاد، اما ستاره‌هاي تيم آلمان، سپ ماير، فرانس بکن باوئر، برتي فوگتس، اولي هوينس و وولفانگ اوورات جادوي کرايف را باطل کرده و با گل هاي پل برايتنر (پنالتي) و گرد مولر پيروز از ميدان خارج شدند.
اين دومين قهرماني آلماني‌ها بعد از رقابتهاي سال 1954در سوييس بود.
** برندگان جام:
قهرمان: آلمان
دوم: هلند
سوم: لهستان
چهارم: برزيل
** برنده کفش طلايي بهترين بازيکن: گرزگورز لاتو از لهستان با هفت گل
** اسطوره‌هاي جام جهاني : 1974
- "يوهان کرايف" (هلند، تولد 1947)
کرايف مهاجم مياني که براي تيم آژاکس و تيم ملي هلند در دهه 1970خوش درخشيد و نامش مترادف با انقلاب سيستم "فوتبال کلاسيک" است، توسط هلند در رسيدن به فينال جام جهاني 1974به کار گرفته شد.
با وجود اين کرايف حضور در جام جهاني 1978آرژانتين را رد کرد و هلند در اين دوره نيز به فينال رسيد، اما باز هم مغلوب شد.
اين بازيکن بلند قد و لاغر اندام مهارت بالايي در دريبل توپ داشت و بسيار سريع بود.
کرايف سه بار به عنوان بهترين بازيکن سال اروپا انتخاب شد و آژاکس را به سه عنوان قهرماني اين قاره رساند.
وي 33مسابقه و 48گل ملي براي تيم هلند در کارنامه دارد.
- "فرانس بکن‌باوئر" (آلمان، تولد 1945)
"قيصر" شايد کاملترين بازيکن تاريخ فوتبال آلمان باشد که کارش را به عنوان هافبک شروع کرد و سپس به يک مهاجم تبديل شد. دستورات دفاعي وي و توانايي‌اش در حمله يکي از عوامل اصلي موفقيت آلمان غربي در اواخر دهه 1960و اوايل دهه 1970 به شمار مي‌رود.
در جام جهاني 1970در جريان شکست انگليس در يک چهارم نهايي گلزني کرد و فوتبال او در جام جهاني 1974به اوج خود رسيد.
وي کاپيتان آلمان غربي در جريان پيروزي مقابل هلند و قهرماني در جام جهاني 1974بود.
بکن‌باوئر 103مسابقه و 14گل ملي در کارنامه دارد. وي به همراه بايرن مونيخ و هامبورگ به پنج عنوان قهرماني در ليگ آلمان دست يافت و دو بار به عنوان بهترين بازيکن سال اروپا انتخاب شد.
- "يوهان نيسکنس" (هلند، تولد 1951)
يکي از کاملترين هافبک‌هاي تاريخ فوتبال که به همراه يوهان کرايف نقش به سزايي در موفقيت تيم ملي هلند و آژاکس در دهه 1970داشت.
وي که در حمله و همچنين دفاع بسيار خطرناک ظاهر مي‌شد در هر دو جام جهاني 1974 و 1978حضور داشت.
او در نخستين دقايق فينال جام جهاني 1974برابر آلمان غربي از روي نقطه پنالتي گلزني کرد.
نيسکنس به همراه آژاکس به سه عنوان قهرماني اروپا دست يافت.
** بهترين گلزنان جام جهاني 1974
گرزگورز لاتو (لهستان) 7گل
آندرژي ژارماخ (لهستان) 5گل
يوهان نيسکنس (هلند) 4گل
گرد مولر (آلمان غربي) 4گل
رالف ادستروم (سوئد) 4گل
جاني رپ (هلند) 4گل
** آيا ميدانيد؟
- رقابتهاي جام جهاني 1974اولين دوره‌اي بود که به صورت رنگي از جعبه جادويي پخش شد.
- در اين دوره به جاي مرحله تک حذفي که بعد از مرحله گروهي بود، رقابت‌ها به صورت دو مرحله گروهي انجام شد.
- برتري يک بر صفر آلمان شرقي مقابل همسايه غربي خود که از نظر سياسي دشمن بودند، شايد در دنياي ورزش اهميتي نداشت، اما از نظر عاطفي و رواني براي هر دو تيم مهم بود.
تيم آلمان غربي دچار شوک بزرگي شده بود، فرانس بکن باوئر کاپيتان تيم با تشکيل يک جلسه اضطراري، کاري انجام داد که بسيار غيرمعمول بود. او در يک مصاحبه تلويزيوني براي آرام کردن مردم کشورش دلايل باخت را توضيح داد.
- تيم اسکاتلند با وجود اين که تنها تيم بدون شکست رقابت هاي جام دهم بود، نتوانست با يک برد و دو تساوي به مرحله دوم صعود کند.
- 98 کشور در مسابقات مقدماتي براي کسب 14سهميه حضور در جام جهاني رقابت کردند. بلژيک بدون پذيرفتن گل، هيچ شکستي ثبت نکرد، اما به دليل تفاضل گل کمتر نسبت به هلند از دور مسابقات کنار رفت.
- اسکاتلند به عنوان نخستين تيم بريتانيايي صعود کرد و چهار کشور ديگر شامل هاييتي، زئير، آلمان شرقي و استراليا اولين جام جهاني خود را تجربه کردند.
- براي اولين بار کشور ميزبان مسابقات را آغاز نکرد. اولين مسابقه بين برزيل مدعي قهرماني و يوگسلاوي برگزار شد که با تساوي بدون گل خاتمه يافت.
- زئير اولين تيمي بود که دروازه‌بان خود را تعويض کرد.
- دروازه دينوزوف دروازه‌بان ايتاليا سرانجام پس از 1143دقيقه با گل سانون از هاييتي، باز شد.
- گرد مولر با چهار گل ديگر، مجموع گل‌هاي خود را در جام جهاني به عدد 14 رساند.
** ترکيب بازيکنان آلمان غربي قهرمان جام جهاني :1974
دروازه‌بانان: وولفگانگ کلف، سپ ماير، نوربرت نيگبر
مدافعان: فرانس بکن‌باوئر (کاپيتان)، پل برايتنر، هورست ديتر هاوينس ، جورج شوارتزنبک، برتي فوگتس
هافبک‌ها: ديتر هرتزوگ، راينر بونهوف، برنارد کولمان، ياب کاپلمان، هلموت کرمرس، گونتر نتزر، وولفگانگ اوورات ، هربرت ويمر.
مهاجمان: هينز فلو، يورگن گرابوفسکي، يوپ هينکس ، اولي هوينس، برند هولزنبين، گرد مولر.
دو سال پيش از اين دوره، بازي هاي المپيک 1972 در مونيخ آلمان برگزار شده بود و تمامي امکانات در اين کشور مهياي برگزاري باشکوه جام جهاني بود.
** قهرماني در خانه
ديدار نهايي رقابتهاي جام جهاني يک بار ديگر با حضور تيم ميزبان برگزار شد، اما اين بار نمايش فوق‌العاده و استثنايي اين تيم، دومين قهرماني را براي آلمان غربي به ارمغان آورد.
نارنجي پوشان هلند با درخشش "يوهان کرايف" تيم آرژانتين را چهار بر صفر مغلوب کردند و برزيل را به قبول شکست دو بر صفر واداشتند تا حضور مدعي تازه‌اي در فوتبال را اعلام کنند، اما نتوانستند در ديدار فينال مقابل آلمان غربي قد علم کنند و در نتيجه با قبول باخت 1 - 2که طبيعتا "گرد مولر" گل پيروزي آن را زد، به نايب قهرماني بسنده کردند.
تيم آلمان غربي برخلاف شروع نامطمئني که در اين جام داشت، ناگهان خود را يافته و تا فينال تک تازي کرد.
"فرانس بکن‌باوئر" معروف به "قيصر" فرماندهي تيم را در فينال برعهده داشت تا هلند را با تمام ستاره‌هاي طلايي‌اش شکست دهد.
** جام "فيفا ورلد کاپ"
جام ژول ريمه در دوره قبل به مناسبت سومين قهرماني تيم برزيل براي هميشه به آنان اهدا شده بود.
اعلان عمومي فيفا باعث شد 53 طرح به مقر فيفا در زوريخ ارسال شود و سرانجام در پنجم آوريل 1971 طرح يک مجسمه ساز ايتاليايي به نام سيلويوگازانيکا انتخاب شد.
طرح اين جام جديد که از طلاي ناب ساخته شد و 15 اينچ ارتفاع داشت، عبارت بود از دو بازيکن فوتبال که کره زمين را بر بالاي دستشان بلند کرده بودند.
جام جديد با صرف هزينه يک ميليون فرانک سوئيس توسط کارگاه طلاسازي برتوني ايتاليا ساخته شد و نام جام جهاني فيفا يعني "فيفا ورلد کاپ" بر آن نهاده شد. برخلاف جام ژول ريمه، جام جهاني فيفا پس از قهرماني هر کشور به مدت چهار سال در اختيار کشور مزبور مي ماند و سپس يک جام بدلي به رسم يادبود توسط فيفا به آن کشور اهدا مي شد.
در رقابتهاي مرحله مقدماتي اين دوره 98 تيم شرکت کردند و آلمان شرقي، هائيتي، استراليا و زئير جزو اولين تيم‌هاي راه يافته به مرحله اصلي بودند.
مجارستان، اسپانيا، فرانسه و شگفت انگيزتر از همه انگليس، تيم‌هايي بودند که نتوانستند به اين جام راه يابند.
** تغيير در رياست فيفا
در همين زمان فيفا رييس ديگري را به جاي "استنلي راس" انگليسي که از 1961بر آن رياست مي‌کرد، برگزيد. براي نخستين بار يک غير اروپايي به نام "ژائو هاوه لانژ" بر کرسي رياست فيفا تکيه زد.
تيم آلمان غربي به مرحله دوم راه يافت و بعد از قبول باخت مقابل همسايه‌اش آلمان شرقي، انقلاب کوچکي به وقوع پيوست، هم تيمي‌هاي بکن باوئر اصرار داشتند که از "هلموت شوئن" سرمربي تيم بخواهد تغييراتي در ترکيب و تاکتيک تيم ايجاد کند.
تيم هلند با شيوه خاص "فوتبال کلاسيک" خود که توسط باشگاه آژاکس مشهور شده بود و البته حضور بازيکناني مثل يوهان کرايف، يوهان نيسکنس، جاني رپ و رابي رنسن برينگ با غلبه بر آرژانتين (4 بر 0)، آلمان شرقي (2 بر 0) و برزيل (2 بر 0) از هر دو مرحله صعود کرد.
پديده جام تيم لهستان بود که با ستاره شاخص خود "گرزگورز لاتو" به مقام سوم دست يافت.
لهستاني‌ها نتوانستند آلمان غربي را از راهيابي به فينال و رويارويي با هلند بازدارند و مسابقه با سرنگوني کرايف در محوطه پنالتي آلمان شروع شد.
تيم هلند با گل نيسکنس از روي نقطه پنالتي جلو افتاد، اما ستاره‌هاي تيم آلمان، سپ ماير، فرانس بکن باوئر، برتي فوگتس، اولي هوينس و وولفانگ اوورات جادوي کرايف را باطل کرده و با گل هاي پل برايتنر (پنالتي) و گرد مولر پيروز از ميدان خارج شدند.
اين دومين قهرماني آلماني‌ها بعد از رقابتهاي سال 1954در سوييس بود.
** برندگان جام:
قهرمان: آلمان
دوم: هلند
سوم: لهستان
چهارم: برزيل
** برنده کفش طلايي بهترين بازيکن: گرزگورز لاتو از لهستان با هفت گل
** اسطوره‌هاي جام جهاني : 1974
- "يوهان کرايف" (هلند، تولد 1947)
کرايف مهاجم مياني که براي تيم آژاکس و تيم ملي هلند در دهه 1970خوش درخشيد و نامش مترادف با انقلاب سيستم "فوتبال کلاسيک" است، توسط هلند در رسيدن به فينال جام جهاني 1974به کار گرفته شد.
با وجود اين کرايف حضور در جام جهاني 1978آرژانتين را رد کرد و هلند در اين دوره نيز به فينال رسيد، اما باز هم مغلوب شد.
اين بازيکن بلند قد و لاغر اندام مهارت بالايي در دريبل توپ داشت و بسيار سريع بود.
کرايف سه بار به عنوان بهترين بازيکن سال اروپا انتخاب شد و آژاکس را به سه عنوان قهرماني اين قاره رساند.
وي 33مسابقه و 48گل ملي براي تيم هلند در کارنامه دارد.
- "فرانس بکن‌باوئر" (آلمان، تولد 1945)
"قيصر" شايد کاملترين بازيکن تاريخ فوتبال آلمان باشد که کارش را به عنوان هافبک شروع کرد و سپس به يک مهاجم تبديل شد. دستورات دفاعي وي و توانايي‌اش در حمله يکي از عوامل اصلي موفقيت آلمان غربي در اواخر دهه 1960و اوايل دهه 1970 به شمار مي‌رود.
در جام جهاني 1970در جريان شکست انگليس در يک چهارم نهايي گلزني کرد و فوتبال او در جام جهاني 1974به اوج خود رسيد.
وي کاپيتان آلمان غربي در جريان پيروزي مقابل هلند و قهرماني در جام جهاني 1974بود.
بکن‌باوئر 103مسابقه و 14گل ملي در کارنامه دارد. وي به همراه بايرن مونيخ و هامبورگ به پنج عنوان قهرماني در ليگ آلمان دست يافت و دو بار به عنوان بهترين بازيکن سال اروپا انتخاب شد.
- "يوهان نيسکنس" (هلند، تولد 1951)
يکي از کاملترين هافبک‌هاي تاريخ فوتبال که به همراه يوهان کرايف نقش به سزايي در موفقيت تيم ملي هلند و آژاکس در دهه 1970داشت.
وي که در حمله و همچنين دفاع بسيار خطرناک ظاهر مي‌شد در هر دو جام جهاني 1974 و 1978حضور داشت.
او در نخستين دقايق فينال جام جهاني 1974برابر آلمان غربي از روي نقطه پنالتي گلزني کرد.
نيسکنس به همراه آژاکس به سه عنوان قهرماني اروپا دست يافت.
** بهترين گلزنان جام جهاني 1974
گرزگورز لاتو (لهستان) 7گل
آندرژي ژارماخ (لهستان) 5گل
يوهان نيسکنس (هلند) 4گل
گرد مولر (آلمان غربي) 4گل
رالف ادستروم (سوئد) 4گل
جاني رپ (هلند) 4گل
** آيا ميدانيد؟
- رقابتهاي جام جهاني 1974اولين دوره‌اي بود که به صورت رنگي از جعبه جادويي پخش شد.
- در اين دوره به جاي مرحله تک حذفي که بعد از مرحله گروهي بود، رقابت‌ها به صورت دو مرحله گروهي انجام شد.
- برتري يک بر صفر آلمان شرقي مقابل همسايه غربي خود که از نظر سياسي دشمن بودند، شايد در دنياي ورزش اهميتي نداشت، اما از نظر عاطفي و رواني براي هر دو تيم مهم بود.
تيم آلمان غربي دچار شوک بزرگي شده بود، فرانس بکن باوئر کاپيتان تيم با تشکيل يک جلسه اضطراري، کاري انجام داد که بسيار غيرمعمول بود. او در يک مصاحبه تلويزيوني براي آرام کردن مردم کشورش دلايل باخت را توضيح داد.
- تيم اسکاتلند با وجود اين که تنها تيم بدون شکست رقابت هاي جام دهم بود، نتوانست با يک برد و دو تساوي به مرحله دوم صعود کند.
- 98 کشور در مسابقات مقدماتي براي کسب 14سهميه حضور در جام جهاني رقابت کردند. بلژيک بدون پذيرفتن گل، هيچ شکستي ثبت نکرد، اما به دليل تفاضل گل کمتر نسبت به هلند از دور مسابقات کنار رفت.
- اسکاتلند به عنوان نخستين تيم بريتانيايي صعود کرد و چهار کشور ديگر شامل هاييتي، زئير، آلمان شرقي و استراليا اولين جام جهاني خود را تجربه کردند.
- براي اولين بار کشور ميزبان مسابقات را آغاز نکرد. اولين مسابقه بين برزيل مدعي قهرماني و يوگسلاوي برگزار شد که با تساوي بدون گل خاتمه يافت.
- زئير اولين تيمي بود که دروازه‌بان خود را تعويض کرد.
- دروازه دينوزوف دروازه‌بان ايتاليا سرانجام پس از 1143دقيقه با گل سانون از هاييتي، باز شد.
- گرد مولر با چهار گل ديگر، مجموع گل‌هاي خود را در جام جهاني به عدد 14 رساند.
** ترکيب بازيکنان آلمان غربي قهرمان جام جهاني :1974
دروازه‌بانان: وولفگانگ کلف، سپ ماير، نوربرت نيگبر
مدافعان: فرانس بکن‌باوئر (کاپيتان)، پل برايتنر، هورست ديتر هاوينس ، جورج شوارتزنبک، برتي فوگتس
هافبک‌ها: ديتر هرتزوگ، راينر بونهوف، برنارد کولمان، ياب کاپلمان، هلموت کرمرس، گونتر نتزر، وولفگانگ اوورات ، هربرت ويمر.
مهاجمان: هينز فلو، يورگن گرابوفسکي، يوپ هينکس ، اولي هوينس، برند هولزنبين، گرد مولر.
فيفا در کنگره ششم ژوييه سال 1966 خود در لندن تصميم گرفت آرژانتين ميزبان جام جهاني باشد و اين مسووليت در سالهاي 1982 و 1986 به ترتيب به کشورهاي اسپانيا و کلمبيا سپرده شود.
البته آشوب‌هاي سياسي که پيش از برگزاري مسابقات، آرژانتين را در بر گرفته بود، باعث شد بسياري از کشورها به فيفا فشار بياورند تا ميزباني را از اين کشور بگيرد، اما پافشاري "ژائوهاوه لانژ" رئيس فيفا مانع از وقوع اين امر گرديد.
** موفقيت بعد از سالها انتظار
تيم ملي فوتبال آرژانتين پس از حضور در فينال نخستين دوره رقابت هاي جام جهاني به ميزباني اروگوئه در سال ،1930مدتي طولاني انتظار کشيد تا جام قهرماني را بالاي سر ببرد.
حمايت بي‌دريغ تماشاگران از تيم ميزبان، آنها را به پيروزي مقابل هلند در ديدار فينال جام يازدهم نايل کرد در حاليکه "يوهان کرايف" افسانه‌اي به دليل اوضاع سياسي از حضور در اين جام سر باز زده بود.
به ندرت ديده شده که راهيابي تا فينال رقابت هاي جام جهاني، آنگونه که در يازدهمين دوره اين پيکارها در آرژانتين اتفاق افتاد، با جنجال همراه باشد.
** اعتراض هاي سياسي
اين رقابت‌ها به عنوان ابزاري سياسي براي نشان دادن اعتراض جهاني نسبت به حکومت ديکتاتوري ژنرال "ويده لا" و نقض حقوق بشر در آرژانتين استفاده و به تحريم آن منجر شد.
اما تمام تلاش‌ها براي تحريم جام جهاني بي‌نتيجه ماند. جذبه و هيجان اين رقابت‌ها به حدي بالا و اعتبار آن چندان زياد بود که هيچکس به نداي تحريم توجه نکرد و همه کشورها جز تيم‌هايي که نتوانستند از مقدماتي صعود کنند، در آن شرکت کردند.
انگليس، يوگسلاوي و شوروي سابق از جمله تيم‌هاي ناکام بودند اما تيم‌هاي ديگري مثل ايران و تونس که در عرصه فوتبال نوپا بودند به اين پيکارها راه يافتند و فرانسه بعد از 12سال توانست به جام برگردد.
آبي پوشان فرانسه به مربيگري "ميشل هيدالگو" در بازگشت به عرصه رقابت بهترين تيم‌هاي جهان، چندان موفق نبودند و "ميشل پلاتيني" و هم تيمي‌هايش نتوانستند از شکست 1 - 2مقابل ايتاليا و آرژانتين جلوگيري کنند. فرانسه با وجود پيروزي 1 - 3برابر مجارستان در آخرين ديدار گروهي خود از دور رقابت‌ها خداحافظي کرد.
** صعود تيم هاي مدعي
تيم‌هاي مدعي در اين جام، به راحتي از پس حريفان گروه خود در مرحله نخست برآمدند، به جز هلند که فيناليست دوره قبل بود و يوهان کرايف را نيز در اختيار نداشت. اين تيم با تحميل شکست 1 - 5به اتريش، شکست ايتاليا با نتيجه 1 -2و تساوي 2 -2برابر آلمان غربي که مدافع قهرماني بود، به فينال راه يافت.
در ديگر گروه مرحله دوم، رقابت ميان دو تيم آرژانتين و برزيل با شدت بيشتري ادامه داشت. برزيل تقريبا از حضور خود در فينال مطمئن بود اما آرژانتين مي‌بايست پرو را در آخرين مسابقه خود با اختلاف حداقل چهار گل شکست دهد. "دانيل پاسارلا" و هم تيمي هايش 6بار دروازه پرو را گشودند تا به اين مهم دست يابند. از اين ميان دو گل سهم "ماريو کمپس" معروف ترين بازيکن آرژانتين بعد از مارادونا بود.
اين تعداد گل ابهام و سوالاتي را برانگيخت اما ميزبان با شايستگي تمام در بازي نهايي، هلند نيمه جان را 1 -3در وقت اضافه شکست داد تا جشن و پايکوبي در سراسر اين کشور به راه بيفتد.
با اينکه قهرماني تيم آرژانتين را مي‌توان معلول روحيه بانشاط و انگيزه بسيار بالاي آنان براي پيروزي در خانه دانست، نبايد نبوغ مردي به نام ماريو کمپس را به عنوان عاملي تعيين‌کننده ناديده گرفت. کمپس که شماره 10تيم آبي و سفيد آرژانتين را برتن مي‌کرد، شروع بسيار معمولي در جام يازدهم داشت و در پايان اين رقابت‌ها بود که تازه به اوج درخشش رسيد.
او با به ثمررساندن شش گل، بهترين گلزن جام نام گرفت.
** برترين‌هاي جام 1978
قهرمان:آرژانتين
دوم: هلند
سوم: برزيل
چهارم: ايتاليا
** برنده کفش طلايي بهترين گلزن: ماريو کمپس از آرژانتين با 6گل
** برنده جايزه بازي جوانمردانه: آرژانتين
** اسطوره‌هاي جام جهاني 1978
- "ماريو کمپس" (آرژانتين، تولد 1954)
مهاجم والنسيا، تنها لژيونري که "سزار لوييس منوتي" سرمربي آرژانتين براي حضور در تيمش انتخاب کرد.
معروف به متخصص در ضربات آزاد، به دليل توانايي در نفوذ به دفاع حريف نقش به سزايي در قهرماني آرژانتين داشت.
دو بار در جريان پيروزي 3بر يک آرژانتين برابر هلند در فينال گلزني کرد.
وي دومين گل خود را با پشت سر گذاشتن سه مدافع وارد دروازه کرد.
شش گل کمپس او را در جام جهاني 1978به برترين گلزن اين رقابت‌ها تبديل کرد.
اين بازيکن 43مسابقه و 20گل ملي در کارنامه دارد.
- "اوسي آرديلس" (آرژانتين، تولد 1952)
مهارت او در حرکت با توپ و هوشمندي در دادن پاس، يکي از عوامل موفقيت آرژانتين بود.
وي 42مسابقه براي تيم ملي کشورش انجام داد و هنگام عضويت در تاتنهام خوش درخشيد.
به همراه تيم تاتنهام در 238مسابقه ليگ شرکت کرد و اين تيم را به عناوين قهرماني در جام حذفي باشگاه‌هاي انگليس و همچنين جام يوفا رساند.
آرديلس مدتي را هم در تيم‌هاي پاري سن ژرمن و فالکلاندز وار سپري کرد.
وي در سمت مربيگري موفقيت چنداني نداشت و نتوانست حضور در نيوکاسل، وست برموويچ آلبيون و تاتنهام را با موفقيت پشت سر بگذارد.
- "رودي کرول" (هلند، تولد 1949)
همانند بسياري از ستاره‌هاي هلند، فوتبال را از آژاکس آغاز کرد و خود به خود در تيم ملي حضور يافت.
وي که در فينال جام جهاني 1978برابر آرژانتين بسيار موثر ظاهر شد، 83 مسابقه ملي در کارنامه دارد.
** برترين گلزنان جام جهاني 1978
ماريو کمپس (آرژانتين) 6گل
تئوفيلو کوبيلاس (پرو) 5گل
رابي رنسن برينگ (هلند) 5گل
لئوپولدو لوکه (آرژانتين) 4گل
هانس کرانکل (اتريش) 4گل
** آيا ميدانيد؟
- اسکاتلند به رقابتهاي سال 1978راه يافت و با حضور ستارگاني مثل کني دالگليش و گرام سونس، اميد بسياري داشت که براي نخستين بار به مرحله دوم اين پيکارها صعود کند. قبول باخت 1 -3مقابل پرو و تساوي 1 -1با ايران آنها را در موقعيتي قرار داد که چاره‌اي نداشتند جز اينکه تيم هلند، فيناليست دوره قبل را با اختلاف سه گل شکست دهند.
اسکاتلند 1 -3از حريف جلو افتاد اما هنوز به گل ديگري نياز داشت تا صعود کند، گل چهارم اين بازي هم سرانجام به ثمر رسيد اما "جاني رپ" بود که دروازه اسکاتلند را گشود. هلند در ادامه اين رقابت‌ها تا فينال پيش رفت و نايب قهرمان شد. تنها باخت آنان در وقت اضافه فينال مقابل ميزبان بود و اسکاتلند مثل هميشه خيلي زود به خانه برگشت.
- هلند بدون حضور ستاره فينال جام جهاني 1974خود يعني "يوهان کرويف" در مسابقات حاضر شد.
- ايران و تونس تيم هايي بودند که در اين دوره براي اولين بار جام جهاني را تجربه کردند.
- براي چهارمين بار پياپي، نخستين مسابقه با تساوي بدون گل بين آرژانتين و مجارستان در گروه اول پايان يافت. اين مسابقه پس از اخراج دو بازيکن مجارستان به جنجال کشيده شد.
- در ديگر مسابقه گروه اول ايتاليا 2بر يک فرانسه را شکست داد. "برنارد لاکومب" از فرانسه با گلزني پس از گذشت 36ثانيه از شروع مسابقه، دومين رکورد سريعترين گل جام جهاني را به خود اختصاص داد.
- داور در جريان ديدار فرانسه برابر مجارستان، به دليل کفش نامناسب بازيکنان فرانسه تهديد به توقف مسابقه کرد. اما پليس کفش يکي از تيم‌هاي محلي را براي بازيکنان اين تيم آورد و فرانسه 3بر 1 پيروز شد.
- در گروه دوم نيز تونس به عنوان نخستين کشور آفريقايي با شکست 3بر يک مکزيک، در جام جهاني به پيروزي دست يافت.
- کليو توماس داور پس از مردود اعلام کردن گل "زيکو" از برزيل که مستقيما از نقطه کرنر وارد دروازه سوئد شده بود، بدنام شد و مسابقه نيز با تساوي يک بر يک خاتمه يافت.
- آرژانتين در چهار جام جهاني، سومين ميزباني بود که به قهرماني رسيد.
** ترکيب بازيکنان آرژانتين قهرمان جام جهاني 1978
دروازه‌بانان: هکتور بالي، اوبالدو ماتيلدو فيلول، ريکاردو لاوولپه.
مدافعان: لوييس گالوان، دانيل کيلر، يورگ اولگوين، روبن پاگنانيني، دانيل پاسارلا (کاپيتان)، آلبرتو تارانتيني.
هافبک‌ها: نوربرتو آلونسو، اوسي آرديلس، امريکو گاله گو، روبن گالوان، اومارو لاروسا، دانيل والنسيا.
مهاجمان: دانيل برتوني، رنه هاوسمن، ماريو کمپس، لپولدو لوکه، اوسکار اورتيز.
سرمربي: سزار لوييس منوتي
البته آشوب‌هاي سياسي که پيش از برگزاري مسابقات، آرژانتين را در بر گرفته بود، باعث شد بسياري از کشورها به فيفا فشار بياورند تا ميزباني را از اين کشور بگيرد، اما پافشاري "ژائوهاوه لانژ" رئيس فيفا مانع از وقوع اين امر گرديد.
** موفقيت بعد از سالها انتظار
تيم ملي فوتبال آرژانتين پس از حضور در فينال نخستين دوره رقابت هاي جام جهاني به ميزباني اروگوئه در سال ،1930مدتي طولاني انتظار کشيد تا جام قهرماني را بالاي سر ببرد.
حمايت بي‌دريغ تماشاگران از تيم ميزبان، آنها را به پيروزي مقابل هلند در ديدار فينال جام يازدهم نايل کرد در حاليکه "يوهان کرايف" افسانه‌اي به دليل اوضاع سياسي از حضور در اين جام سر باز زده بود.
به ندرت ديده شده که راهيابي تا فينال رقابت هاي جام جهاني، آنگونه که در يازدهمين دوره اين پيکارها در آرژانتين اتفاق افتاد، با جنجال همراه باشد.
** اعتراض هاي سياسي
اين رقابت‌ها به عنوان ابزاري سياسي براي نشان دادن اعتراض جهاني نسبت به حکومت ديکتاتوري ژنرال "ويده لا" و نقض حقوق بشر در آرژانتين استفاده و به تحريم آن منجر شد.
اما تمام تلاش‌ها براي تحريم جام جهاني بي‌نتيجه ماند. جذبه و هيجان اين رقابت‌ها به حدي بالا و اعتبار آن چندان زياد بود که هيچکس به نداي تحريم توجه نکرد و همه کشورها جز تيم‌هايي که نتوانستند از مقدماتي صعود کنند، در آن شرکت کردند.
انگليس، يوگسلاوي و شوروي سابق از جمله تيم‌هاي ناکام بودند اما تيم‌هاي ديگري مثل ايران و تونس که در عرصه فوتبال نوپا بودند به اين پيکارها راه يافتند و فرانسه بعد از 12سال توانست به جام برگردد.
آبي پوشان فرانسه به مربيگري "ميشل هيدالگو" در بازگشت به عرصه رقابت بهترين تيم‌هاي جهان، چندان موفق نبودند و "ميشل پلاتيني" و هم تيمي‌هايش نتوانستند از شکست 1 - 2مقابل ايتاليا و آرژانتين جلوگيري کنند. فرانسه با وجود پيروزي 1 - 3برابر مجارستان در آخرين ديدار گروهي خود از دور رقابت‌ها خداحافظي کرد.
** صعود تيم هاي مدعي
تيم‌هاي مدعي در اين جام، به راحتي از پس حريفان گروه خود در مرحله نخست برآمدند، به جز هلند که فيناليست دوره قبل بود و يوهان کرايف را نيز در اختيار نداشت. اين تيم با تحميل شکست 1 - 5به اتريش، شکست ايتاليا با نتيجه 1 -2و تساوي 2 -2برابر آلمان غربي که مدافع قهرماني بود، به فينال راه يافت.
در ديگر گروه مرحله دوم، رقابت ميان دو تيم آرژانتين و برزيل با شدت بيشتري ادامه داشت. برزيل تقريبا از حضور خود در فينال مطمئن بود اما آرژانتين مي‌بايست پرو را در آخرين مسابقه خود با اختلاف حداقل چهار گل شکست دهد. "دانيل پاسارلا" و هم تيمي هايش 6بار دروازه پرو را گشودند تا به اين مهم دست يابند. از اين ميان دو گل سهم "ماريو کمپس" معروف ترين بازيکن آرژانتين بعد از مارادونا بود.
اين تعداد گل ابهام و سوالاتي را برانگيخت اما ميزبان با شايستگي تمام در بازي نهايي، هلند نيمه جان را 1 -3در وقت اضافه شکست داد تا جشن و پايکوبي در سراسر اين کشور به راه بيفتد.
با اينکه قهرماني تيم آرژانتين را مي‌توان معلول روحيه بانشاط و انگيزه بسيار بالاي آنان براي پيروزي در خانه دانست، نبايد نبوغ مردي به نام ماريو کمپس را به عنوان عاملي تعيين‌کننده ناديده گرفت. کمپس که شماره 10تيم آبي و سفيد آرژانتين را برتن مي‌کرد، شروع بسيار معمولي در جام يازدهم داشت و در پايان اين رقابت‌ها بود که تازه به اوج درخشش رسيد.
او با به ثمررساندن شش گل، بهترين گلزن جام نام گرفت.
** برترين‌هاي جام 1978
قهرمان:آرژانتين
دوم: هلند
سوم: برزيل
چهارم: ايتاليا
** برنده کفش طلايي بهترين گلزن: ماريو کمپس از آرژانتين با 6گل
** برنده جايزه بازي جوانمردانه: آرژانتين
** اسطوره‌هاي جام جهاني 1978
- "ماريو کمپس" (آرژانتين، تولد 1954)
مهاجم والنسيا، تنها لژيونري که "سزار لوييس منوتي" سرمربي آرژانتين براي حضور در تيمش انتخاب کرد.
معروف به متخصص در ضربات آزاد، به دليل توانايي در نفوذ به دفاع حريف نقش به سزايي در قهرماني آرژانتين داشت.
دو بار در جريان پيروزي 3بر يک آرژانتين برابر هلند در فينال گلزني کرد.
وي دومين گل خود را با پشت سر گذاشتن سه مدافع وارد دروازه کرد.
شش گل کمپس او را در جام جهاني 1978به برترين گلزن اين رقابت‌ها تبديل کرد.
اين بازيکن 43مسابقه و 20گل ملي در کارنامه دارد.
- "اوسي آرديلس" (آرژانتين، تولد 1952)
مهارت او در حرکت با توپ و هوشمندي در دادن پاس، يکي از عوامل موفقيت آرژانتين بود.
وي 42مسابقه براي تيم ملي کشورش انجام داد و هنگام عضويت در تاتنهام خوش درخشيد.
به همراه تيم تاتنهام در 238مسابقه ليگ شرکت کرد و اين تيم را به عناوين قهرماني در جام حذفي باشگاه‌هاي انگليس و همچنين جام يوفا رساند.
آرديلس مدتي را هم در تيم‌هاي پاري سن ژرمن و فالکلاندز وار سپري کرد.
وي در سمت مربيگري موفقيت چنداني نداشت و نتوانست حضور در نيوکاسل، وست برموويچ آلبيون و تاتنهام را با موفقيت پشت سر بگذارد.
- "رودي کرول" (هلند، تولد 1949)
همانند بسياري از ستاره‌هاي هلند، فوتبال را از آژاکس آغاز کرد و خود به خود در تيم ملي حضور يافت.
وي که در فينال جام جهاني 1978برابر آرژانتين بسيار موثر ظاهر شد، 83 مسابقه ملي در کارنامه دارد.
** برترين گلزنان جام جهاني 1978
ماريو کمپس (آرژانتين) 6گل
تئوفيلو کوبيلاس (پرو) 5گل
رابي رنسن برينگ (هلند) 5گل
لئوپولدو لوکه (آرژانتين) 4گل
هانس کرانکل (اتريش) 4گل
** آيا ميدانيد؟
- اسکاتلند به رقابتهاي سال 1978راه يافت و با حضور ستارگاني مثل کني دالگليش و گرام سونس، اميد بسياري داشت که براي نخستين بار به مرحله دوم اين پيکارها صعود کند. قبول باخت 1 -3مقابل پرو و تساوي 1 -1با ايران آنها را در موقعيتي قرار داد که چاره‌اي نداشتند جز اينکه تيم هلند، فيناليست دوره قبل را با اختلاف سه گل شکست دهند.
اسکاتلند 1 -3از حريف جلو افتاد اما هنوز به گل ديگري نياز داشت تا صعود کند، گل چهارم اين بازي هم سرانجام به ثمر رسيد اما "جاني رپ" بود که دروازه اسکاتلند را گشود. هلند در ادامه اين رقابت‌ها تا فينال پيش رفت و نايب قهرمان شد. تنها باخت آنان در وقت اضافه فينال مقابل ميزبان بود و اسکاتلند مثل هميشه خيلي زود به خانه برگشت.
- هلند بدون حضور ستاره فينال جام جهاني 1974خود يعني "يوهان کرويف" در مسابقات حاضر شد.
- ايران و تونس تيم هايي بودند که در اين دوره براي اولين بار جام جهاني را تجربه کردند.
- براي چهارمين بار پياپي، نخستين مسابقه با تساوي بدون گل بين آرژانتين و مجارستان در گروه اول پايان يافت. اين مسابقه پس از اخراج دو بازيکن مجارستان به جنجال کشيده شد.
- در ديگر مسابقه گروه اول ايتاليا 2بر يک فرانسه را شکست داد. "برنارد لاکومب" از فرانسه با گلزني پس از گذشت 36ثانيه از شروع مسابقه، دومين رکورد سريعترين گل جام جهاني را به خود اختصاص داد.
- داور در جريان ديدار فرانسه برابر مجارستان، به دليل کفش نامناسب بازيکنان فرانسه تهديد به توقف مسابقه کرد. اما پليس کفش يکي از تيم‌هاي محلي را براي بازيکنان اين تيم آورد و فرانسه 3بر 1 پيروز شد.
- در گروه دوم نيز تونس به عنوان نخستين کشور آفريقايي با شکست 3بر يک مکزيک، در جام جهاني به پيروزي دست يافت.
- کليو توماس داور پس از مردود اعلام کردن گل "زيکو" از برزيل که مستقيما از نقطه کرنر وارد دروازه سوئد شده بود، بدنام شد و مسابقه نيز با تساوي يک بر يک خاتمه يافت.
- آرژانتين در چهار جام جهاني، سومين ميزباني بود که به قهرماني رسيد.
** ترکيب بازيکنان آرژانتين قهرمان جام جهاني 1978
دروازه‌بانان: هکتور بالي، اوبالدو ماتيلدو فيلول، ريکاردو لاوولپه.
مدافعان: لوييس گالوان، دانيل کيلر، يورگ اولگوين، روبن پاگنانيني، دانيل پاسارلا (کاپيتان)، آلبرتو تارانتيني.
هافبک‌ها: نوربرتو آلونسو، اوسي آرديلس، امريکو گاله گو، روبن گالوان، اومارو لاروسا، دانيل والنسيا.
مهاجمان: دانيل برتوني، رنه هاوسمن، ماريو کمپس، لپولدو لوکه، اوسکار اورتيز.
سرمربي: سزار لوييس منوتي
اسپانيايي ها 16 سال قبل از برگزاري دوازدهمين دوره جام جهاني به عنوان ميزبان انتخاب شده بودند و اين فرصت باعث برگزاري باشکوه اين بازي ها شد.
در هفدهم ماه مه 1979، فيفا تصميم گرفت که تعداد تيم‌هاي نهايي را از 16 تيم به 24 تيم افزايش دهد تا قاره‌هايي چون آسيا، آفريقا و حتي آمريکا که فوتبالشان در حال پيشرفت بود، شانس بيشتري براي رقابت داشته باشند. با افزايش تيم‌ها، تعداد مسابقات دور نهايي هم به 52 بازي افزايش يافت.
** تغيير در نحوه برگزاري جام جهاني
با افزايش تيم ها به 24 تيم، نحوه برگزاري ديدارهاي جام جهاني هم تغيير يافت. چنين مقرر شد که تيم ها در 6 گروه چهار تيمي قرار گيرند و از هر گروه 2 تيم به مرحله دوم صعود نمايند تا در اين مرحله 12 تيم صعود کننده در چهار گروه 3 تيمي مرحله يک چهارم نهايي را برگزار کنند، تيم هاي صدرنشين هر گروه به مرحله نيمه نهايي راه يابند تا با انجام دو بازي چهره دو تيم فيناليست مشخص شود.
دوازدهمين دوره رقابت هاي جام جهاني فرصت فتح سومين سکوي قهرماني براي لاجوردي پوشان ايتاليا بود.
** برزيل حذف شد
تيم پر مهره برزيل در مرحله دوم نتوانست اين تيم را مجبور به قبول شکست کند و در نتيجه خود در ديداري مهيج و زيبا 3 بر 2 باخت و از جام خداحافظي کرد.
زيکو، سوکراتس، فالکائو و ادر ناتوان از کاستن شدت حملات حريف بودند و پائولو روسي با به ثمر رساندن هر سه گل تيمش، ايتاليا را برنده کرد.
آتزوري ها در فينال مقابل آلمان غربي قرار گرفتند و روسي با 6 گل، بهترين گلزنان جام نام گرفت.
** روسي ايتاليا را زنده کرد
تيم ايتاليا بعد از شروع ضعيفي که داشت، با درخشش پائولو روسي جان تازه اي گرفت تا سومين جام را به خانه ببرد اما اين دوره از رقابت ها به خاطر دو ديدار بسيار مهيج آن در حافظه تاريخ ماندني شد؛ ديدار برزيل مقابل ايتاليا و مهمتر از همه فرانسه با آلمان غربي در نيمه نهايي.
تا سال 1982 هيچ کشوري به اندازه اسپانيا فرصت نداشت که خود را براي ميزباني آماده کند، اسپانيا براي ميزباني رويدادي انتخاب شد که به جاي 16 تيم قرار بود با حضور 24 تيم برگزار شود.
طبق قوانين جديد، 13 تيم از اروپا، سه تيم از آمريکاي جنوبي، دو تيم از آفريقا، دو تيم از آسيا/اقيانوسيه و دو تيم از کونکاکاف (آمريکاي شمالي، مرکزي و حوزه درياي کارائيب) به دوازدهمين دوره رقابت هاي جام جهاني راه يافتند. اسپانيا به عنوان ميزبان و آرژانتين که مدافع قهرماني بودند، اين ليست را کامل کردند.
با وجود افزايش تعداد تيم هاي جام جهاني در سال 82، هلند به عنوان نايب قهرمان سال هاي 74 و 78 در ميان صعود کننده ها نبود. اين تيم در مرحله مقدماتي توسط فرانسه که تحت سرمربيگري ميشل هيدالگو بود، حذف شد.
تيم هاي فرانسه، آلمان و ايتاليا برخلاف عملکرد نه چندان مطمئني که در مرحله نخست داشتند، انسجام تيمي خود را بازيافته و تمام ديدارهاي مرحله دوم را با مقهور کردن حريفان پشت سر گذاشتند.
در نيمه نهايي، تيم ايتاليا با گل هاي پائولو روسي نشان داد که حريف بزرگي براي لهستان است. ديدار ديگر نيمه نهايي داستان کاملا متفاوتي داشت. اين مسابقه از معدود ديدارهايي است که همچنان حرف و حديث هاي زيادي در خصوص آن در محافل مختلف مطرح مي شود.
تيم آلمان با گل ليتبارسکي از فرانسه جلو افتاد اما پلاتيني با يک ضربه پنالتي نتيجه را مساوي کرد. در وقت اضافه تيم فرانسه با نتيجه 3 بر 1 به پيروزي رسيد که بار ديگر آلماني ها بازي را به تساوي کشيدند و در ضربات پنالتي حريف را از رسيدن به فينال محروم کردند.
تيم پر ستاره ايتاليا، آلمان غربي را به راحتي شکست داد. روسي در اين ديدار هم گلزني کرد اما "دينو زوف" کاپيتان 40 ساله ايتاليا کاپ قهرماني را از دستان "خوآن کارلوس" پادشاه اسپانيا دريافت کرد تا ايتاليا بعد از برزيل، دومين کشوري باشد که سه بار در جام جهاني قهرمان شده است.
** برترين هاي جام جهاني:
قهرمان: ايتاليا
دوم: آلمان غربي
سوم: لهستان
چهارم: فرانسه
** برنده کفش طلايي: پائولو روسي از ايتاليا با 6 گل
** برنده توپ طلايي: پائولو روسي
** جايزه بازي جوانمردانه: برزيل
** اسطوره هاي جام جهاني 1982:
- "آرتور آنتونس کويمبرا" (ملقب به زيکو، برزيل، تولد 1953)
هافبک هجومي با ضربات آزاد مرگباري که وي را معروف به "پله سفيد" کرد.
بيش از 650 گل براي باشگاه فلامنگو برزيل و يک گل در نخستين مسابقه ملي خود برابر مجارستان به ثمر رساند با وجود اين در سه جام جهاني که شرکت داشت، شانس نياورد.
وي به دليل مصدوميت نتوانست عملکرد خوبي در جام جهاني 1978 داشته باشد اما چهار سال بعد در اوج آمادگي در اين مسابقات حاضر شد.
زيکو در 33 سالگي در حاليکه کاملا آماده نبود مجددا در جام جهاني 1986 حضور يافت و در مرحله يک چهارم نهايي برابر فرانسه وارد زمين شد تا يک پنالتي را از دست بدهد.
در سال هاي 1977، 1981 و 1982 به عنوان بهترين بازيکن آمريکاي جنوبي انتخاب شد و پس از 88 مسابقه ملي و به ثمر رساندن 66 گل، با فوتبال خداحافظي کرد.
- "پائولو روسي" (ايتاليا، تولد 1956)
ستاره 1982 ايتاليا تقريبا اين مسابقات را از دست داد. به دليل شرکت در يک رسوايي رشوه گيري در سال 1980 سه سال محروم شد اما پس از اعتراض هاي مداوم در مورد بي گناهي، اجازه بازي يافت.
روسي به عنوان يک مهاجم مياني توانايي بسياري در جايگيري مناسب در زمان مناسب داشت.
در جام جهاني 1982 سه گل در جريان پيروزي 3 بر 2 برابر برزيل به ثمر رساند. در مرحله نيمه نهايي نيز دو بار گلزني کرد تا ايتاليا 2 بر 0 برابر لهستان به پيروزي برسد و سپس در فينال گل نخست ايتاليا مقابل آلمان غربي را وارد دروازه حريف کرد تا با شش گل در صدر گلزنان اين رقابت ها قرار بگيرد.
وي هنگام کسب مقام چهارم توسط ايتاليا در جام جهاني 1978 نيز در اين تيم عضويت داشت. مجموع گل هاي ملي او 20 گل در 48 مسابقه است.
در سال 1982 به عنوان بهترين بازيکن اروپا انتخاب شد و در سال 1985 به همراه يوونتوس به قهرماني در اروپا رسيد.
- "ميشل پلاتيني" (فرانسه، تولد 1955)
هافبک هجومي قدرتمندي که نقش به سزايي در موفقيت فرانسه در دهه 1980 ايفا کرد.
وي که 41 گل ملي در کارنامه دارد، در جام جهاني 1982 نقش به سزايي در راه يابي فرانسه به نيمه نهايي داشت. فرانسه در اين مرحله برابر آلمان غربي به تساوي 3 بر 3 دست يافت.
اين بازيکن پس از جام جهاني از سنت اتين به يوونتوس پيوست.
يکي از بازيکنان مطرح در جريان قهرماني فرانسه در جام ملت هاي اروپا در سال 1984 بود. دو سال بعد کشورش را به پس از پيروزي برابر برزيل در يک چهارم نهايي با وجود از دست دادن يک پنالتي، در راهيابي به نيمه نهايي جام جهاني کمک کرد.
گل پيروزي يوونتوس در مسابقات قهرماني 1985 اروپا برابر ليورپول را به ثمر رساند.
وي 68 گل در 147 مسابقه خود در اين باشگاه به نام خود ثبت کرد.
در 32 سالگي از فوتبال خداحافظي کرد و در سال هاي 1988 تا 92 هدايت تيم ملي فرانسه را به دست گرفت اما نتوانست به موفقيت بزرگي برسد.
پلاتيني اکنون بر کرسي رياست اتحاديه فوتبال اروپا (يوفا) تکيه زده است.
** برترين گلزنان جام جهاني 1982
- پائولو روسي (ايتاليا) 6 گل
- کارل هاينس رومنيگه (آلمان) 5 گل
- زبيگنيو بونيک (لهستان) 4 گل
- زيکو (برزيل) 4 گل
** آيا مي دانيد؟
- در روز 16 ژوئن سال 1982 ورزشگاه "ال مولينون" شاهد يکي از عجيب ترين نتايج فوتبال بود. تيم الجزاير در ديدار با آلمان غربي، با يک گل از حريف پيش افتاد اما در ادامه نتيجه مساوي شد تا گل بلومي پيروزي شايسته اي را براي الجزاير مقابل قهرمان دو دوره جام جهاني رقم بزند.
- هيچ نشانه اي از محدوديت سني در جام جهاني وجود نداشت بنابراين "نورمن وايت سايد" وقتي که 17 سال و 42 روز بيشتر نداشت، در ديدار ايرلند شمالي مقابل يوگسلاوي اولين بازي ملي خود را انجام داد تا رکورد جوانترين بازيکن جام را به دست بياورد.
- عنوان مسن ترين بازيکن نيز به خاطر حضور "روژه ميلا" در دقايقي از ديدار کامرون مقابل روسيه در سال 1994، به نام وي ثبت شد. ميلان 42 سال و 39 روز داشت.
- پرگل ترين ديدار جام جهاني اصلا مربوط به دوران کهن و قرون وسطي نيست بلکه به سال 1982 بر مي گردد که مجارستان 10 بر 1 السالوادور را شکست داد.
رکورد قبلي نيز 9 بر 0 مقابل کره در سال 1954 بود و همين نتيجه را يوگسلاوي در سال 1974 مقابل زئير تکرار کرد.
- حدود 107 کشور براي شرکت در مسابقات مقدماتي دعوت شدند. 306 مسابقه انجام شد و 797 گل از دروازه ها گذشت.
- براي اولين بار در مراحل پاياني در صورت تساوي، ضربات پنالتي تعيين کننده بود.
- 52 مسابقه مرحله پاياني در 14 ورزشگاه شامل: بيلبائو، وايادوليد، ويگو، کرونا، بارسلونا، گيخون، اويدو، الچه،آليسانته، والنسيا، ساراگوسا، مالاگا، سوي يا و مادريد انجام شد.
- براي اولين بار آفريقا در اين مسابقات با دو نماينده الجزاير و کامرون شرکت کرد، کويت از آسيا، نيوزيلند از اقيانوسيه و هندوراس از کونکاکاف براي اولين بار در جام جهاني شرکت کردند.
- براي اولين بار پس از 22 سال، مدعي عنوان قهرماني در نخستين مسابقه شکست خورد. در اين مسابقه بلژيک 1 بر 0 برابر آرژانتين به پيروزي رسيد.
- برايان رابسون با گلزني در ثانيه 27 ديدار انگليس برابر فرانسه رکورد جديدي ثبت کرد.
- فرانسه در ديدار با کويت در دور نخست 4 بر 1 به پيروزي رسيد در حاليکه چهار گل ديگر اين تيم توسط داور اهل شوروي (سابق) مردود اعلام شد.
- ايتاليا با پيروزي 3 بر 1 برابر آلمان غربي در فينال، اولين تيم اروپايي بود که سه بار به قهرماني رسيده است، شناخته شد.
** ترکيب بازيکنان ايتاليا قهرمان جام جهاني 1982
دروازه بانان: ايوانو بوردون، جيوآني گالي، دينو زوف
مدافعان: فرانکو بارسي، جوسپه برگومي، آنتونيو کابريني، فولويو کولوواتي، کلاديو جنتيله، جائتانو اسکره آ، پيترو ويررچوود
هافبک ها: جيانکارلو آنتوگنوني، فرانکو کاسيو، برنو کونتي، جوسپه دوسنا، جيانپيه رو ماريني، دانيله ماسارو، گابيله اوريالي، مارکو تاردلي
مهاجمان: الساندرو آلتوبلي، فرانچسکو گرازياني، پائولو روسي، فرانکو سلواگي
سرمربي: انزو بيرزوت
در هفدهم ماه مه 1979، فيفا تصميم گرفت که تعداد تيم‌هاي نهايي را از 16 تيم به 24 تيم افزايش دهد تا قاره‌هايي چون آسيا، آفريقا و حتي آمريکا که فوتبالشان در حال پيشرفت بود، شانس بيشتري براي رقابت داشته باشند. با افزايش تيم‌ها، تعداد مسابقات دور نهايي هم به 52 بازي افزايش يافت.
** تغيير در نحوه برگزاري جام جهاني
با افزايش تيم ها به 24 تيم، نحوه برگزاري ديدارهاي جام جهاني هم تغيير يافت. چنين مقرر شد که تيم ها در 6 گروه چهار تيمي قرار گيرند و از هر گروه 2 تيم به مرحله دوم صعود نمايند تا در اين مرحله 12 تيم صعود کننده در چهار گروه 3 تيمي مرحله يک چهارم نهايي را برگزار کنند، تيم هاي صدرنشين هر گروه به مرحله نيمه نهايي راه يابند تا با انجام دو بازي چهره دو تيم فيناليست مشخص شود.
دوازدهمين دوره رقابت هاي جام جهاني فرصت فتح سومين سکوي قهرماني براي لاجوردي پوشان ايتاليا بود.
** برزيل حذف شد
تيم پر مهره برزيل در مرحله دوم نتوانست اين تيم را مجبور به قبول شکست کند و در نتيجه خود در ديداري مهيج و زيبا 3 بر 2 باخت و از جام خداحافظي کرد.
زيکو، سوکراتس، فالکائو و ادر ناتوان از کاستن شدت حملات حريف بودند و پائولو روسي با به ثمر رساندن هر سه گل تيمش، ايتاليا را برنده کرد.
آتزوري ها در فينال مقابل آلمان غربي قرار گرفتند و روسي با 6 گل، بهترين گلزنان جام نام گرفت.
** روسي ايتاليا را زنده کرد
تيم ايتاليا بعد از شروع ضعيفي که داشت، با درخشش پائولو روسي جان تازه اي گرفت تا سومين جام را به خانه ببرد اما اين دوره از رقابت ها به خاطر دو ديدار بسيار مهيج آن در حافظه تاريخ ماندني شد؛ ديدار برزيل مقابل ايتاليا و مهمتر از همه فرانسه با آلمان غربي در نيمه نهايي.
تا سال 1982 هيچ کشوري به اندازه اسپانيا فرصت نداشت که خود را براي ميزباني آماده کند، اسپانيا براي ميزباني رويدادي انتخاب شد که به جاي 16 تيم قرار بود با حضور 24 تيم برگزار شود.
طبق قوانين جديد، 13 تيم از اروپا، سه تيم از آمريکاي جنوبي، دو تيم از آفريقا، دو تيم از آسيا/اقيانوسيه و دو تيم از کونکاکاف (آمريکاي شمالي، مرکزي و حوزه درياي کارائيب) به دوازدهمين دوره رقابت هاي جام جهاني راه يافتند. اسپانيا به عنوان ميزبان و آرژانتين که مدافع قهرماني بودند، اين ليست را کامل کردند.
با وجود افزايش تعداد تيم هاي جام جهاني در سال 82، هلند به عنوان نايب قهرمان سال هاي 74 و 78 در ميان صعود کننده ها نبود. اين تيم در مرحله مقدماتي توسط فرانسه که تحت سرمربيگري ميشل هيدالگو بود، حذف شد.
تيم هاي فرانسه، آلمان و ايتاليا برخلاف عملکرد نه چندان مطمئني که در مرحله نخست داشتند، انسجام تيمي خود را بازيافته و تمام ديدارهاي مرحله دوم را با مقهور کردن حريفان پشت سر گذاشتند.
در نيمه نهايي، تيم ايتاليا با گل هاي پائولو روسي نشان داد که حريف بزرگي براي لهستان است. ديدار ديگر نيمه نهايي داستان کاملا متفاوتي داشت. اين مسابقه از معدود ديدارهايي است که همچنان حرف و حديث هاي زيادي در خصوص آن در محافل مختلف مطرح مي شود.
تيم آلمان با گل ليتبارسکي از فرانسه جلو افتاد اما پلاتيني با يک ضربه پنالتي نتيجه را مساوي کرد. در وقت اضافه تيم فرانسه با نتيجه 3 بر 1 به پيروزي رسيد که بار ديگر آلماني ها بازي را به تساوي کشيدند و در ضربات پنالتي حريف را از رسيدن به فينال محروم کردند.
تيم پر ستاره ايتاليا، آلمان غربي را به راحتي شکست داد. روسي در اين ديدار هم گلزني کرد اما "دينو زوف" کاپيتان 40 ساله ايتاليا کاپ قهرماني را از دستان "خوآن کارلوس" پادشاه اسپانيا دريافت کرد تا ايتاليا بعد از برزيل، دومين کشوري باشد که سه بار در جام جهاني قهرمان شده است.
** برترين هاي جام جهاني:
قهرمان: ايتاليا
دوم: آلمان غربي
سوم: لهستان
چهارم: فرانسه
** برنده کفش طلايي: پائولو روسي از ايتاليا با 6 گل
** برنده توپ طلايي: پائولو روسي
** جايزه بازي جوانمردانه: برزيل
** اسطوره هاي جام جهاني 1982:
- "آرتور آنتونس کويمبرا" (ملقب به زيکو، برزيل، تولد 1953)
هافبک هجومي با ضربات آزاد مرگباري که وي را معروف به "پله سفيد" کرد.
بيش از 650 گل براي باشگاه فلامنگو برزيل و يک گل در نخستين مسابقه ملي خود برابر مجارستان به ثمر رساند با وجود اين در سه جام جهاني که شرکت داشت، شانس نياورد.
وي به دليل مصدوميت نتوانست عملکرد خوبي در جام جهاني 1978 داشته باشد اما چهار سال بعد در اوج آمادگي در اين مسابقات حاضر شد.
زيکو در 33 سالگي در حاليکه کاملا آماده نبود مجددا در جام جهاني 1986 حضور يافت و در مرحله يک چهارم نهايي برابر فرانسه وارد زمين شد تا يک پنالتي را از دست بدهد.
در سال هاي 1977، 1981 و 1982 به عنوان بهترين بازيکن آمريکاي جنوبي انتخاب شد و پس از 88 مسابقه ملي و به ثمر رساندن 66 گل، با فوتبال خداحافظي کرد.
- "پائولو روسي" (ايتاليا، تولد 1956)
ستاره 1982 ايتاليا تقريبا اين مسابقات را از دست داد. به دليل شرکت در يک رسوايي رشوه گيري در سال 1980 سه سال محروم شد اما پس از اعتراض هاي مداوم در مورد بي گناهي، اجازه بازي يافت.
روسي به عنوان يک مهاجم مياني توانايي بسياري در جايگيري مناسب در زمان مناسب داشت.
در جام جهاني 1982 سه گل در جريان پيروزي 3 بر 2 برابر برزيل به ثمر رساند. در مرحله نيمه نهايي نيز دو بار گلزني کرد تا ايتاليا 2 بر 0 برابر لهستان به پيروزي برسد و سپس در فينال گل نخست ايتاليا مقابل آلمان غربي را وارد دروازه حريف کرد تا با شش گل در صدر گلزنان اين رقابت ها قرار بگيرد.
وي هنگام کسب مقام چهارم توسط ايتاليا در جام جهاني 1978 نيز در اين تيم عضويت داشت. مجموع گل هاي ملي او 20 گل در 48 مسابقه است.
در سال 1982 به عنوان بهترين بازيکن اروپا انتخاب شد و در سال 1985 به همراه يوونتوس به قهرماني در اروپا رسيد.
- "ميشل پلاتيني" (فرانسه، تولد 1955)
هافبک هجومي قدرتمندي که نقش به سزايي در موفقيت فرانسه در دهه 1980 ايفا کرد.
وي که 41 گل ملي در کارنامه دارد، در جام جهاني 1982 نقش به سزايي در راه يابي فرانسه به نيمه نهايي داشت. فرانسه در اين مرحله برابر آلمان غربي به تساوي 3 بر 3 دست يافت.
اين بازيکن پس از جام جهاني از سنت اتين به يوونتوس پيوست.
يکي از بازيکنان مطرح در جريان قهرماني فرانسه در جام ملت هاي اروپا در سال 1984 بود. دو سال بعد کشورش را به پس از پيروزي برابر برزيل در يک چهارم نهايي با وجود از دست دادن يک پنالتي، در راهيابي به نيمه نهايي جام جهاني کمک کرد.
گل پيروزي يوونتوس در مسابقات قهرماني 1985 اروپا برابر ليورپول را به ثمر رساند.
وي 68 گل در 147 مسابقه خود در اين باشگاه به نام خود ثبت کرد.
در 32 سالگي از فوتبال خداحافظي کرد و در سال هاي 1988 تا 92 هدايت تيم ملي فرانسه را به دست گرفت اما نتوانست به موفقيت بزرگي برسد.
پلاتيني اکنون بر کرسي رياست اتحاديه فوتبال اروپا (يوفا) تکيه زده است.
** برترين گلزنان جام جهاني 1982
- پائولو روسي (ايتاليا) 6 گل
- کارل هاينس رومنيگه (آلمان) 5 گل
- زبيگنيو بونيک (لهستان) 4 گل
- زيکو (برزيل) 4 گل
** آيا مي دانيد؟
- در روز 16 ژوئن سال 1982 ورزشگاه "ال مولينون" شاهد يکي از عجيب ترين نتايج فوتبال بود. تيم الجزاير در ديدار با آلمان غربي، با يک گل از حريف پيش افتاد اما در ادامه نتيجه مساوي شد تا گل بلومي پيروزي شايسته اي را براي الجزاير مقابل قهرمان دو دوره جام جهاني رقم بزند.
- هيچ نشانه اي از محدوديت سني در جام جهاني وجود نداشت بنابراين "نورمن وايت سايد" وقتي که 17 سال و 42 روز بيشتر نداشت، در ديدار ايرلند شمالي مقابل يوگسلاوي اولين بازي ملي خود را انجام داد تا رکورد جوانترين بازيکن جام را به دست بياورد.
- عنوان مسن ترين بازيکن نيز به خاطر حضور "روژه ميلا" در دقايقي از ديدار کامرون مقابل روسيه در سال 1994، به نام وي ثبت شد. ميلان 42 سال و 39 روز داشت.
- پرگل ترين ديدار جام جهاني اصلا مربوط به دوران کهن و قرون وسطي نيست بلکه به سال 1982 بر مي گردد که مجارستان 10 بر 1 السالوادور را شکست داد.
رکورد قبلي نيز 9 بر 0 مقابل کره در سال 1954 بود و همين نتيجه را يوگسلاوي در سال 1974 مقابل زئير تکرار کرد.
- حدود 107 کشور براي شرکت در مسابقات مقدماتي دعوت شدند. 306 مسابقه انجام شد و 797 گل از دروازه ها گذشت.
- براي اولين بار در مراحل پاياني در صورت تساوي، ضربات پنالتي تعيين کننده بود.
- 52 مسابقه مرحله پاياني در 14 ورزشگاه شامل: بيلبائو، وايادوليد، ويگو، کرونا، بارسلونا، گيخون، اويدو، الچه،آليسانته، والنسيا، ساراگوسا، مالاگا، سوي يا و مادريد انجام شد.
- براي اولين بار آفريقا در اين مسابقات با دو نماينده الجزاير و کامرون شرکت کرد، کويت از آسيا، نيوزيلند از اقيانوسيه و هندوراس از کونکاکاف براي اولين بار در جام جهاني شرکت کردند.
- براي اولين بار پس از 22 سال، مدعي عنوان قهرماني در نخستين مسابقه شکست خورد. در اين مسابقه بلژيک 1 بر 0 برابر آرژانتين به پيروزي رسيد.
- برايان رابسون با گلزني در ثانيه 27 ديدار انگليس برابر فرانسه رکورد جديدي ثبت کرد.
- فرانسه در ديدار با کويت در دور نخست 4 بر 1 به پيروزي رسيد در حاليکه چهار گل ديگر اين تيم توسط داور اهل شوروي (سابق) مردود اعلام شد.
- ايتاليا با پيروزي 3 بر 1 برابر آلمان غربي در فينال، اولين تيم اروپايي بود که سه بار به قهرماني رسيده است، شناخته شد.
** ترکيب بازيکنان ايتاليا قهرمان جام جهاني 1982
دروازه بانان: ايوانو بوردون، جيوآني گالي، دينو زوف
مدافعان: فرانکو بارسي، جوسپه برگومي، آنتونيو کابريني، فولويو کولوواتي، کلاديو جنتيله، جائتانو اسکره آ، پيترو ويررچوود
هافبک ها: جيانکارلو آنتوگنوني، فرانکو کاسيو، برنو کونتي، جوسپه دوسنا، جيانپيه رو ماريني، دانيله ماسارو، گابيله اوريالي، مارکو تاردلي
مهاجمان: الساندرو آلتوبلي، فرانچسکو گرازياني، پائولو روسي، فرانکو سلواگي
سرمربي: انزو بيرزوت
هنگام برگزاري رقابت هاي جام جهاني فوتبال 1938، اروپا در آستانه جنگ قرار داشت و دو سال از بازي هاي المپيک برلين که عرصه تبليغات حزب نازي براي هيتلر بود، مي گذشت.
در اين شرايط ، جنگ داخلي در اسپانيا جريان داشت، آلمان کشور اتريش را ضميمه خاک خود کرده بود و اروپاي بحران زده براي مقابله به مثل آماده مي شد.
بعد از اعطاي امتياز ميزباني رقابت هاي سومين دوره جام جهاني به فرانسه، ورزشگاه کلمبس توسعه يافت و ورزشگاه هاي مارسي و بوردو بازسازي شدند، اما سياست مانع از حضور برخي از تيم هاي بزرگ و مدعي در اين مسابقات شد.
تيم اتريش به مرحله اصلي راه يافت، اما انصراف داد(گرچه برخي از بازيکنان اين تيم با پيراهن آلمان به ميدان رفتند)، اسپانيا در آتش جنگ هاي داخلي مي سوخت و آرژانتين و اروگوئه نيز در اين مسابقات شرکت نکردند.
در همين دوره برزيل و لهستان يکي از زيباترين مسابقات تاريخ فوتبال را به نمايش گذاشتند.
در ديداري که در شهر استراسبورگ انجام شد، برزيل به لطف چهار گل لئونيداس که پا برهنه بازي مي کرد، مسابقه را در وقت اضافه 6 - 5 برد، اما در نيمه نهايي مغلوب ايتاليا شد. ايتاليا نيز 4 - 2 مجارستان را در پاريس شکست داد و جام قهرماني را بالاي سر برد.
سومين دوره رقابت هاي جام جهاني به ميزباني فرانسه، در ورزشگاههاي مدرن و با استقبال بي نظير تماشاگران به صورتي موفقيت آميز برگزار شد، اما يک سال بعد با شروع جنگ جهاني دوم اين مسابقات دچار وقفه اي 12 ساله شد.
در اين دوره، براي نخستين بار تيم ميزبان و مدافع قهرماني به صورت مستقيم(بدون حضور در رقابت هاي انتخابي) به مرحله اصلي مسابقات جام جهاني راه يافتند.
يک بار ديگر جام جهاني از سوي کشورهاي آمريکاي جنوبي تحريم شد، چون معتقد بودند نوبت آرژانتين است که ميزبان اين پيکارها باشد.
برزيل راهي اروپا شد و نشان داد که بزرگترين مدعي اين رقابت هاست، اين تيم شروع بسيار خوبي داشت و قدرتمندي خود را با غلبه بر لهستان در استراسبورگ، با چهار گل لئونيداس که به الماس سياه شهرت داشت، به رخ کشيد.
ديدار يک چهارم نهايي ميان برزيل و چکسلواکي با جنجال تمام شد. سه بازيکن اخراج و پنج نفر مجروح شدند. دو تن از آنان با شکستگي استخوان به بيمارستان منتقل شدند.
تيم فرانسه، ميزبان رقابت ها، بلژيک را 3 - 1 برد که بايد بخش اعظم آن را مديون فرد استون بازيکن جناح راست اين تيم و فرارهاي ويرانگر وي در کناره هاي زمين دانست.
تيم فرانسه در حضور 58455 تماشاگر بدشانسي که به ورزشگاه کلمبس در نزديکي پاريس رفته بودند، 3 - 1 به ايتاليا باخت. تيم ميزبان برخلاف ايتاليا و اروگوئه در دو دوره قبل، نتوانست جام قهرماني را در خانه خود بالاي سر ببرد.
ديدار نيمه نهايي ميان برزيل و ايتاليا به خودي خود يک فينال تمام عيار بود، اما آدناير پيمنتا سرمربي طلايي پوشان برزيل يک اشتباه بزرگ مرتکب شد و آن بيرون گذاشتن دو بازيکن کليدي از ترکيب تيمش بود.
پيمنتا در مورد لئونيداس گفت: به او استراحت دادم تا براي فينال آماده باشد. اما با برتري 2 - 1 ايتاليا، پاي برزيل به فينال نرسيد و آتزوري ها مقابل مجارستان قرار گرفتند تا از قهرماني خود دفاع کنند.
در فينال، مئاتزا و فراري، دو بازيکن خلاق آتزوري ها، نبض مسابقه را در دست داشتند. ايتاليا با کسب پيروزي 4 - 2 و دومين قهرماني پياپي در جام جهاني، وارد جرگه بهترين تيم هاي تاريخ فوتبال جهان شد.
وقوع جنگ جهاني دوم وقفه 12 ساله اي در رقابت هاي جام جهاني ايجاد کرد که شايد اگر چنين نمي شد، نسل طلايي فوتبال ايتاليا به افتخارات درخشان تر و بيشتري دست مي يافت.
** برترين هاي جام جهاني
قهرمان: ايتاليا
دوم: مجارستان
سوم: برزيل
چهارم: سوئد
برنده کفش طلايي (بهترين بازيکن): لئونيداس از برزيل با 8 گل
** اسطوره هاي جام سوم
* جيوواني فراري (ايتاليا، متولد 1907 ، مرگ 1982)
فراري و مئاتزا تنها بازيکنان ايتاليايي بودند که در هر دو قهرماني اين تيم در سال 1934 و 38 حضور داشتند.
فراري خلاق ترين بازيکن خط مياني تيم ايتاليا بود که 44 بازي ملي انجام داد و 14 گل به ثمر رساند.
وي پنج بار با تيم يوونتوس قهرمان ليگ ايتاليا شد و يک بار نيز اينتر اين عنوان را به او داد.
* لئونيداس داسيلوا (برزيل، تولد 1913)
بعد از جام جهاني 1938 که با به ثمر رساندن هشت گل بهترين گلزن اين مسابقات شد، اروپا به نام "الماس سياه" شهرت يافت، اما در برزيل به خاطر چابکي فوق العاده اش "هومن بوراچا" يعني دزد ناميده مي شد.
ضربات چرخشي لئونيداس بسيار مشهور و منحصر به فرد بود. او 23 بازي ملي انجام داد و در کنار په له از محبوبيتي فوق العاده در ميان مردم برزيل برخوردار است.
وقتي اولين بار پيراهن تيم برزيل را بر تن کرد 18 ساله بود و دو بار مقابل اروگوئه در سال 1932 گلزني کرد.
لئونيداس در سومين دوره جام جهاني چهار گل به دروازه لهستان زد.
** جوزپه مئاتزا (ايتاليا، تولد 1910 ، مرگ 1979)
يکي از کاملترين مهاجمان تاريخ فوتبال ايتاليا بود. در سن 17 سالگي در فصل 28 - 1927 اولين بازي را براي "اينترناسيوناله" انجام داد و دو گل زد. در دو فصل بعد به ترتيب 33 و 31 گل به ثمر رساند.
با اين که قامت بلندي نداشت، در بازي هوايي فوق العاده بود.
"پپينو" اولين بازي ملي را در سال 1930 برابر سوييس در شهر رم انجام داد و دو گل زد، اما نامش با زدن 3 گل به دروازه مجارستان در چهارمين بازي ملي اش پر آوازه شد و با 33 گلي که در رده ملي به ثمر رساند، صاحب رکورد شد.
همکاري او و چياويو به قهرماني آنان کمک کرد. مئاتزا در تمام مسابقات تيم ايتاليا حضور داشت. در سال 1938 کنار پيولا بازي کرد و بازوبند کاپيتاني تيم را بر بازو بست. تنها گلي که در اين جام زد، گل پيروزي بخش مرحله نيمه نهايي (2 -1) مقابل برزيل بود.
** برترين گلزنان جام سوم:
لئونيداس داسيلوا، برزيل 8 گل
گيولا سنگلر، مجارستان 7 گل
** آيا ميدانيد؟
- ديدار برزيل برابر ايتاليا در ورزشگاه والدرومه شهر مارسي در روز 16 ژوئن 1938 با برتري 1 - 0 ايتاليا در جريان بود که يک پنالتي به اين تيم داده شد. طبيعتا بهترين گزينه براي زدن اين ضربه جوزپه مئاتزا بود که ناگهان با مشکل مهمي مواجه شد. کش لباس مئاتزا پاره شده و لباسش شروع به لغزيدن به پايين کرد، اما اين مساله مانع از زدن پنالتي نشد.
مئاتزا در حالي که با دست چپ لباسش را چسبيده بود، با دست راست محل توپ را تنظيم کرد و سپس شوتي زد که هيچ راهي جز تسليم شدن براي دروازه بان برزيل باقي نماند. ايتاليا مسابقه را برد و به فينال رفت تا از قهرماني خود دفاع کند.
- اندونزي اولين تيم آسيايي بود که در اين دوره وارد پيکارهاي جام جهاني شد، اما خيلي زود يعني بعد از شکست 6 - 0 مقابل مجارستان، چمدان هايش را بست و به خانه برگشت.
- هواداران خشمگين تيم آرژانتين به خاطر انصراف از حضور در جام جهاني به مقر فدراسيون فوتبال اين کشور حمله کردند.
- براي اولين بار تيم ميزبان (فرانسه) و مدافع قهرماني (ايتاليا) از حضور در مرحله مقدماتي معاف شدند.
- فرانسه اولين تيم ميزبان جام جهاني بود که در خانه شکست خورد. اين تيم ديدار يک چهارم نهايي را 3 - 1 به ايتاليا واگذار کرد.
- "بنيتو موسوليني" ديکتاتور فاشيست ايتاليا قبل از ديدار فينال پيام کوتاهي براي ويتوريو پوزو سرمربي تيم فرستاد با اين مضمون که "ببريد يا بميريد."
- جام "ژول ريمه" از همين زمان در جعبه کفش "اوتورينو باراسي" نايب رييس فيفا که ايتاليايي بود، زير تختخواب وي پنهان شد تا از دست اشغالگران در امان بماند.
* اسامي بازيکنان تيم قهرمان/ ايتاليا
دروازه بان: کارلو کرسولي، گويدو ماسه تي، آلدو اوليويه را
مدافعان: آلفردو فوني، ارالدو مونزگليو، پي يترو راوا
هافبک ها: ميشله آندريولو، آلدو دوناتي، ماريو گنتا، اوگو لوکاتلي، رناتو اولمي، ماريو پراتزولو، پي يترو سرآنتوني
مهاجمان: سرجيو برتوني، آمديو، برونو چيتزو، گينو کولاسي، جيوواني فراري، پي يترو فراريز ، جوزپه مئاتزا، پي يترو پاسيناتي، سيلويو پيولا.
سرمربي: ويتوريو پوزو
در اين شرايط ، جنگ داخلي در اسپانيا جريان داشت، آلمان کشور اتريش را ضميمه خاک خود کرده بود و اروپاي بحران زده براي مقابله به مثل آماده مي شد.
بعد از اعطاي امتياز ميزباني رقابت هاي سومين دوره جام جهاني به فرانسه، ورزشگاه کلمبس توسعه يافت و ورزشگاه هاي مارسي و بوردو بازسازي شدند، اما سياست مانع از حضور برخي از تيم هاي بزرگ و مدعي در اين مسابقات شد.
تيم اتريش به مرحله اصلي راه يافت، اما انصراف داد(گرچه برخي از بازيکنان اين تيم با پيراهن آلمان به ميدان رفتند)، اسپانيا در آتش جنگ هاي داخلي مي سوخت و آرژانتين و اروگوئه نيز در اين مسابقات شرکت نکردند.
در همين دوره برزيل و لهستان يکي از زيباترين مسابقات تاريخ فوتبال را به نمايش گذاشتند.
در ديداري که در شهر استراسبورگ انجام شد، برزيل به لطف چهار گل لئونيداس که پا برهنه بازي مي کرد، مسابقه را در وقت اضافه 6 - 5 برد، اما در نيمه نهايي مغلوب ايتاليا شد. ايتاليا نيز 4 - 2 مجارستان را در پاريس شکست داد و جام قهرماني را بالاي سر برد.
سومين دوره رقابت هاي جام جهاني به ميزباني فرانسه، در ورزشگاههاي مدرن و با استقبال بي نظير تماشاگران به صورتي موفقيت آميز برگزار شد، اما يک سال بعد با شروع جنگ جهاني دوم اين مسابقات دچار وقفه اي 12 ساله شد.
در اين دوره، براي نخستين بار تيم ميزبان و مدافع قهرماني به صورت مستقيم(بدون حضور در رقابت هاي انتخابي) به مرحله اصلي مسابقات جام جهاني راه يافتند.
يک بار ديگر جام جهاني از سوي کشورهاي آمريکاي جنوبي تحريم شد، چون معتقد بودند نوبت آرژانتين است که ميزبان اين پيکارها باشد.
برزيل راهي اروپا شد و نشان داد که بزرگترين مدعي اين رقابت هاست، اين تيم شروع بسيار خوبي داشت و قدرتمندي خود را با غلبه بر لهستان در استراسبورگ، با چهار گل لئونيداس که به الماس سياه شهرت داشت، به رخ کشيد.
ديدار يک چهارم نهايي ميان برزيل و چکسلواکي با جنجال تمام شد. سه بازيکن اخراج و پنج نفر مجروح شدند. دو تن از آنان با شکستگي استخوان به بيمارستان منتقل شدند.
تيم فرانسه، ميزبان رقابت ها، بلژيک را 3 - 1 برد که بايد بخش اعظم آن را مديون فرد استون بازيکن جناح راست اين تيم و فرارهاي ويرانگر وي در کناره هاي زمين دانست.
تيم فرانسه در حضور 58455 تماشاگر بدشانسي که به ورزشگاه کلمبس در نزديکي پاريس رفته بودند، 3 - 1 به ايتاليا باخت. تيم ميزبان برخلاف ايتاليا و اروگوئه در دو دوره قبل، نتوانست جام قهرماني را در خانه خود بالاي سر ببرد.
ديدار نيمه نهايي ميان برزيل و ايتاليا به خودي خود يک فينال تمام عيار بود، اما آدناير پيمنتا سرمربي طلايي پوشان برزيل يک اشتباه بزرگ مرتکب شد و آن بيرون گذاشتن دو بازيکن کليدي از ترکيب تيمش بود.
پيمنتا در مورد لئونيداس گفت: به او استراحت دادم تا براي فينال آماده باشد. اما با برتري 2 - 1 ايتاليا، پاي برزيل به فينال نرسيد و آتزوري ها مقابل مجارستان قرار گرفتند تا از قهرماني خود دفاع کنند.
در فينال، مئاتزا و فراري، دو بازيکن خلاق آتزوري ها، نبض مسابقه را در دست داشتند. ايتاليا با کسب پيروزي 4 - 2 و دومين قهرماني پياپي در جام جهاني، وارد جرگه بهترين تيم هاي تاريخ فوتبال جهان شد.
وقوع جنگ جهاني دوم وقفه 12 ساله اي در رقابت هاي جام جهاني ايجاد کرد که شايد اگر چنين نمي شد، نسل طلايي فوتبال ايتاليا به افتخارات درخشان تر و بيشتري دست مي يافت.
** برترين هاي جام جهاني
قهرمان: ايتاليا
دوم: مجارستان
سوم: برزيل
چهارم: سوئد
برنده کفش طلايي (بهترين بازيکن): لئونيداس از برزيل با 8 گل
** اسطوره هاي جام سوم
* جيوواني فراري (ايتاليا، متولد 1907 ، مرگ 1982)
فراري و مئاتزا تنها بازيکنان ايتاليايي بودند که در هر دو قهرماني اين تيم در سال 1934 و 38 حضور داشتند.
فراري خلاق ترين بازيکن خط مياني تيم ايتاليا بود که 44 بازي ملي انجام داد و 14 گل به ثمر رساند.
وي پنج بار با تيم يوونتوس قهرمان ليگ ايتاليا شد و يک بار نيز اينتر اين عنوان را به او داد.
* لئونيداس داسيلوا (برزيل، تولد 1913)
بعد از جام جهاني 1938 که با به ثمر رساندن هشت گل بهترين گلزن اين مسابقات شد، اروپا به نام "الماس سياه" شهرت يافت، اما در برزيل به خاطر چابکي فوق العاده اش "هومن بوراچا" يعني دزد ناميده مي شد.
ضربات چرخشي لئونيداس بسيار مشهور و منحصر به فرد بود. او 23 بازي ملي انجام داد و در کنار په له از محبوبيتي فوق العاده در ميان مردم برزيل برخوردار است.
وقتي اولين بار پيراهن تيم برزيل را بر تن کرد 18 ساله بود و دو بار مقابل اروگوئه در سال 1932 گلزني کرد.
لئونيداس در سومين دوره جام جهاني چهار گل به دروازه لهستان زد.
** جوزپه مئاتزا (ايتاليا، تولد 1910 ، مرگ 1979)
يکي از کاملترين مهاجمان تاريخ فوتبال ايتاليا بود. در سن 17 سالگي در فصل 28 - 1927 اولين بازي را براي "اينترناسيوناله" انجام داد و دو گل زد. در دو فصل بعد به ترتيب 33 و 31 گل به ثمر رساند.
با اين که قامت بلندي نداشت، در بازي هوايي فوق العاده بود.
"پپينو" اولين بازي ملي را در سال 1930 برابر سوييس در شهر رم انجام داد و دو گل زد، اما نامش با زدن 3 گل به دروازه مجارستان در چهارمين بازي ملي اش پر آوازه شد و با 33 گلي که در رده ملي به ثمر رساند، صاحب رکورد شد.
همکاري او و چياويو به قهرماني آنان کمک کرد. مئاتزا در تمام مسابقات تيم ايتاليا حضور داشت. در سال 1938 کنار پيولا بازي کرد و بازوبند کاپيتاني تيم را بر بازو بست. تنها گلي که در اين جام زد، گل پيروزي بخش مرحله نيمه نهايي (2 -1) مقابل برزيل بود.
** برترين گلزنان جام سوم:
لئونيداس داسيلوا، برزيل 8 گل
گيولا سنگلر، مجارستان 7 گل
** آيا ميدانيد؟
- ديدار برزيل برابر ايتاليا در ورزشگاه والدرومه شهر مارسي در روز 16 ژوئن 1938 با برتري 1 - 0 ايتاليا در جريان بود که يک پنالتي به اين تيم داده شد. طبيعتا بهترين گزينه براي زدن اين ضربه جوزپه مئاتزا بود که ناگهان با مشکل مهمي مواجه شد. کش لباس مئاتزا پاره شده و لباسش شروع به لغزيدن به پايين کرد، اما اين مساله مانع از زدن پنالتي نشد.
مئاتزا در حالي که با دست چپ لباسش را چسبيده بود، با دست راست محل توپ را تنظيم کرد و سپس شوتي زد که هيچ راهي جز تسليم شدن براي دروازه بان برزيل باقي نماند. ايتاليا مسابقه را برد و به فينال رفت تا از قهرماني خود دفاع کند.
- اندونزي اولين تيم آسيايي بود که در اين دوره وارد پيکارهاي جام جهاني شد، اما خيلي زود يعني بعد از شکست 6 - 0 مقابل مجارستان، چمدان هايش را بست و به خانه برگشت.
- هواداران خشمگين تيم آرژانتين به خاطر انصراف از حضور در جام جهاني به مقر فدراسيون فوتبال اين کشور حمله کردند.
- براي اولين بار تيم ميزبان (فرانسه) و مدافع قهرماني (ايتاليا) از حضور در مرحله مقدماتي معاف شدند.
- فرانسه اولين تيم ميزبان جام جهاني بود که در خانه شکست خورد. اين تيم ديدار يک چهارم نهايي را 3 - 1 به ايتاليا واگذار کرد.
- "بنيتو موسوليني" ديکتاتور فاشيست ايتاليا قبل از ديدار فينال پيام کوتاهي براي ويتوريو پوزو سرمربي تيم فرستاد با اين مضمون که "ببريد يا بميريد."
- جام "ژول ريمه" از همين زمان در جعبه کفش "اوتورينو باراسي" نايب رييس فيفا که ايتاليايي بود، زير تختخواب وي پنهان شد تا از دست اشغالگران در امان بماند.
* اسامي بازيکنان تيم قهرمان/ ايتاليا
دروازه بان: کارلو کرسولي، گويدو ماسه تي، آلدو اوليويه را
مدافعان: آلفردو فوني، ارالدو مونزگليو، پي يترو راوا
هافبک ها: ميشله آندريولو، آلدو دوناتي، ماريو گنتا، اوگو لوکاتلي، رناتو اولمي، ماريو پراتزولو، پي يترو سرآنتوني
مهاجمان: سرجيو برتوني، آمديو، برونو چيتزو، گينو کولاسي، جيوواني فراري، پي يترو فراريز ، جوزپه مئاتزا، پي يترو پاسيناتي، سيلويو پيولا.
سرمربي: ويتوريو پوزو
دومين دوره مسابقات فوتبال جام جهاني در سال هاي 1934 و به ميزباني کشور ايتاليا برگزار شد.
کشور ايتاليا که يکي از نامزدهاي ناکام کسب امتياز ميزباني نخستين دوره مسابقات جام جهاني سال 1930 بود، براي برگزاري دومين دوره اين پيکارها در سال 1934 توسط فدراسيون بين المللي فوتبال /فيفا/ انتخاب شد.
انتخاب ايتاليا، دو کشور آرژانتين و برزيل را با توجه به انجام سفر 13 هزار کيلومتري براي انجام تنها يک ديدار در مرحله نخست، از خواب و خيال خارج کرد.
اين رقابت ها از 27 مه تا 10 ژوئن سال 34 برگزار شد و از کيفيت بهتري نسبت به دوره قبل برخوردار بود.
به تلافي دوره قبل مسابقات که بسياري از تيم هاي اروپايي از شرکت در آن انصراف دادند، اين بار چندين تيم آمريکاي جنوبي مثل آرژانتين و برزيل تيم ذخيره خود را راهي اروپا کردند و اروگوئه حتي حاضر نشد از قهرماني خود دفاع کند.
دومين دوره جام جهاني، شايد سياسي ترين دوره آن از زمان برگزاري تاکنون باشد. جام جهاني 1934 درحالي در ايتاليا برگزار گرديد که دولت فاشيستي "بنيتو موسوليني" ديکتاتور ايتاليايي بر مسند قدرت بود و تلاش مي کرد با استفاده از محبوبيت ورزش فوتبال در بين مردم و شکوه و ارزش جام جهاني در دنيا، به تبليغ افکار خود و همفکرانش در حزب فاشيست ايتاليا بپردازد.
اروگوئه قهرمان دوره قبل در اعتراض به اين رژيم، در اين دوره شرکت نکرد و برزيل و آرژانتين هم بهترين نفرات خود را به دليل ترس از شرايط حاکم بر ايتاليا در خانه نگهداشتند.
در جام دوم، برخلاف جام 1930 که 13 کشور براي حضور در آن ابراز علاقمندي کرده بودند، 32 کشور به فيفا اعلام آمادگي کردن، اما از آنجا که بايد جام با 16 تيم برگزار مي شد، فيفا تصميم گرفت که ديدارهاي انتخابي برگزار نمايد تا 16 تيم به مرحله نهايي جام راه يابند. از نکات جالب توجه حضور تيم ميزبان در ديدار انتخابي بود که البته تيم ايتاليا موفق شد با شکست 4 بر صفر تيم يونان در شهر ميلان به دور نهايي صعود نمايد.
چند سال قبل از شروع جام جهاني 1934، يک روزنامه نگار به نام "ويتويوپوزو" استخدام شد تا برنامه اي جهت رساندن ايتاليا به مقام قهرماني تدوين کند و خود مربيگري تيم را تقبل نمايد. هرچند پوزو با برنامه اي دقيق تيم ايتاليا را به پيش مي راند و حتي از چهار بازيکن آرژانتين الاصل هم در تيم خود سود مي جست، ولي بي شک اگر حمايت هاي آشکار داوران نبود، شايد ايتاليا نمي توانست جام جهاني را در خانه نگهدارد.
به هرجهت مسابقات، با ديدار ايتاليا و ايالات متحده در شهر رم و با حضور موسوليني آغاز گرديد. در اين ديدار تيم ميزبان با نتيجه خرد کننده 7 بر 1 به پيروزي رسيد. در دور اول علاوه بر ايتاليا، تيم آلمان با شکست 5 بر 2 بلژيک، اتريش با پيروزي 3 بر 2 بر فرانسه، اسپانيا با غلبه بر برزيل با نتيجه 3 بر 1 و سوئد، مجارستان، سوئيس و چکسلواکي با برتري در برابر آرژانتين، مصر، هلند و روماني، قدم به يک چهارم نهايي نهادند.
کاملا قابل پيش بيني بود که فقط تيم هاي اروپايي به مرحله يک چهارم نهايي رقابت هاي سال 34 راه يابند. نبرد تيم ها در شهر فلورانس به اوج خود رسيد که هر چند با حمايت داور ايتاليايي همراه بود، ولي با درخشش ريکاردوزامورا دروازه بان اسپانيا در پايان وقت اضافي با نتيجه يک بر يک به پايان رسيد.
در آن گرماي طاقت فرسا، خط دفاع تيم اسپانيا با شجاعت تمام مقابل تيم سخت و کوبنده آتزوري ايستادگي کرد تا مسابقه در وقت اضافه 1 - 1 تمام شود. روز بعد مسابقه تکرار شد و هر دو مربي نيروهاي تازه نفس را به خدمت گرفتند چنانکه تيم ايتاليا پنج بازيکن جديد و اسپانيا هفت بازيکن تازه را به ميدان فرستاد اما بازيکن بعد از بازيکن بود که از فرط خستگي بر زمين مي افتاد.
از بخت خوب هواداران ميزبان، جوزپه مئاتزا تنها گل مسابقه را به ثمر رساند. دو روز بعد همين سناريو در شهر ميلان مقابل اتريش تکرار شد. در زمين ورزشگاه سن سيرو که با وزش توفان و باران سيل آسا به باتلاق بيشتر شبيه بود، بازهم مئاتزا (که چهارمين بازي خود را در طول يک هفته انجام مي داد)، گل پيروزي بخش تيمش را به ثمر رساند تا لاجوردي پوشان ايتاليا به فينال راه يابند.
حريف ايتاليا در اين مرحله چکسلواکي بود که با برتري 3 بر 1 در برابر آلمان به ديدار پاياني راه يافته بود. روز يکشنبه 10 ژوئن تمام ايتاليا نفس خود را در سينه حبس کرده بود. هنوز 20 دقيقه به پايان مانده بود که پوک، بازيکن جناح چپ تيم چکسلواکي، ميهمان را جلو انداخت. تمام ورزشگاه در سکوت فرو رفته بود. تنها چند دقيقه از وقت باقي مانده بود که بازيکن ايتاليايي آرژانتيني ميزبان به نام "اورسي" نتيجه را مساوي کرد تا مسابقه در وقت اضافه پيگيري شود.
مصدوم شدن مئاتزا در اين هنگام ناخوشايندترين اتفاق ممکن براي ايتاليا بود اما او به اندازه اي که بتواند در ادامه بازي پاس گل را به هم تيمي اش چياويو دهد، توان داشت و به زمين بازگشت.
آتزوري ها چنان بازي سرسختانه و فوتبال زيبايي را به نمايش گذاشتند که قهرماني کاملا برازنده شان بود.
در ديدار رده بندي هم تيم آلمان با پيروزي 3 بر 2 در مقابل اتريش به مقام سوم رسيد.
** تيم هاي برتر جام جهاني 1934
قهرمان: ايتاليا
دوم: چکسلواکي
سوم: آلمان
چهارم: اتريش
** برندگان توپ طلايي آديداس: اولدريش نجدلي از چکسلواکي، ادموند کونن از آلمان و آنجلو چياويو از ايتاليا، هر يک 4 گل
** اسطوره هاي جام جهاني 1934
- جيامپيرو کومبي (ايتاليا: متولد 1902 ، وفات 1956)
کومبي بهترين دروازه بان تاريخ فوتبال ايتاليا شناخته مي شود. مصدوميت "کرسولي" زمينه بازگشت او به تيم ايتاليا و انجام چهل و هفتمين بازي ملي اش را فراهم کرد.
راه دادن هفت توپ به دروازه در ديدار با مجارستان در سال 1924 شروع بسيار بدي بود که موجب شد "ويتوريو پوزو" سرمربي تيم او را براي بازي هاي المپيک همان سال در آنتورپ انتخاب نکند. کومبي سال بعد دوباره موقعيت خود را احيا کرد تا ايتاليا با هفت گل فرانسه را مغلوب کرده و البته جا پاي او را در المپيک 1928 پاريس محکم کند.
او پنج بار با يوونتوس قهرمان سري آ ايتاليا شد و بعد از جام جهاني 1934 از فوتبال خداحافظي کرد.
- آنجلو چياويو (ايتاليا، متولد 1905 ، وفات 1990)
زننده گل پيروزي بخش ايتاليا در وقت اضافه ديدار فينال جام جهاني 1934 مقابل چکسلواکي.
پوزو قبل از مسابقه به چياويو دستور داده بود هر دو - سه دقيقه جاي خود را با "گوآيتا" هافبک راست تيم عوض کند در نتيجه همين تاکتيک، چياويو پاس گوآيتا را به گل تبديل کرد. پلانيکا دروازه بان چک توپ را با دستهايش لمس کرد اما شوت چياويو قوي تر از آن بود که متوقف شود.
وي در 21 بازي ملي 15 گل به ثمررساند و بعد از جام 1934، در اوج از فوتبال خداحافظي کرد.
در سالهاي 1925 ، 29 و 36 همراه با بولونا قهرمان ليگ ايتاليا شد.
- ريکاردو زامورا (اسپانيا متولد 1901 ، وفات 1978)
زامورا مشهور به "ال ديوينو" عضو کليدي فوتبال اسپانيا بود. وي اولين بازي ملي را در المپيک سال 1920 انجام داد و 69 بار درون دروازه اسپانيا ايستاد. او قامت بلندي نداشت اما فضاي دروازه را به خوبي پوشش مي داد و مهارت زيادي در پيش بيني حرکت حريف داشت.
وي موتور محرک تيم اسپانيا در کسب پيروزي مقابل ايتاليا در مرحله يک چهارم نهايي بود. وقتي ايتاليا 1 - 1 مساوي کرد، مصدوم شد و نتوانست در بازي برگشت از شکست تيمش جلوگيري کند.
مهيج ترين بازي او در ورزشگاه هايبري لندن در سال 1931 مقابل انگليس بود که به عنوان بهترين دروازه بان جهان، هفت گل دريافت کرد.
** گلزنان جام جهاني 1934 :
اولدريخ نجدلي، چک 5 گل
آنجلو چياويو، ايتاليا 4
ادموند کونن، آلمان 4
** خواندني ها
- ديدار فينال جام جهاني 1934 ميان ايتاليا و چکسلواکي، رويارويي دو تن از بهترين دروازه بان هاي تاريخ فوتبال به نام جيان پيرو کومبي و فرانتيسک پلانيکا بود. دروازه هر دو در وقت قانوني تنها يک بار گشوده شد اما ايتاليا در وقت اضافه توانست 2- 1 پيروز شود.
- ديدار پاياني در شهر رم و در حضور 72 هزار تماشاگر برگزار شد. دوچه (لقب موسوليني) به خاطر روحيه بخشيدن به تيم ايتاليا، در ورزشگاه حضور يافت اما گل اول بازي در دقيقه 25 توسط پوک مهاجم چکسلواکي به ثمر رسيد. اين گل خشم تماشاگران ايتاليايي را برانگيخت، بطوري که تعدادي از آنها به يکي از بازيکنان چک حمله ور شدند و او را با تور سيمي بستند. اين غائله با دخالت پليس ايتاليا به پايان رسيد. در دقيقه 33، اورسي از ايتاليا بازي را به تساوي کشاند تا خشم تماشاگران هم فرونشيند. بازي در وقت قانوني با همين نتيجه به پايان رسيد تا با صحبت هاي انگيزه بخش پوزو در رختکن، تيم ايتاليا وقت اضافه را بسيار هجومي آغاز نمايد. حمله هاي تيم ايتاليا سرانجام به بار نشست و چياويو از ايتاليا با به ثمر رساندن گل پيروزي باعث پيروزي و فتح جام شود.
- مسابقات جام جهاني 1934 در هشت شهر ايتاليا شامل رم، ناپل، ميلان، تورين، فلورانس، بولونا، جنوا و تريسته برگزار شد.
- در اين دوره تصميم گرفته شد که مسابقه بعد از تساوي در وقت قانوني، در وقت اضافه پيگيري شود و اگر باز هم مساوي شد، بازي تکرار شود.
- چياويو اولين بازيکن اروپايي است که سه گل در يک مسابقه زد تا ايتاليا 7 - 1 آمريکا را شکست دهد.
- بليس از تيم آرژانتين اولين گل اين جام را زد.
- مصر اولين تيم آفريقايي بود که در جام جهاني شرکت کرد. فوزي دو گل مصر را مقابل مجارستان در شهر ناپل به ثمررساند اما، نتوانست مانع از شکست 4 - 2 تيمش شود.
- اولين مسابقه جام جهاني که به وقت اضافه کشيده شد، بين اتريش و فرانسه بود. اتريش تحت مربيگري "هوگو ميسل" سرانجام 3 - 2 پيروز شد اما در نيمه نهايي 1 - 0 به ايتاليا باخت.
- کاپيتان دو تيم ايتاليا و چک در ديدار فينال، دروازه بان ها بودند.
** اسامي بازيکنان تيم قهرمان - ايتاليا
دروازه بانان : جوزپه کاوانا، گيامپرو کومبي، گويدو مساتي
مدافعان: لوييجي آلماندي، ارالدو مونزگليو، ويرجينيو روسه تا، ماريو وارگلين
هافبک ها: پيترو آرکاري، لوييجي برتوليني، اومبرتو کاليگاريس، ماريو کاستلاتزي، آتيليو فراريس، لوييز مونتي، ماريو پيتزيولو
مهاجمان: فليسي پلاسيدو بورل، آتيليو اماريا، جيوواني فراري، انريکه گوآيتا، آنفيلوگينو گوآريسي، جوزپه مه آتزا، رايموندو اورسي، آنجلو چياويو
سرمربي: ويتوريو پوزو
کشور ايتاليا که يکي از نامزدهاي ناکام کسب امتياز ميزباني نخستين دوره مسابقات جام جهاني سال 1930 بود، براي برگزاري دومين دوره اين پيکارها در سال 1934 توسط فدراسيون بين المللي فوتبال /فيفا/ انتخاب شد.
انتخاب ايتاليا، دو کشور آرژانتين و برزيل را با توجه به انجام سفر 13 هزار کيلومتري براي انجام تنها يک ديدار در مرحله نخست، از خواب و خيال خارج کرد.
اين رقابت ها از 27 مه تا 10 ژوئن سال 34 برگزار شد و از کيفيت بهتري نسبت به دوره قبل برخوردار بود.
به تلافي دوره قبل مسابقات که بسياري از تيم هاي اروپايي از شرکت در آن انصراف دادند، اين بار چندين تيم آمريکاي جنوبي مثل آرژانتين و برزيل تيم ذخيره خود را راهي اروپا کردند و اروگوئه حتي حاضر نشد از قهرماني خود دفاع کند.
دومين دوره جام جهاني، شايد سياسي ترين دوره آن از زمان برگزاري تاکنون باشد. جام جهاني 1934 درحالي در ايتاليا برگزار گرديد که دولت فاشيستي "بنيتو موسوليني" ديکتاتور ايتاليايي بر مسند قدرت بود و تلاش مي کرد با استفاده از محبوبيت ورزش فوتبال در بين مردم و شکوه و ارزش جام جهاني در دنيا، به تبليغ افکار خود و همفکرانش در حزب فاشيست ايتاليا بپردازد.
اروگوئه قهرمان دوره قبل در اعتراض به اين رژيم، در اين دوره شرکت نکرد و برزيل و آرژانتين هم بهترين نفرات خود را به دليل ترس از شرايط حاکم بر ايتاليا در خانه نگهداشتند.
در جام دوم، برخلاف جام 1930 که 13 کشور براي حضور در آن ابراز علاقمندي کرده بودند، 32 کشور به فيفا اعلام آمادگي کردن، اما از آنجا که بايد جام با 16 تيم برگزار مي شد، فيفا تصميم گرفت که ديدارهاي انتخابي برگزار نمايد تا 16 تيم به مرحله نهايي جام راه يابند. از نکات جالب توجه حضور تيم ميزبان در ديدار انتخابي بود که البته تيم ايتاليا موفق شد با شکست 4 بر صفر تيم يونان در شهر ميلان به دور نهايي صعود نمايد.
چند سال قبل از شروع جام جهاني 1934، يک روزنامه نگار به نام "ويتويوپوزو" استخدام شد تا برنامه اي جهت رساندن ايتاليا به مقام قهرماني تدوين کند و خود مربيگري تيم را تقبل نمايد. هرچند پوزو با برنامه اي دقيق تيم ايتاليا را به پيش مي راند و حتي از چهار بازيکن آرژانتين الاصل هم در تيم خود سود مي جست، ولي بي شک اگر حمايت هاي آشکار داوران نبود، شايد ايتاليا نمي توانست جام جهاني را در خانه نگهدارد.
به هرجهت مسابقات، با ديدار ايتاليا و ايالات متحده در شهر رم و با حضور موسوليني آغاز گرديد. در اين ديدار تيم ميزبان با نتيجه خرد کننده 7 بر 1 به پيروزي رسيد. در دور اول علاوه بر ايتاليا، تيم آلمان با شکست 5 بر 2 بلژيک، اتريش با پيروزي 3 بر 2 بر فرانسه، اسپانيا با غلبه بر برزيل با نتيجه 3 بر 1 و سوئد، مجارستان، سوئيس و چکسلواکي با برتري در برابر آرژانتين، مصر، هلند و روماني، قدم به يک چهارم نهايي نهادند.
کاملا قابل پيش بيني بود که فقط تيم هاي اروپايي به مرحله يک چهارم نهايي رقابت هاي سال 34 راه يابند. نبرد تيم ها در شهر فلورانس به اوج خود رسيد که هر چند با حمايت داور ايتاليايي همراه بود، ولي با درخشش ريکاردوزامورا دروازه بان اسپانيا در پايان وقت اضافي با نتيجه يک بر يک به پايان رسيد.
در آن گرماي طاقت فرسا، خط دفاع تيم اسپانيا با شجاعت تمام مقابل تيم سخت و کوبنده آتزوري ايستادگي کرد تا مسابقه در وقت اضافه 1 - 1 تمام شود. روز بعد مسابقه تکرار شد و هر دو مربي نيروهاي تازه نفس را به خدمت گرفتند چنانکه تيم ايتاليا پنج بازيکن جديد و اسپانيا هفت بازيکن تازه را به ميدان فرستاد اما بازيکن بعد از بازيکن بود که از فرط خستگي بر زمين مي افتاد.
از بخت خوب هواداران ميزبان، جوزپه مئاتزا تنها گل مسابقه را به ثمر رساند. دو روز بعد همين سناريو در شهر ميلان مقابل اتريش تکرار شد. در زمين ورزشگاه سن سيرو که با وزش توفان و باران سيل آسا به باتلاق بيشتر شبيه بود، بازهم مئاتزا (که چهارمين بازي خود را در طول يک هفته انجام مي داد)، گل پيروزي بخش تيمش را به ثمر رساند تا لاجوردي پوشان ايتاليا به فينال راه يابند.
حريف ايتاليا در اين مرحله چکسلواکي بود که با برتري 3 بر 1 در برابر آلمان به ديدار پاياني راه يافته بود. روز يکشنبه 10 ژوئن تمام ايتاليا نفس خود را در سينه حبس کرده بود. هنوز 20 دقيقه به پايان مانده بود که پوک، بازيکن جناح چپ تيم چکسلواکي، ميهمان را جلو انداخت. تمام ورزشگاه در سکوت فرو رفته بود. تنها چند دقيقه از وقت باقي مانده بود که بازيکن ايتاليايي آرژانتيني ميزبان به نام "اورسي" نتيجه را مساوي کرد تا مسابقه در وقت اضافه پيگيري شود.
مصدوم شدن مئاتزا در اين هنگام ناخوشايندترين اتفاق ممکن براي ايتاليا بود اما او به اندازه اي که بتواند در ادامه بازي پاس گل را به هم تيمي اش چياويو دهد، توان داشت و به زمين بازگشت.
آتزوري ها چنان بازي سرسختانه و فوتبال زيبايي را به نمايش گذاشتند که قهرماني کاملا برازنده شان بود.
در ديدار رده بندي هم تيم آلمان با پيروزي 3 بر 2 در مقابل اتريش به مقام سوم رسيد.
** تيم هاي برتر جام جهاني 1934
قهرمان: ايتاليا
دوم: چکسلواکي
سوم: آلمان
چهارم: اتريش
** برندگان توپ طلايي آديداس: اولدريش نجدلي از چکسلواکي، ادموند کونن از آلمان و آنجلو چياويو از ايتاليا، هر يک 4 گل
** اسطوره هاي جام جهاني 1934
- جيامپيرو کومبي (ايتاليا: متولد 1902 ، وفات 1956)
کومبي بهترين دروازه بان تاريخ فوتبال ايتاليا شناخته مي شود. مصدوميت "کرسولي" زمينه بازگشت او به تيم ايتاليا و انجام چهل و هفتمين بازي ملي اش را فراهم کرد.
راه دادن هفت توپ به دروازه در ديدار با مجارستان در سال 1924 شروع بسيار بدي بود که موجب شد "ويتوريو پوزو" سرمربي تيم او را براي بازي هاي المپيک همان سال در آنتورپ انتخاب نکند. کومبي سال بعد دوباره موقعيت خود را احيا کرد تا ايتاليا با هفت گل فرانسه را مغلوب کرده و البته جا پاي او را در المپيک 1928 پاريس محکم کند.
او پنج بار با يوونتوس قهرمان سري آ ايتاليا شد و بعد از جام جهاني 1934 از فوتبال خداحافظي کرد.
- آنجلو چياويو (ايتاليا، متولد 1905 ، وفات 1990)
زننده گل پيروزي بخش ايتاليا در وقت اضافه ديدار فينال جام جهاني 1934 مقابل چکسلواکي.
پوزو قبل از مسابقه به چياويو دستور داده بود هر دو - سه دقيقه جاي خود را با "گوآيتا" هافبک راست تيم عوض کند در نتيجه همين تاکتيک، چياويو پاس گوآيتا را به گل تبديل کرد. پلانيکا دروازه بان چک توپ را با دستهايش لمس کرد اما شوت چياويو قوي تر از آن بود که متوقف شود.
وي در 21 بازي ملي 15 گل به ثمررساند و بعد از جام 1934، در اوج از فوتبال خداحافظي کرد.
در سالهاي 1925 ، 29 و 36 همراه با بولونا قهرمان ليگ ايتاليا شد.
- ريکاردو زامورا (اسپانيا متولد 1901 ، وفات 1978)
زامورا مشهور به "ال ديوينو" عضو کليدي فوتبال اسپانيا بود. وي اولين بازي ملي را در المپيک سال 1920 انجام داد و 69 بار درون دروازه اسپانيا ايستاد. او قامت بلندي نداشت اما فضاي دروازه را به خوبي پوشش مي داد و مهارت زيادي در پيش بيني حرکت حريف داشت.
وي موتور محرک تيم اسپانيا در کسب پيروزي مقابل ايتاليا در مرحله يک چهارم نهايي بود. وقتي ايتاليا 1 - 1 مساوي کرد، مصدوم شد و نتوانست در بازي برگشت از شکست تيمش جلوگيري کند.
مهيج ترين بازي او در ورزشگاه هايبري لندن در سال 1931 مقابل انگليس بود که به عنوان بهترين دروازه بان جهان، هفت گل دريافت کرد.
** گلزنان جام جهاني 1934 :
اولدريخ نجدلي، چک 5 گل
آنجلو چياويو، ايتاليا 4
ادموند کونن، آلمان 4
** خواندني ها
- ديدار فينال جام جهاني 1934 ميان ايتاليا و چکسلواکي، رويارويي دو تن از بهترين دروازه بان هاي تاريخ فوتبال به نام جيان پيرو کومبي و فرانتيسک پلانيکا بود. دروازه هر دو در وقت قانوني تنها يک بار گشوده شد اما ايتاليا در وقت اضافه توانست 2- 1 پيروز شود.
- ديدار پاياني در شهر رم و در حضور 72 هزار تماشاگر برگزار شد. دوچه (لقب موسوليني) به خاطر روحيه بخشيدن به تيم ايتاليا، در ورزشگاه حضور يافت اما گل اول بازي در دقيقه 25 توسط پوک مهاجم چکسلواکي به ثمر رسيد. اين گل خشم تماشاگران ايتاليايي را برانگيخت، بطوري که تعدادي از آنها به يکي از بازيکنان چک حمله ور شدند و او را با تور سيمي بستند. اين غائله با دخالت پليس ايتاليا به پايان رسيد. در دقيقه 33، اورسي از ايتاليا بازي را به تساوي کشاند تا خشم تماشاگران هم فرونشيند. بازي در وقت قانوني با همين نتيجه به پايان رسيد تا با صحبت هاي انگيزه بخش پوزو در رختکن، تيم ايتاليا وقت اضافه را بسيار هجومي آغاز نمايد. حمله هاي تيم ايتاليا سرانجام به بار نشست و چياويو از ايتاليا با به ثمر رساندن گل پيروزي باعث پيروزي و فتح جام شود.
- مسابقات جام جهاني 1934 در هشت شهر ايتاليا شامل رم، ناپل، ميلان، تورين، فلورانس، بولونا، جنوا و تريسته برگزار شد.
- در اين دوره تصميم گرفته شد که مسابقه بعد از تساوي در وقت قانوني، در وقت اضافه پيگيري شود و اگر باز هم مساوي شد، بازي تکرار شود.
- چياويو اولين بازيکن اروپايي است که سه گل در يک مسابقه زد تا ايتاليا 7 - 1 آمريکا را شکست دهد.
- بليس از تيم آرژانتين اولين گل اين جام را زد.
- مصر اولين تيم آفريقايي بود که در جام جهاني شرکت کرد. فوزي دو گل مصر را مقابل مجارستان در شهر ناپل به ثمررساند اما، نتوانست مانع از شکست 4 - 2 تيمش شود.
- اولين مسابقه جام جهاني که به وقت اضافه کشيده شد، بين اتريش و فرانسه بود. اتريش تحت مربيگري "هوگو ميسل" سرانجام 3 - 2 پيروز شد اما در نيمه نهايي 1 - 0 به ايتاليا باخت.
- کاپيتان دو تيم ايتاليا و چک در ديدار فينال، دروازه بان ها بودند.
** اسامي بازيکنان تيم قهرمان - ايتاليا
دروازه بانان : جوزپه کاوانا، گيامپرو کومبي، گويدو مساتي
مدافعان: لوييجي آلماندي، ارالدو مونزگليو، ويرجينيو روسه تا، ماريو وارگلين
هافبک ها: پيترو آرکاري، لوييجي برتوليني، اومبرتو کاليگاريس، ماريو کاستلاتزي، آتيليو فراريس، لوييز مونتي، ماريو پيتزيولو
مهاجمان: فليسي پلاسيدو بورل، آتيليو اماريا، جيوواني فراري، انريکه گوآيتا، آنفيلوگينو گوآريسي، جوزپه مه آتزا، رايموندو اورسي، آنجلو چياويو
سرمربي: ويتوريو پوزو
اگرچه فوتبال در سال 1904 با تاسيس فدراسيون بين المللي فوتبال (فيفا) رسما موجوديت يافت، اما تا سال 1924 که بازي هاي المپيک در پاريس برگزار شد، اين ورزش به جايگاه شايسته خود در مسابقات دست نيافته بود.
در آن بازي ها، براي نخستين بار تيم هايي از ساير قاره هاي جهان به مصاف حريفان اروپايي رفتند.
مسابقات فوتبال المپيک به موفقيت بي نظيري دست يافت و 50 هزار نفر مسابقه فينال بين دو تيم اروگوئه و سوييس را تماشا کردند.
شرکت نکردن بسياري از کشورها در المپيک 1928 آمستردام، آغاز تولد يک مسابقه مستقل فوتبال بود.
البته پيش از آن فکر برپايي جام جهاني فوتبال از سال 1919 که "ژول ريمه" به رياست فدراسيون فوتبال فرانسه برگزيده شد، به ميان آمد. وي 11 سال تمام ايده خود را دنبال کرد تا سرانجام موفق به برگزاري آن گرديد. در اين راه دولت فرانسه کمک شاياني به وي کرد.
ژول ريمه در 24 اکتبر 1871 ميلادي در خانه آسياباني در ناحيه "توله‌اوت مون" فرانسه چشم به جهان گشود. دوران کودکي خود را مثل ديگر کودکان سپري کرد و در نوجواني موفق شد مسابقات محلي فوتبال را برپا کند. چندين سال بعد او با همکاري سرپرستان تيم‌ها، اتحاديه‌اي برپا کرد که سنگ بناي اتحاديه فوتبال فرانسه شد. از طرفي تحصيلات خود را ادامه داد تا وکيل شود. ژول ريمه با تلاش و پشتکار فراوان در فعاليت‌هايش به رياست فدراسيون فوتبال فرانسه رسيد. سپس هانري دلوناي را به همکاري دعوت و به معاونت خود برگزيد. دلوناي توانست مسابقات جام ملتهاي اروپا را در سال 1960 بنيان گذارد.
ژول ريمه در دهه سوم قرن بيستم پس از گورين فرانسوي و برلي و ولفال انگليسي، سومين فردي بود که رياست فدراسيون بين‌المللي فوتبال را برعهده گرفت و در انديشه خلق جام جهاني به نقاط مختلف جهان سفر کرد. او ايده برگزاري جام جهاني را همه جا مطرح کرد، اما در اروپا به ويژه در بريتانيا نتوانست طرفداراني پيدا کند. در عوض در اروپاي جنوبي (ايتاليا، اسپانيا، پرتقال و يوگسلاوي) و آمريکاي جنوبي (برزيل، آرژانتين، اروگوئه و شيلي) هواداراني پيدا کرد که در کنگره فوتبال در سال 1928 کمک فراواني جهت به ثمر رساندن ايده‌اش به وي نمودند.
کنگره فوتبال در 26 مه 1928 به مناسبت برگزاري بازيهاي المپيک آمستردام برگزار شد و ژول ريمه توانست با رأي‌هاي موافق کشورهاي آمريکاي جنوبي طرح برگزاري جام جهاني فوتبال را به تصويب برساند. در آن زمان انگليسي‌ها خود را از فوتبال تازه پاگرفته جدا کرده بودند و کشورهاي اروپاي شمالي هم ميانه خوبي با ژول ريمه و افکارش نداشتند. اما ژول ريمه توانست پس از گذشت هشت سال ايده اي را که در کنفرانس آنتورپ در سال 1920، مطرح کرده بود، به نتيجه و سرانجام برساند. در رأي‌گيري به عمل آمده در فدراسيون جهاني فوتبال 26 عضو راي موافق و 5 کشور دانمارک، فنلاند، نروژ، سوئد و استوني رأي مخالف دادند.
در 8 سپتامبر 1928 در کنفرانس زوريخ در کشور سوئيس موافقت شد که جام جهاني هر 4 سال يکبار برگزار شود و اعضاي فيفا تصميم گرفتند اولين دوره آن در سال 1930 انجام شود.
اعضاي فيفا براي انتخاب اولين ميزبان جام جهاني با مشکلات عديده‌اي روبه‌رو شدند. اما ژول ريمه با درايت خود کشور اروگوئه را که قهرمان فوتبال دو المپيک 1924 و 1928 بود، براي ميزباني در نظر گرفت. ژول ريمه با پيش کشيدن بحث حرفه اي و آماتوري بودن بازي هاي المپيک به اين صورت که اگر بازيکنان حرفه‌اي از فوتبال المپيک حذف شوند، اروگوئه قدرت خود را در صحنه بين المللي از دست خواهد داد و همچنين با مانور بر روي امکان برپايي جشن صدمين سال استقلال در سال 1930 براي اروگوئه‌اي‌ها، اين کشور را مجاب به تقبل ميزباني اولين دوره جام جهاني کرد.
در نهايت در کنگره فيفا در شهر بارسلوناي اسپانيا به تاريخ 18 ماه مه سال 1929 اروگوئه رسماً ميزباني جام جهاني را پذيرفت. اما مشکلات برپايي اولين دوره به همين جا ختم نشد، زد و بندهاي سياسي مانع رشد مسابقات نوپا گرديد. تحريم چند عضو اروپايي، از جمله تمام 4 اتحاديه فوتبال بريتانيا، تعداد شرکت کنندگان اولين دوره را به 13 تيم کاهش داد که اين تعداد نه تنها کافي نبود، بلکه حتي براي شکل‌گيري چهار گروه 4 تيمي نيز کفايت نمي‌کرد.
اقدام فيفا براي برگزاري اولين دوره رقابتهاي جام جهاني در اروگوئه با استقبال جهاني روبرو نشد چون در همين زمان اروپا در بحران اقتصادي عميقي دست و پا مي زد.
از طرفي شرکت در رقابت هاي جام جهاني مستلزم پيمودن مسيري طولاني از جمله سفرهاي دريايي بود علاوه بر اينکه بازيکنان را به مدت حداقل دو ماه از تيم باشگاهي شان جدا مي کرد که هنوز هم موضوع مورد مناقشه باشگاه هاست.
گرچه انتشار اين خبر با استقبال و شادماني زيادي در تمام کشورهاي صاحب فوتبال روبرو شده بود اما بسياري از اروپايي ها از انجام سفر دريايي طولاني مدتي که واضح بود بسيار خسته کننده و پرهزينه است، روگردان بودند به همين دليل فدراسيون هاي اين قاره عهد خود براي شرکت در اولين دوره جام را زير پا گذاشتند. تا دو ماه قبل از جام جهاني، حتي يک تيم اروپايي نيز اعلام آمادگي نکرده بود اما با تلاش هاي شخصي ژول ريمه چهار تيم روماني، بلژيک، فرانسه و يوگسلاوري روز 21 ژوئن 1930 سوار کشتي شده و هشت روز بعد در سواحل ريودوژانيرو تيم برزيل را نيز همراه خود کرده و 4 ژوئيه به مونته ويدئو رسيدند.
از اين رو اولين جام جهاني فوتبال با حضور تنها 13 تيم شامل چهار تيم از اروپا، هشت تيم از آمريکاي جنوبي و نماينده ايالات متحده آمريکا برگزار شد. فوتبالي که در زمين به نمايش گذاشته شد، در بالاترين سطح قرار داشت و برخلاف انتظار تماشاگران که تصور مي کردند تيم هاي آمريکاي جنوبي از همه برتر باشند، اروپايي ها خيلي خوب نشان دادند.
برگزاري اولين دوره مسابقات جام جهاني نسبت به امروز تفاوت هاي زيادي داشت و هيچ رقابت مقدماتي انجام نشد حتي قرعه کشي اين مسابقات بعد از ورود 13 تيم دعوت شده به اروگوئه، انجام شد.
در اين دوره مسافرت اروپايي‌ها به اروگوئه مشکلات فراواني براي آنها به همراه داشت، به طوريکه تيم روماني سه هفته طول کشيد تا در رقابت‌ها حاضر شود. اما اساسي‌ترين مشکل اروگوئه نداشتن ورزشگاهي مناسب براي انجام ديدارها بود. مقامات اروگوئه فقط هشت ماه وقت داشتند تا ورزشگاهي عظيم در شهر مونته ويدئو پايتخت اروگوئه بنا کنند. با توجه به امکانات محدود، دولت از ملت تقاضاي کمک کرد و مردم سراسر کشور با تمام توان در اين امر خارق‌العاده از روي ميل باطني هميار شدند و هرکس به اندازه حداکثر توانايي خود خدمت کرد. در آن هنگام از وسايل حمل و نقل و ساختماني امروز خبري نبود و فقط روحيه وطن‌پرستي مردم بود که اين امر را ممکن ساخت.
به اين ترتيب ورزشگاه شهر مونته ويدئو در زمان مقرر آماده برگزاري جام جهاني گرديد. البته ساخت ورزشگاه تنها کار طاقت فرسايي نبود که ژول ريمه بر گردن مردم علاقمند اين کشور نهاد، تقبل هزينه اقامت ميهمانان جام جهاني، ميزباني ملت اروگوئه را در تاريخ برگزاري اين جام جاودانه کرد.
پيش از شروع اولين دوره جام جهاني، کشورهاي عضو فيفا به رهبري ژول ريمه تصميم گرفتند که جامي به عنوان يادبود تهيه کنند و به قهرمان جام اهدا نمايند. از اين رو "آبل لافلور" فرانسوي مجسمه اي به ارتفاع 12 اينچ و وزن 8 پوند (480/3 کيلوگرم) از طلاي جامد بدين منظور ساخت و طبق توافق اعضاي فيفا تصميم گرفته شد، هر تيمي که سه بار فاتح آن شود، مالک هميشگي جام گردد.
تا سال 1956 اين جام طلايي عنوان خاصي نداشت، اما در اين سال در مراسم تجليل از ژول ريمه جام را به نام وي خواندند و از اين تاريخ جام "ژول ريمه" نام گرفت. اروگوئه در سال هاي 1930 و 1950، ايتاليا در سال هاي 1934 و 1938 قهرمان جام جهاني شدند ولي برزيل که دو بار پياپي در سال هاي 1958 و 1962 قهرمان جهان شده بود با قهرماني در جام جهاني 1970 براي هميشه مالک جام ژول ريمه گرديد.
با پايان گرفتن افسانه ژول ريمه، مقامات فدراسيون جهاني فوتبال تصميم گرفتند که جام ديگري را جايگزين آن نمايند. از اين رو در تاريخ 5 آوريل 1971، يک ايتاليايي به نام "سيلويو گازاينگا" يک طرح جديد به فيفا ارائه کرد که اين طرح مورد تاييد مقامات فيفا قرار گرفت و کارگاه طلاسازي به نام "برتوني" با دريافت يک ميليون فرانک سوئيس، مجسمه اي به ارتفاع 15 اينچ و وزن 11 پوند (785/4 کيلوگرم) از طلاي جامد ساخت.
اين جام برخلاف جام ژول ريمه نبود که کشوري پس از کسب سه عنوان قهرماني مالک آن گردد. در نتيجه هيچ کشوري براي هميشه اين جام را پيش خود نگاه نخواهد داشت، بلکه قهرمانان جام جهاني تنها يک کپي از اين جام را براي يادبود خواهند داشت.
در بازي افتتاحيه اولين جام جهاني تيم فرانسه توانست مکزيک را 4 بر 1 ببرد و به سختي مقابل آرژانتين با يک گل تن به شکست داد که البته با جنجال هم همراه بود. داور مسابقه شش دقيقه زودتر سوت پايان را به صدا درآورد اما با شدت گرفتن اعتراضات و وخيم شدن اوضاع بازيکنان دو تيم را به زمين فراخواند درحاليکه برخي از آنها زير دوش بودند!
اما چند روز بعد ورزشگاه يکصد هزار نفري سنتناريو در انتظار براي برگزاري فينال ميان دو تيم از آمريکاي جنوبي به نام اروگوئه و آرژانتين، فضاي ملتهبي ايجاد کرده بود و نخستين فينال بين کشور ميزبان و همسايه اش برگزار شد.
تيم اروگوئه بعد از اينکه 2 بر 1 از حريف عقب افتاد، در نيمه دوم با شجاعت تمام موفق شد نتيجه را 4 بر 2 به سود خود تغيير داده و جامي را که آبل لافلور سازنده آن امضا کرده بود، بدست آورد.
ژول ريمه رييس فيفا جام قهرماني را به خوزه نازاسي کاپيتان تيم اروگوئه تقديم کرد. جشن هاي شادماني در مونته ويدئو تا چند شبانه روز بعد ادامه داشت و روز 31 ژوئيه به عنوان تعطيل رسمي اعلام شد.
توپ مسابقات جام جهاني از اينجا شروع به چرخش کرد و شهرت و محبوبيت فوتبال، جهاني شد.
تعداد صفحات : 2
اطلاعات کاربری
تاریخچه جام جهانی هجدهم-2006-آلمانآرشیو
آمار سایت