آلمان در ژوييه سال 2000 در زوريخ از بين چهار نامزد، به عنوان ميزبان جام جهاني 2008 انتخاب شد.

آفريقاي جنوبي، انگليس و مراکش سه نامزد ديگر برگزاري اين مسابقات بودند، اگر چه برزيل نيز سه روز قبل از شروع راي گيري از پيشنهاد خود انصراف داده بود.
سه مرحله راي گيري انجام شد و در هر مرحله کشوري که کمترين راي را آورده بود، کنار رفت تا سرانجام آلمان با کسب بيشترين آرا نسبت به آفريقاي جنوبي، امتياز ميزباني را به دست آورد.
آلمان با وجود اين موفقيت در کسب ميزباني، گرفتار ماجراي ارتشائي شد که تا مرحله درخواست براي راي گيري مجدد پيش رفت.
در شب قبل از راي گيري، مجله تايتانيک چاپ آلمان با ارسال نامه هايي به نمايندگان فيفا به آنها پيشنهاد هدايايي در قبال راي آن ها کرده بود.

** چهارمين قهرماني ايتاليا
تيم هميشه مدعي ايتاليا با شکست فرانسه در ضربات پنالتي، به لطف تلاش تيمي و گلزني 10 بازيکنش، براي چهارمين بار جام قهرماني را به خانه برد. بازي فينال بعد از اين که با تساوي 1 بر 1 در وقت قانوني تمام شد، در ضربات پنالتي با نتيجه 5 بر 3 به سود لاجوردي پوشان خاتمه يافت.
البته آلمان هم زياد ناکام نماند و با گلهاي "ميروسلاو کلوزه" سوم شد تا مردم سراسر اين سرزمين را غرق در جشن و شادماني کنند. آلمان در رده بندي پرتغال را 3 بر 1 در هم کوبيد.

** جام جهاني 2006 در بين پر بيننده ترين جام ها
مسابقات جام جهاني 2006 را مي توان يکي از پر بيننده ترين جام ها دانست، به طوري که بازي فينال را 1/715 ميليون نفر در سراسر جهان تماشا کردند.
بنا بر اين جام هجدهم بعد از مسابقات 2002، 1994 و 1990، از نظر بينندگان تلويزيوني در رده چهارم قرار گرفت.

** 198 تيم در مقدماتي
در مرحله مقدماتي جام هجدهم که از سپتامبر 2003 آغاز شد، 198 تيم از شش قاره شرکت کردند و در پايان 31 تيم از جمله ايران جواز صعود به مرحله نهايي را به دست آورند تا در اين مرحله در کنار آلمان ميزبان به رقابت بپردازند.
آلمان به عنوان ميزبان به صورت خودکار صعود کرد و 31 سهميه باقي مانده بين قاره ها تقسيم شد.
براي اولين بار مدافع عنوان قهرماني نتوانست به صورت خودکار صعود کند. 13 تيم از اروپا، پنج تيم از آفريقا، چهار تيم از آمريکاي جنوبي، چهار تيم از آسيا و سه تيم از منطقه کونکاکاف به جام جهاني رسيدند.
همچنين دو سهميه باقي مانده نيز بعد از برگزاري ديدارهاي پلي آف بين نمايندگان آسيا و کونکاکاف و همچنين آمريکاي جنوبي و اقيانوسيه مشخص شد.
هشت تيم آنگولا، ساحل عاج، جمهوري چک، غنا، توگو، ترينداد و توباگو، اوکراين و صربستان و مونته نگرو براي اولين بار طعم حضور در جام جهاني را چشيدند. جمهوري چک و اوکراين براي اولين بار به عنوان يک کشور مستقل در مسابقات شرکت کردند در حالي که قبلا به عنوان بخشي از چکسلواکي و شوروي در جام جهاني بازي کرده بودند.
صربستان و مونته نگرو نيز در جام جهاني 1998 در قالب تيم ملي يوگسلاوي در جام جهاني حضور يافته بود.

** 64 بازي در 12 ورزشگاه در 12 شهر
مجموعاً 12 ورزشگاه در 12 شهر برلين، دورتموند، فرانکفورت، گلزن‌کرشن، هامبورگ، هانوفر، کايزرسلاترن، کلن، لايپزيگ، مونيخ، نورنبرگ، اشتوتگارت آلمان براي ميزباني جام جهاني انتخاب شده‌ بودند.

** آلمان - کاستاريکا؛ پر گل ترين بازي افتتاحيه تاريخ جام جهاني
جام جهاني 2006 غرور ملي از دست رفته ژرمن ‌ها را بازگرداند. آلمان در ديدار اول 4 بر 2 کاستاريکا را برد تا اين مسابقه پر گل‌ترين بازي افتتاحيه تاريخ جام‌هاي جهاني شود. ميزبان در نهايت با سه پيروزي به دور بعد راه يافت و اکوادور هم دوم شد. کاستاريکا در اين مرحله حتي يک امتياز کسب نکرد.
انگليس فاتح گروه دوم شد، اما آمار نشان نمي‌دهد آنها چقدر سختي کشيدند تا به اين موفقيت برسند. ترينيداد و توباگو با درخشش خود، انگليس را تا دقيقه 83 متوقف کرده بود، اما سرانجام "پيتر کراوچ" سانتر ديويد بکام را به گل تبديل کرد. سوئد هم از ياران "اسون گوران اريکسون" يک تساوي 2 بر 2 گرفت تا دوم شود.
آرژانتين و هلند هم خوش درخشيدند و هر دو بازي اول خود را بردند. نتيجه تساوي بدون گل آنها در روز پاياني نتيجه اي نيست که جذابيت اين مسابقه را نشان دهد. صربستان و مونته‌نگرو هم آخرين جام جهاني خود، پيش از تجزيه را تجربه کرد. آن ها يک شکست تحقيرآميز شش بر صفر مقابل آرژانتين را تجربه کردند و آخر شدند.
مکزيک يکي از دو تيمي بود که با چهار امتياز به دور بعد رسيد. پيروزي روز نخست مقابل ايران و تساوي بدون گل مقابل آنگولا براي آنها کافي بود. پرتغال در اين گروه به آساني صدرنشين شد.
صعود غنا از گروهي که شامل چک، ايتاليا و آمريکا بود، از شگفتي هاي اين جام است. آمريکايي‌ها که چهار سال قبل به يک ‌چهارم نهايي رسيده بودند تنها يک امتياز کسب کردند که در بازي خشونت‌آميز مقابل ايتاليا حاصل شد.
"دانيله دروسي" به دليل خطا در اين بازي چهار جلسه محروم شد، اما ايتاليا در نهايت صدرنشيني گروه را به دست آورد.
استراليا که پس از 32 سال به جام جهاني برگشته بود تبديل به اولين تيم قاره اقيانوسيه شد که به دور دوم صعود کرده است. تساوي 2 بر 2 مقابل کرواسي در روز آخر براي صعود آن ها کافي بود.
در اين ديدار جنجالي، "گراهام پل" داور انگليسي سه بار به "يوسيپ سيمونيچ" کارت زرد نشان داد تا اين که سرانجام او را اخراج کند. برزيل در اين گروه سه برد به دست آورد و با تفاضل گل مثبت 6 به دور بعد رسيد.
اسپانيا جام را با در هم کوبيدن اوکراين با نتيجه 4 بر 0 آغاز کرد و با سه برد به دور بعد رسيد. اوکرايني‌ها توانستند شکست را فراموش کنند و با برد مقابل تونس و عربستان سعودي به مرحله حذفي راه يابند.
در دور دوم ايتاليا با يک پنالتي جنجالي که "فابيو گروسو" در آخرين ثانيه‌هاي بازي مقابل استراليا به دست آورد پيروز شد و سپس اوکراين را از پيش رو برداشت.
آلمان پس از برد مقابل سوئد، بازي پر تنشي مقابل آرژانتين انجام داد. "خوزه پکرمن" سرمربي آرژانتين پس از آن که تيمش 1 بر 0 پيش افتاد، "خوان رومن ريکلمه" را از بازي بيرون کشيد تا برتري شکننده‌اش را حفظ کند، اما ميروسلاو کلوزه 10 دقيقه مانده به پايان بازي گل زد و ميزبان در ضربات پنالتي پيروز شد.
پرتغال بهترين بازي تورنمنت را مقابل هلند در دور يک‌ هشتم نهايي انجام داد و سپس انگليس را در يک‌ چهارم نهايي در ضربات پنالتي برد.
اين دومين راهيابي متوالي تيم‌هاي "لوييس فليپه اسکولاري" به مرحله يک ‌چهارم نهايي بود. فرانسه هم اسپانيا و برزيل، دو غول فوتبال دنيا را برد.
در نيمه نهايي دو گل وقت اضافي باعث شد ايتاليايي‌ها به فينال برسند. گروسو بار ديگر قهرمان ايتاليا بود که گل بسيار حياتي آنها را زد.
بازيکنان کهنه ‌کار فرانسه که جور تصميمات عجيب و غريب "ريمون دومنک" سرمربي تيم را مي‌کشيدند، تيمشان را مقابل پرتغال به پيروزي رساندند. پنالتي زيدان براي برد آنها در اين بازي کافي بود.

** ايران در دور اول حذف شد
تيم ملي فوتبال ايران در اين جام با يک تساوي برابر آنگولا و دو شکست مقابل مکزيک و پرتغال از راهيابي به دور دوم باز ماند.
رکورد گلهاي تيم ملي کشورمان در جام 2006 دو گل زده در برابر شش گل خورده بود.
"برانکو ايوانکوويچ" سرمربي کروات تيم ملي بلافاصله پس از پايان جام جهاني از مربيگري ايران برکنار شد و جايش را به "امير قلعه نويي" داد.
بازي هاي علي دايي کاپيتان تيم ملي ايران و برترين گلزن ملي جهان در اين جام مورد انتقاد زياد اهالي فوتبال قرار گرفت، به طوري که دايي پس از اين جام براي هميشه از تيم ملي کنار رفت.

** زيدان ستاره اي که اخراج شد
در فينال تيم هاي فرانسه و ايتاليا به تساوي 1 بر 1 رسيدند و بازي به وقت اضافي کشيد. در اوج حساسيت، زيدان با سر به سينه "مارکو ماتراتزي" مدافع ايتاليا کوبيد تا در آخرين مسابقه رسمي خود با کارت قرمز مستقيم اخراج شود.
"ديويد ترزگه" يک پنالتي حساس را از دست داد و گروسو آخرين پنالتي ايتاليا را گل کرد تا تيمش قهرمان شود.

** تلخ و شيرين هاي جام
بعضي مي‌گويند فابيو گروسو مقابل استراليا خود را به زمين زد تا داور پنالتي بگيرد، اما اين مدافع کناري هر گاه که ايتاليا نياز به کمک داشت به داد اين تيم رسيده است.
ميروسلاو کلوزه پنج گل زد و بهترين گلزن جام شد تا آلماني‌ها به رتبه سوم برسند.
تيم "يورگن کلينزمن" در طول جام نمايش‌هايي ديدني و درخشاني داشت.
رونالدو هم با سه گل به بهترين گلزن تاريخ جام جهاني تبديل شد.

** به يادماندني ترين بازي ها
پرتغال و هلند بازي برگزيده جام را انجام دادند. اين ديدار تنها يک گل داشت که آن را مانيش براي پرتغال زد. داوري سخت‌گيرانه و رفتار خشن بازيکنان، بازي نامتعارفي را رقم زد که چهار کارت قرمز در پي داشت.
تساوي بين آمريکا و ايتاليا هم به دليل ضربه آرنج بسيار خشن دروسي به "برايان مک‌برايد" در يادها ماند.
فينال هم در حافظه همه طرفداران فوتبال باقي خواهد ماند. البته نه به دلايل معمول، بلکه به دليل تصوير ضربه سر زيدان به سينه ماتراتزي.

** بهترين گلزنان جام هيجدهم
ميروسلاو کلوزه (آلمان) 5 گل
هرنان کرسپو (آرژانتين) 3 گل
تيه ري هانري (فرانسه) 3 گل
لوکاس پودولسکي (آلمان) 3 گل
ماکسي رودريگز (آرژانتين) 3 گل
رونالدو (برزيل) 3 گل
فرناندو تورس (اسپانيا) 3 گل
داويد ويا (اسپانيا) 3 گل
زين‌الدين زيدان (فرانسه) 3 گل

** برترين هاي جام
قهرمان: ايتاليا
نايب قهرمان: فرانسه
سوم: آلمان
چهارم: پرتغال

** برنده توپ طلايي: زين الدين زيدان (فرانسه)
** برنده کفش طلايي: ميروسلاو کلوزه (آلمان)
** برنده جايزه ياشين براي بهترين دروازه بان: جيانلوييجي بوفون (ايتاليا)
** برنده جايزه بهترين بازيکن جوان: لوکاس پودولسکي (آلمان)
** برنده جايزه بازي جوانمردانه: اسپانيا و برزيل
** برنده جايزه بهترين بازي: پرتغال

** آيا مي دانيد؟
- يورگن کلينزمن سرمربي موفق تيم ملي آلمان که اين تيم را به مقام سوم جام جهاني 2006 رساند، به رغم تمايل مسوولان فوتبال آلمان در تمديد قرارداد وي، از همکاري با اين تيم صرف‌ نظر کرد و استعفا داد و "يوآخيم لاو" دستيار وي مسووليت تيم ملي را برعهده گرفت.
- تيم‌هاي برزيل، آرژانتين، چک، اسپانيا و هلند به عنوان ناکامان اصلي جام جهاني لقب گرفتند. اين تيم‌ها که به عنوان مدعيان اصلي حضور در جمع چهار تيم و کسب عنوان قهرماني بودند، در عين ناباوري از دور مسابقات حذف شدند.
- رونالدينيو هافبک طراح و سرشناس برزيلي‌ها و بارسلونا، به خاطر عملکرد ضعيف خود در جام جهاني آلمان از هم ‌ميهنان خود معذرت ‌خواهي کرد.
گفتني است مردم برزيل و طرفداران اين تيم يکي از دلايل شکست تيم برزيل را کم‌کاري رونالدينيو در مسابقات عنوان کردند و وي را مورد انتقاد شديد قرار دادند.
- کاپ قهرماني جام جهاني 2006 که به تيم ملي ايتاليا رسيده بود، بعد از وارد شدن به خاک ايتاليا توسط بازيکنان تيم ملي ايتاليا به بيمارستان رفت تا بدين وسيله روحيه‌ مضاعفي به "پسوتو" بازيکن اسبق تيم ملي ايتاليا و يوونتوس که در بستر بيماري به سر مي‌برد، بدهد.
- در مسابقات آلمان براي اولين بار سه تيم پرتغالي زبان يعني پرتغال، برزيل و آنگولا حضور داشتند. اين دوره همچنين اولين نيمه نهايي کاملا اروپايي را از سال 1982 به بعد رقم زد.
- ماکلله بازيکن 33 ساله اي که در سال 2004 از تيم ملي فرانسه خداحافظي کرده بود، در اوت 2005 بنا به دعوت سرمربي به اين تيم بازگشت و پس از کسب عنوان نايب قهرماني جام جهاني از فوتبال ملي براي بار دوم خداحافظي کرد.
- "مارچلو ليپي" سرمربي تيم ملي ايتاليا که توانست اين تيم را به مقام قهرماني جام جهاني برساند، از سمت خود استعفا داد.
- ريموند دومنک سرمربي فرانسه بعد از نايب قهرماني تيمش در سمت خود ابقاء شد و همچنان هدايت اين تيم را بر عهده دارد.
- بازيکنان تيم ملي فرانسه با شعار "با هم هستيم با هم مي‌ميريم" پا به مسابقه فينال جام جهاني 2006 گذاشته بودند تا بدين وسيله اتحاد خودشان را به رخ حريفان بکشند، اما شعار آنها چندان نتيجه ‌بخش نبود و اين تيم در فينال شکست خورد.
- براي اولين بار از جام جهاني 1982 به بعد تمامي شش قاره جهان در اين مسابقات نماينده داشتند.
- اشنايگر هافبک ملي‌پوش آلماني، تنها کسي بود که توانست در اين مسابقات و در بازي رده‌بندي سه گل به ثمر برساند و نام خود را در ليست هت تريک‌هاي تاريخ جام جهاني ثبت کند.
- ميانگين سني بازيکنان تيم ملي فرانسه به قدري بالا بود که اين تيم را به عنوان تيم پيرمردها لقب دادند. تيم پيرمردها خوش شانس بود و در عين ناباوري با حضور در ديدار فينال و کسب مقام دوم به عنوان خوش ‌شانس‌ترين تيم جام نيز شناخته شد.
- دروازه بان تيم ملي آنگولا نيز به عنوان تنها بازيکني شناخته شد که عضو هيچ باشگاهي نبود و تيم باشگاهي نداشت و در مقابل اسمش و در رديف نام باشگاه خط تيره کشيده شده بود.
- ريکاردو دروازه‌بان تيم ملي پرتغال توانست با مهار سه ضربه پنالتي متوالي در مدت 40 سال گذشته جام جهاني، نام خود را در ليست بهترين پنالتي‌گيران ثبت کند.
- کارلوس آلبرتو پري يرا سرمربي تيم ملي برزيل با حضور در نيمکت اين تيم براي دومين مرتبه بر روي نيمکت مربيگري يک تيم در جام جهاني نشست.
- کافو هافبک کهنه کار تيم ملي برزيل با سه دوره حضور در جام جهاني، نام خود را در جمع رکوردداران حضور در جام جهاني و با شش کارت زرد نيز در بين رکوردداران دريافت کارت زرد ثبت کرد.
- در جام هجدهم يک رکورد ديگر هم ثبت شد و آن دريافت 28 کارت قرمز توسط بازيکنان حاضر در اين جام بود. در دوره قبل نيز 22 کارت قرمز از سوي داوران به بازيکنان نشان داده شده بود.
- رونالدو بازيکن افسانه‌اي تيم ملي فوتبال برزيل با سه گلي که در اين جام زد، تعداد گل‌هاي زده خود را در جام جهاني به عدد 15 رساند و از اين حيث رکورددار جام‌هاي جهاني لقب گرفت.
- بوفون دروازه‌بان تيم ملي ايتاليا با درخشش در مسابقات 2006 عنوان بهترين دروازه‌بان اين رقابت‌ها را کسب کرد. در دوره قبل نيز "اوليور کان" از آلمان اين عنوان را کسب کرده بود.
- کلوزه مهاجم تيم ملي آلمان با به ثمر رساندن 5 گل در اين مسابقات آقاي گل شد. کلوزه در جام قبلي نيز 5 گل زده بود، اما رونالدوي برزيلي با به ثمر رساندن 8 گل در جام قبلي آقاي گل شده بود.
- زيدان اولين بازيکني که در فينال جام جهاني، با فوتبال ملي خداحافظي کرد، نام گرفت. وي در بازي خداحافظي خود در جام جهاني کارت قرمز گرفت و عنوان بهترين بازيکن جام جهاني را کسب کرد.
- "ساوو ميلوسويچ"، "فيليپ کوکو" و "لي وون جائه" صدمين بازي ملي خود را در جام جهاني 2006 بازي کردند، در حالي که "فابيو کاناوارو" در فينال اين جام به باشگاه صدتايي ها پيوست.

** ترکيب تيم ايتاليا، قهرمان جام جهاني 2006
دروازه بانان: جيانلوييجي بوفون، آنجلو پروتزي، مارکو آمليا
مدافعان: ماسيمو اودو، کريستيان زاکاردو، مارکو ماتراتزي، آندره آ بارزاگلي، الساندرو نستا، فابيو کاناوارو، جيانلوکا زامبروتا، فابيو گروسو
هافبک ها: مائورو کامورانزي، جنارو گتوسو، آندره آ پيرلو، سيمونه پروتا، دانيله دروسي، سيمونه بارونه، فرانچسکو توتي
مهاجمان: لوکا توني، آلبرتو جيلاردينو، فيليپو اينزاگي، الساندرو دل پيه رو، وينسنزو ياکوينتا
سرمربي: مارچلو ليپي

بعد از حوادث 11 سپتامبر 2001، نگراني زيادي در مورد تامين امنيت اين مسابقات در کره جنوبي و ژاپن وجود داشت که به همين دليل سکوهاي پدافند در اطراف محل برگزاري رقابت ها نصب شد تا با حملات هوايي احتمالي مقابله شود.
حذف مدافع عنوان قهرماني در مرحله گروهي بدون زدن حتي يک گل، مهمترين شگفتي اين دوره بود. هرچه اين جام براي فرانسه با ناکامي همراه شد اما، براي سنگال موفقيت آميز بود.
اين تيم پس از صعود به مرحله يک هشتم نهايي سوئد را با گل طلايي شکست داد اما، در يک چهارم نهايي مغلوب ترکيه ديگر تيم شگفتي ساز اين دوره شد.
در گروه چهارم نيز ايالات متحده آمريکا با کسب يک پيروزي در برابر لهستان به بازگشت اميدوار شد اما، اين بار نيز به تيم شگفتي ساز ديگري به نام کره جنوبي برخورد و با قبول شکست خيلي زودتر از انتظار به خانه بازگشت.
اروپا در گروه موسوم به مرگ انتقام خود را گرفت. در اين گروه انگليس و سوئد به دور يک هشتم نهايي راه يافتند و آرژانتين هميشه مدعي و نيجريه سر سخت حذف شدند.
شايد حساس ترين ديدار مرحله گروهي بين آرژانتين و انگليس برگزار شد و انگليس انتقام چهار سال پيش را گرفت و تنها گل اين ديدار از روي نقطه پنالتي توسط "ديويد بکام" به ثمر رسيد.
با وجود اين که مرحله حذفي قابليت پيش بيني بيشتري نسبت به مرحله گروهي را داشت اما، کره جنوبي توانست راه خود را در اين مرحله ادامه دهد. اين تيم در مرحله يک هشتم نهايي به مصاف ايتالياي مدعي رفت و با گل طلايي "آن يونگ هوان" اين تيم را از جام جهاني حذف کرد.
کره در مرحله يک چهارم نهايي به مصاف اسپانياي قدرتمند رفت و حريف را در ضربات پنالتي کنار زد هرچند که اشتباهات داوري نيز بازي را به نفع ميزبان رقم زد. حتي شکست 1 بر 0 يکي از دو ميزبان جام جهاني در برابر آلمان در نيمه نهايي از ارزشهاي کره کم نکرد و فوتبال دوستان در سراسر کشور به جشن و شادي پرداختند.
اما ژاپن ديگر ميزبان اين رقابت ها تنها به دور دوم صعود کرد و در اين مرحله مغلوب ترکيه شد. ترکيه شکست نزديکي در برابر برزيل داشت و در نهايت به عنوان سوم جام جهاني دست يافت. تيم سرسخت و تاکتيک پذير ترکيه نشان داد قدرت هاي تازه اي در قاره سبز به وجود آمده اند.
تيم هميشه مدعي آلمان در واقع پيش از آغاز جام جهاني بخت زيادي براي راهيابي به فينال نداشت اما، با ارائه بازي هاي اصيل به سبک آلماني و کسب سه پيروزي 1 بر 0 در مرحله حذفي راهي فينال رقابت ها شدند.
درخشش "اوليور کان" در اين جام سبب شد براي نخستين بار يک دروازه بان جايزه بهترين بازيکن جام جهاني را به خود اختصاص دهد. گل هاي حساس "ميشاييل بالاک" در اين رقابت ها به ويژه در يک چهارم نهايي و نيمه نهايي راهيابي ژرمن ها به فينال را هموار کرد و نبود او در ديدار فينال به دليل محروميت ضربه بزرگي به پيکر اين تيم وارد آورد.
کسي که بيشترين سهم را در صعود آلمان به فينال داشت، خود عامل شکست آلمان در اين مرحله شد. رونالدو از دو اشتباه کان نهايت استفاده را برد و هر دو گل برزيل را به ثمر رساند.
برزيل با قهرماني جام جهاني در آسيا اين رکورد را نيز به نام خود ثبت کرد که در تمام قاره هاي برگزار کننده جام جهاني قهرمان شده است. اين تيم در ميان 10 بازيکن برتر جام جهاني چهار نماينده داشت: رونالدو (دوم)، ريوالدو (چهارم)، رونالدينيو (پنجم) و روبرتو کارلوس (هشتم).

** اسطوره هاي جام هفدهم
- پائولو مالديني (ايتاليا، تولد 1968)
هنگامي که در اوج بود، بهترين مدافع جهان شناخته مي شد و همراه با ايتاليا در چهار جام جهاني حضور يافت.
مالديني با اينکه ذاتا راست پا بود، در دفاع چپ نيز فوق العاده عمل مي کرد و به خاطر کاپيتاني تيم، مهارت بسيار بالا و مديريت بي نظيرش شهرت داشت.
حرفه اي بودن وي موجب شد سال ها در بالاترين سطح فوتبال حرفه اي براي باشگاه آث ميلان بازي کند.
وي بعد از جام جهاني 2002 از فوتبال ملي خداحافظي کرد و بازي هاي ملي خود را با عدد 126 خاتمه داد. مالديني وداع تلخي داشت چون شاهد حذف زودهنگام تيم ايتاليا با گل طلايي "آن يونگ هوان" بود.
از سوي ديگر او به رغم چهار بار حضور در جام جهاني، بدون قهرماني با فوتبال خداحافظي کرد.
- هونگ ميونگ بو (کره جنوبي، تولد 1969)
اولين بازيکن کره اي که در چهار دوره جام جهاني بازي کرده، به واقع مرد آهني فوتبال کشورش است.
خونسردي او براي راهيابي کره به نيمه نهايي جام هفدهم بسيار اثرگذار و کليدي بود.
نقطه درخشان کارنامه او ضربه پنالتي سرنوشت سازي بود که با خونسردي تمام وارد دروازه اسپانيا کرد تا کره را راهي نيمه نهايي کند.
وي با 135 بازي ملي از تيم کره خداحافظي کرد و در سال 2004 در حاليکه عضو لس آنجلس گالکسي آمريکا بود، فوتبال باشگاهي را نيز کنار گذاشت.
- "خوزه لوييز چيلاورت" (پاراگوئه، تولد 1965)
چيلاورت در دهه 90 يکي از مشهورترين چهره هاي فوتبال جهان بود که قدرت فوق العاده اش در زدن ضربات آزاد و پنالتي از او دروازه باني گلزن ساخته بود.
در مقدماتي جام جهاني 2002 چهار گل براي تيم پاراگوئه به ثمر رساند تا اين آمار را به 62 گل در تمام دوران حرفه اي فوتبالش برساند.
او تنها دروازه بان تاريخ است که سه گل در يک مسابقه زده. چيلاورت بر خلاف محبوبيت بسياري که نزد هواداران داشت، به خاطر زبان تندش اغلب مورد غضب مسوولان، حريفان و حتي هم تيمي هايش قرار مي گرفت.
وي دو ديدار نخست تيم پاراگوئه در جام جهاني 2002 را به دليل سه جلسه محروميت به خاطر انداختن آب دهان به طرف "روبرتو کارلوس" مدافع برزيل، از دست داد.

** گلزنان جام 2002:
رونالدو (برزيل) 8 گل
ريوالدو (برزيل) 5 گل
ميروسلاو کلوزه (آلمان) 5 گل

** بهترين هاي جام جهاني 2002 کره/ژاپن
قهرمان: برزيل
نايب قهرمان: آلمان
سوم: ترکيه
چهارم: کره جنوبي

** آقاي گل: رونالدو (8 گل)
** جايزه بهترين بازيکن: اوليور کان
** جايزه بازي جوانمردانه: بلژيک
** جايزه فيفا براي بهترين تيم: کره جنوبي
** جايزه ياشين براي بهترين دروازه بان: اوليور کان

** آيا مي دانيد که؟
- تيم فوتبال کامرون به دليل استفاده از لباس هاي بدون آستين که بر خلاف قوانين فيفا بود، مجبور شد از لباس هاي آستين کوتاه زير لباس اصلي استفاده کند.
- پيروزي برزيل برابر آلمان در فينال سال 2002، برابر با رکورد هفت پيروزي پياپي تيم ايتاليا در سال هاي 1934 و 38 بود.
- شکست فرانسه مقابل سنگال، ضعيف ترين نتيجه و نمايش تيم مدافع قهرماني در تاريخ 72 ساله جام جهاني بود. فرانسه با يک امتياز از سه مسابقه گروهي خود حذف شد.
- حضور کره جنوبي در نيمه نهايي، بهترين نتيجه آسيايي ها در رقابت هاي جام جهاني بود. پيش از اين کره شمالي در سال 1966 به يک چهارم نهايي راه يافته بود.
- دو کشور ميزبان بر سر نامگذاري اين رقابت ها دچار اختلاف شدند. ژاپني ها مايل بودند نام "ژاپن - کره 2002" روي هفدهمين پيکار جهاني گذاشته شود و کره اي ها روي نام "کره - ژاپن 2002" پافشاري مي کردند.
- سال 2002 آخرين دوره اي بود که تيم قهرمان بدون حضور در مقدماتي ها به مرحله اصلي راه يافت. از دوره هيجدهم به بعد مدافع قهرماني نيز بايد در مسابقات مقدماتي شرکت کند.

** ترکيب تيم قهرمان / برزيل
دروازه بانان: مارکوس، ديدا، رودريگو سني
مدافعان: کافو، لوسيو، روکه جونيور، ادميلسون، روبرتو کارلوس، بلتي، اندرسون پولگا، جونيور.
هافبک ها: وامپتا، جونينو، گيلبرتو سيلوا، کلبرسون، ريکاردينيو، ريوالدو، رونالدينيو.
مهاجمان: رونالدو، دنيلسون، اديلسون، لوييزائو، کاکا.
سرمربي: لوييس فيليپه اسکولاري

شانزدهمين دوره جام جهاني براي نخستين بار با حضور ‎ 32تيم و با انجام ‎ 64بازي به بزرگترين دوره اين مسابقات تبديل شد و هشت گروه چهار تيمي در 10 ورزشگاه به ميدان رفتند.

فرانسه پس از مکزيک و ايتاليا، سومين کشوري بود که براي دومين بار ميزبان جام جهاني مي شد.
اين کشور که نخستين بار در سال 1938 ميزبان اين رويداد مهم بود، شرايط مناسبي را براي برگزاري با شکوه آخرين جام جهاني در قرن بيستم فراهم کرد.
ديدار افتتاح و پاياني در ورزشگاه جديد التاسيس "استا دو فرانس" پاريس برگزار شد.
اين مسابقات به طور متوسط بيش از ‎ 550ميليون تماشاگر در هر مسابقه داشت و در مجموع بيش از ‎ 36ميليارد نفر رقابت‌ها را از طريق تلويزيون تماشا کردند.
مسابقه فينال به تنهايي دو ميليارد نفر يعني يک سوم کل جمعيت روي کره زمين تماشاگر داشت.
** فرانسه قهرمان شد
تيم ملي فوتبال فرانسه ميزبان مسابقات که تحت رهبري "امه ژاکه" بدون شکست تا فينال پيش رفته بود، در اين مرحله نيز در ورزشگاه ‎ 80هزار نفري استادوفرانس، برزيل را سه بر سفر مغلوب کرد و به قهرماني رسيد.
** زيدان ستاره تيم ملي فرانسه
ستاره فرانسه در اين مسابقه "زين‌الدين زيدان" بود که پس از محروميت به دليل اخراج در ديدار با عربستان سعودي به ترکيب تيمش بازگشت تا با دو گل فرانسه را به قهرماني برساند.
در هر يک از اين هشت گروه دو تيم از اروپا، يک تيم از آمريکا و يک تيم از آسيا يا آفريقا حضور داشتند و بدين ترتيب پراکندگي جغرافيايي نيز در اين گروه‌بندي مشهود بود.
** حذف دوباره اسپانيا
در اين دوره نيز در مرحله گروهي تيم‌هاي صاحب نام از دور رقابتها کنار رفتند، تيم هميشه مدعي، اما ناکام اين رقابت ها يعني اسپانيا با مربيگري "خاوير کلمنته" پس از قبول شکست سه بر دو در برابر نيجريه در ديدار نخست و با وجود پيروزي شش بر صفر در برابر بلغارستان از راهيابي به مرحله بعد باز ماند و تيم‌هاي نيجريه و پاراگوئه به يک هشتم نهايي راه يافتند.
کلمبيا در گروهي که روماني شگفتي‌ساز، تيم انگليس را 2 بر 1 مغلوب کرده بود، در مرحله نخست حذف شد.
اسکاتلند و جاماييکا اگر چه تسليم برزيل و آرژانتين در گروه‌هاي خود شدند، اما هواداران پرشور اين تيم‌ها گرمي خاصي به رقابت ها بخشيدند.
مراکش نيز اين دوره را با ناکامي ترک کرد، زيرا در آخرين دقيقه بازي برزيل با نروژ يک ضربه پنالتي به سود تيم اسکانديناوي اعلام شد و اين تيم مدافع عنوان قهرماني را شکست داده و به عنوان تيم دوم به مرحله بعد راه يافت.
** آرژانتين - انگليس، زيباترين مسابقه يک هشتم نهايي
در مرحله يک هشتم نهايي شايد زيباترين رقابت بين آرژانتين و انگليس در سنت اتين به نمايش گذاشته شد، جايي که در ديداري زيبا با رد و بدل شدن چهار گل بازي در نهايت به تساوي و سپس به وقت اضافه و ضربات پنالتي کشيده شد، اما اين تيم آمريکاي جنوبي بود که با درخشش دروازه‌بان خود " کارلوس روآ" و دفع ضربه آخر پنالتي که توسط "ديويد بتي" زده شد به يک چهارم نهايي راه يافت.
** لوران بلان زننده اولين گل طلايي جام جهاني
تيم ميزبان جام جهاني با اطمينان و با انجام بازي‌هاي نه چندان دلچسب راه خود را مي‌پيمود. پس از نتايج بسيار خوب در دور گروهي در اين مرحله به تيم سخت کوش پاراگوئه رسيد که در اين ديدار نخستين گل طلايي جام جهاني به وسيله "لورن بلان" مدافع مياني فرانسه در دقيقه ‎ 113به ثمر رسيد.
اين تيم در يک چهارم نهايي به مصاف ايتالياي هميشه مدعي رفت و اين بار شانس با تيم ميزبان همراه بود، زيرا بازي بار ديگر به تساوي کشيده شد و در ضربات پنالتي اين "لوييجي دي باجو" بود که با گل نکردن آخرين ضربه، ميزبان را به نيمه نهايي هدايت کرد.
** کرواسي تيم شگفتي ساز جام
در نيمه نهايي ميزبان به مصاف تيم شگفتي ساز اين دوره يعني کرواسي رفت که در نخستين حضور خود در جام جهاني پس از فروپاشي يوگسلاوي سابق توانسته بود آلمان مدعي را در يک چهارم نهايي 3 بر 0 شکست دهد.
اين تيم به رهبري "ميروسلاو بلاژويچ" و با گلزني "داور شوکر" توانست تا اين مرحله پيش بيايد.
در دقايق نخست نيمه دوم باز هم اين بازيکن کرواسي را 1 بر 0 پيش انداخت، اما "ليليان تورام" که در آن زمان عنوان بهترين دفاع راست جهان را به خود اختصاص داده بود، اولين و دومين گل خود را وارد دروازه کروات‌ها کرد تا ميزبان راهي فينال شود.
در آن سو هم برزيل در رقابتهاي حذفي شيلي و دانمارک و در نيمه نهايي هلند را مغلوب کرده بود.
در ديدار رده‌بندي نيز اين کروات‌ها بودند که هلند ناکام از کسب عنوان قهرماني را 2 بر 1 شکست دادند و به مقام سوم جهان نايل شدند.
** فينال برزيلي - فرانسوي
در روز دوازدهم ژوييه، روز افتخار بزرگ، دو تيم برزيل و فرانسه به مصاف هم رفتند، يکي چهار بار قهرمان جام جهاني شده بود و ديگري با استفاده از امتياز ميزباني قصد داشت براي نخستين بار به اين افتخار دست يابد.
ورزشگاه استا دو فرانس پاريس مملو از هوادارني بود که مي‌خواستند قهرماني تيم ملي کشورشان را به رهبري "امه ژاکه" جشن بگيرند.
اين مربي که به دليل کنار گذاشتن بازيکنان بزرگي مانند "اريک کانتونا" و "ديويد ژينولا" همواره مورد انتقاد قرار مي‌گرفت حال فرصت يافته بود توانايي‌هاي خود را به نمايش بگذارد.
"زين‌الدين زيدان" هافبک طراح و خلاق "آبي ها" در دقايق ‎27 و ‎ 45با ضربه سر دو گل مشابه را وارد دروازه برزيلي کرد که گويا نشاني از برزيل هميشگي نداشت. اگر چه ميزبان از دقيقه ‎ 68به دليل اخراج " مارسل دزايي" 10 نفره بازي را ادامه مي‌داد، اما حتي در يک ضد حمله در دقايق پاياني توسط "امانوئل پتي" به گل سوم نيز دست يافت.
هنگامي که سوت پايان بازي به وسيله "سعيد بلقولا" داور مراکشي و تنها داور آفريقايي که ديدار نهايي جام جهاني را قضاوت کرده است، به صدا در آمد شايد خوشحال‌ترين مرد ميدان کسي نبود جز "ديديه دشام" کاپيتان تيم ملي فرانسه که بايد تا دقايقي ديگر پرافتخارترين جام را به روي دستان خود مي‌برد.
ميليونها فرانسوي آن شب را تا صبح در خيابانهاي پاريس به جشن و پايکوبي پرداختند.
تيم ملي فوتبال فرانسه براي نخستين بار قهرمان جام جهاني شد، افتخاري که شايد سالها تکرار آن طول بکشد.
** بهترين‌هاي جام
قهرمان: فرانسه
نايب قهرمان: برزيل
سوم : کرواسي
چهارم: هلند
** آقاي گل: داوور شوکر با ‎ 6گل زده
** برنده جايزه بهترين بازيکن: رونالدو
** جايزه بازي جوانمردانه فيفا: فرانسه و انگليس
** جايزه فيفا براي بهترين تيم: فرانسه
** جايزه ياشين براي بهترين دروازه‌بان: فابيان بارتز

** اسطوره‌هاي جام جهاني ‎1998
- "ديديه دشام" (فرانسه، تولد ‎1968)
با سابقه‌ترين بازيکن فرانسه با ‎ 103مسابقه ملي که قهرمان تيمش در جام جهاني ‎ 1998 بود.
دشام گرچه مهارت برخي از هم ‌تيمي‌هاي خود را نداشت، اما يکي از بازيکنان کليدي فرانسه در جام جهاني ‎ 1998بود که فرصت‌هاي بسياري را براي مهاجمان اين تيم به وجود آورد.
وي پس از کاپيتاني فرانسه در قهرماني يورو ‎ 2000از تيم ملي و در سال ‎ 2001از فوتبال باشگاهي خداحافظي کرد.
- "لوران بلان" (فرانسه، تولد ‎1965)
بازيکن مياني تيم ملي فرانسه که پس از ناکامي اين تيم در صعود به جام جهاني ‎ 1994 تصميم به خداحافظي گرفت، اما بلافاصله نظرش را تغيير داد.
وي نقش تعيين‌ کننده اي در قهرماني فرانسه در جام جهاني ‎ 1998داشت، اگر چه فرصت حضور در ديدار پاياني را به دليل اخراج در مسابقه با کرواسي در مرحله نيمه نهايي از دست داد.
خونسردي او هنگام فشار حريف و توانايي بي‌نظيرش در تشخيص خطر، خيلي زود او را به يکي از بهترين مدافعان جهان در دهه ‎ 1990تبديل کرد.
بلان پس از قهرماني فرانسه در مسابقات يورو ‎ 2000از تيم ملي خداحافظي کرد، اما در تيم منچستريونايتد بازي مي‌کرد.
- "ميشل لادروپ" (دانمارک، تولد ‎1964)
وي سابقه حضور در دو جام جهاني را دارد و با حضور در باشگاه‌هايي همچون يوونتوس، بارسلونا، رئال مادريد و آژاکس بهترين بازيکن تاريخ فوتبال دانمارک بوده است.
لادروپ با مهارت بالاي خود در حفظ تعادل و کنترل توپ اولين بار در جام جهاني ‎ 1986حضور يافت و در آن مسابقات يک گل ديدني در جريان پيروزي شش بر يک مقابل اروگوئه به ثمر رساند.
وي پس از درگيري با "ريچارد مولر نيلسن"، حضور در ترکيب بازيکنان دانمارک هنگام قهرماني در مسابقات جام ‎ 1992ملت هاي اروپا و بزرگترين دستاورد بين المللي تيم ملي کشورش را از دست داد،‌ اما بعد به همراه برادرش "برايان" به جام جهاني ‎ 1998فرانسه بازگشت و پس از شکست ‎ 3بر ‎ 2مقابل برزيل در يک چهارم نهايي از فوتبال خداحافظي کرد.
** برترين گلزنان جام جهاني ‎1998
"داور شوکر" (کرواسي) ‎ 6گل
"گابريل باتيستوتا" (آرژانتين) ‎ 5گل
"کريستان ويه‌ري" (ايتاليا) ‎ 5گل
"مارچلو سالاس" (شيلي) ‎ 4گل
"رونالدو" (برزيل) ‎ 4گل
"لوييس هرناندز" (مکزيک) ‎ 4گل

** آيا مي‌دانيد که؟
- در جام جهاني ‎" 1998ژائو هاولانژ" پس از ‎ 24سال از رياست فيفا کناره‌گيري کرد و "سپ بلاتر" سوييسي در رقابتي تنگاتنگ با "لنارت يوهانس" رييس يوفا به عنوان جانشين وي انتخاب شد.
- "لوتار ماتيوس" با قرار گرفتن در ترکيب بازيکنان "برتي فوگتس" براي پنجمين بار در مسابقات جام جهاني حضور يافت و با رکورد قبلي برابري کرد.
- "ديويد بکام" دومين بازيکن انگليسي بود که به دليل خطا روي "ديه‌گو سيمونه" در ديدار مقابل آرژانتين در مسابقات جام جهاني اخراج شد.
- "روبرت پروسينکي" از کرواسي تنها بازيکني است که با گلزني در اين مسابقات، براي دو کشور متفاوت در جام جهاني گلزني کرده است.
او پيشتر در ديدار يوگسلاوي برابر امارات متحده عربي در جام جهاني ‎1990 گلزني کرده بود و اين بار براي کرواسي مقابل جاماييکا در دور نخست گل زد.
- "ابه سند" از دانمارک سريعترين گل توسط يک بازيکن تعويضي را به نام خود ثبت کرد. وي ‎ 16ثانيه پس از ورود به زمين در جريان پيروزي ‎ 4بر يک برابر نيجريه گلزني کرد.
- ‎ 22کارت قرمز مسابقات فرانسه، رکورد ‎ 16کارت قرمزي را که در جام جهاني ‎ 1990ثبت شده بود، پشت سر گذاشت.
- "ريگوبرت سانگ" کامروني به عنوان تنها بازيکني که در مسابقات جام جهاني بيش از يک بار اخراج شده است، شناخته شد. کارت قرمز او در ديدار برابر شيلي، دومين کارت قرمزي بود که پس از اخراج مقابل برزيل در جام جهاني ‎ 1994دريافت کرد.
- "مارسل دزايي" مدافع فرانسه سومين بازيکني بود که در فينال جام جهاني اخراج مي‌شد.

** ترکيب بازيکنان تيم ملي فرانسه قهرمان جام جهاني ‎1998
دروازه‌بانان: فابين بارتز، برنارد لاما، ليونل چاربونيه.
مدافعان: لارن بلان، مارسل دزايي، فرانک لبوف، ليليان تورام، وينسنت کاندلا، بيکسنته ليزارازو
هافبک‌ها: آليان بوگسيان، امانوئل پتي ، ديديه دشام، پاتريک ويه‌را، کريستيان کارمبو، زين‌الدين زيدان
مهاجمان: يوري يورکائف، روبرت پيرر، برنارد ديومنده، ديويد ترزگه، کريستوف دوگاري، استفان گويوارچ، تيه‌ري هانري
سرمربي: امه ژاکه

جام جهاني 1994 آمريکا رقابتي ديدني و زيبا بود که تنها نقطه ضعف آن برگزاري فينال بدون گل و کشيده شدن بازي به ضربات پنالتي براي نخستين بار در تاريخ اين مسابقات بود.

در حقيقت اعطاي افتخار ميزباني پانزدهمين دوره جام جهاني به آمريکا سبب تعجب بسياري شد زيرا هرگز فوتبال در اين کشور از مقبوليتي مناسب نسبت به ساير ورزش ها برخوردار نبود.
در مراکش به عنوان بزرگترين رقيب آمريکا براي کسب ميزباني جام جهاني نااميدي موج مي زد چرا که از زمان شروع جام جهاني در سال 1930 هيچ کشور آفريقايي ميزباني اين رقابت ها را عهده دار نشده بود.
از طرفي مراکش با داشتن فقط دو ورزشگاه، امکانات لازم را براي برگزاري چنين ديدارهاي با اهميتي در اختيار نداشت.
در نهايت "ژائو هاوه لانژ" رييس فدراسيون بين المللي فوتبال (فيفا) با انتخاب آمريکا درهاي تازه اي را به روي فوتبال گشود.
اين جام پرگل سرشار از هيجان، غم، شادي و شگفتي بود. بلغارستان که در 16 ديدار پيش خود در مرحله نهايي جام جهاني طعم پيروزي را نچشيده بود، با شکست آلمان مدافع عنوان قهرماني راهي مرحله نيمه نهايي شد.

** مارادونا محروم شد
"ديه گو مارادونا" ستاره بي بديل فوتبال جهان و آرژانتين نيز به علت مثبت بودن نتيجه آزمايش دوپينگش از اين رقابت ها کنار گذاشته شد.
همچنين "آندرس اسکوبار" مدافع تيم ملي کلمبيا به اين علت که در ديدار برابر آمريکا به تيم خودي گل زده بود، پس از بازگشت به کشورش به ضرب 12 گلوله به قتل رسيد.
تيم کم ادعاي ميزبان نيز در دور دوم با برزيل بازي کرد و با آنکه با تک گل "روماريو" شکست خورد اما سرفرازانه از اين رقابت ها کنار رفت.
برزيل بدون شک بهترين تيم اين رقابت ها بود اگرچه پيروزي اين تيم در فينال در ضربات پنالتي طعم خوبي براي هواداران برزيل در سراسر جهان نداشت اما آنها شايسته کسب چهارمين عنوان قهرماني بودند.

** استقبال از يک ورزش غيرآمريکايي
با آنکه ورزش هاي بسکتبال، بيسبال و فوتبال آمريکايي در کشور ميزبان به مراتب از جذابيت و محبوبيت بيشتري برخوردار بود اما پانزدهمين دوره جام جهاني با استقبال کم نظيري روبرو شد.

** مقدماتي جام جهاني رکورد شکست
در اين دوره 147 کشور در رقابت هاي مقدماتي جام جهاني شرکت کردند که رکورد تازه اي محسوب مي شد. در ميان اين تيم ها، آفريقاي جنوبي ديده مي شد که پس از غيبتي طولاني دوباره حضور يافته بود. در اين دوره نيز تيم هاي بزرگي غايب بودند.
انگليس، دانمارک (قهرمان جام ملت هاي 1992 اروپا)، پرتغال، لهستان و بار ديگر فرانسه که با گل دير هنگام بلغارستان در آخرين ديدار مقدماتي از صعود به جام جهاني باز ماند. همچنين يوگسلاوي نيز به دليل بروز جنگ داخلي با بوسني از اين رقابت ها کنار گذاشته شد. 24 کشور در اين دوره جام جهاني با يکديگر به رقابت پرداختند.
در طول يک ماه رقابت هاي جام جهاني، با وجود گرماي طاقت فرسا، ميزان تماشاگران به رکورد بيش از 3 ميليون 589 هزار نفر رسيد.

** تغييرات جديد
براي مهيج تر شدن بازيها، فيفا تغييري در قوانين فوتبال ايجاد کرد؛ جلوگيري از از تکل از پشت، ساده تر کردن قانون آفسايد و 3 امتياز براي هر برد بجاي 2 امتياز. همچنين در اين جام سهميه آفريقا از دو تيم به سه تيم افزايش يافت.

** عربستان شگفتي آفريد
صعود آمريکا و عربستان به دور دوم از شگفتي هاي اين جام بود. عربستان با گلزني "سعيد الاويران" در برابر بلژيک که مي توان آن را بهترين گل جام جهاني نام برد به اين مهم دست يافت.
روسيه با وجود کسب رکورد پنج گل زده به وسيله يک نفر (اولگ سالنکو) در ديدار با کامرون نتوانست به دور بعد صعود کند. همچنين روژه ميلاي کامروني 42 ساله با زدن يک گل به روسيه عنوان مسن ترين گلزن جام جهاني را بار ديگر از آن خود کرد (وي در جام جهاني گذشته نيز با زدن گل در 38 سالگي اين عنوان را به خود اختصاص داده بود).
در مرحله يک چهارم نهايي برزيل خود را در مصاف با هفت تيم اروپايي ديد که يکي از آنها ايتالياي سرسخت بود. ايتاليا در دور نخست به سختي از گروه خود صعود کرد و در يک هشتم نهايي به سد نيجريه خود. در حاليکه ايتاليا يک گل خورده بود و با اخراج "جيان فرانکو زولا" 10 نفره بازي مي کرد، لاجوردي پوشان با کمک "روبرتو باجو" بهترين جادوي "هوديني" خود را اجرا کردند.
اين بازيکن خوش فکر و باهوش علاوه بر زدن دو گل در اين ديدار، سه گل نيز در مراحل يک چهارم نهايي و نيمه نهايي به تيم هاي اسپانيا و بلغارستان زد تا يک تنه ايتاليا را به فينال جام جهاني هدايت کند.

** بزريل - هلند، بهترين بازي جام
ديدار برزيل در برابر هلند در مرحله يک چهارم نهايي را به حق بايد بهترين بازي جام دانست. برزيل در حاليکه 2 بر 0 از حريف پيش بود بازي را در نهايت با نتيجه 3 بر 2 به پايان رساند. به به تو، مازينيو و روماريو زننده 3 گل برزيل بودند ضمن اينکه اين پيروزي شادي تولد پسر به به تو را براي او مضاعف کرد.

** فينال بي روح برزيلي - ايتاليايي
در فينال دو تيم برزيل و ايتاليا در برابر يکديگر صف آرايي کردند اما اين ديدار که به نظر مي رسيد بازي زيبا و ايده آلي باشد در عمل يک نبرد فيزيکي و خسته کننده بود. براي نخستين بار سرنوشت جام جهاني به ضربات پنالتي واگذار شد.

** چهارمين قهرماني برزيل
آخرين پنالتي ايتاليا با شوت روبرتو باجو راهي آسمان آبي کاليفرنيا شد. برزيل پس از 24 سال بار ديگر قهرمان شد و به نخستين تيمي تبديل شد که جام جهاني را چهار بار لمس کرده است.

** برترين هاي جام
قهرمان: برزيل
نايب قهرمان: ايتاليا
سوم: سوئد
چهارم: بلغارستان

** آقاي گل: هريستو استويچکف (بلغارستان) و اولگ سالنکو (روسيه)

** بهترين بازيکن: روماريو

** برنده بازي جوانمردانه: برزيل

** اسطوره هاي جام جهاني 1994
- "روماريو فاريا دو سوزا" (برزيل، تولد 1996)
مهاجمي که با فرصت طلبي و خونسردي منحصر به فرد خود در مقابل دروازه حريف بسيار خطرناک ظاهر مي شد.
روماريو پيش از پيوستن به بارسلونا در سال 1993، در تيم المپيک 1988 برزيل و آيندهوون هلند خوش درخشيد.
وي گل پيروزي کشورش برابر سوئد در نيمه نهايي جام جهاني 1994 را به ثمر رساند و در مرحله گروهي نيز با گلزني برابر اين تيم و همچنين تيم هاي کامرون، روسيه و هلند مجموع گل هاي خود را به عدد پنج رساند.
اين بازيکن حضور در جام جهاني 1998 را به دليل مصدوميت از دست داد و در جام جهاني 2002 نيز با وجود اينکه براي دو فصل پياپي برترين گلزن ليگ دسته اول برزيل شناخته شده بود، توسط "لوييس فيليپه اسکولاري" به تيم ملي دعوت نشد.
وي اخيرا موفق شده است رکورد يک هزار گل را در طول دوران بازيگري اش ثبت کند.
- "هريستو استوچکوف" (بلغارستان، تولد 1966)
او مهمترين عامل مطرح شدن بلغارستان به عنوان يکي از قدرت هاي فوتبال جهان است.
استوچکوف يک مهاجم چپ پاي فعال که مستقيم به سوي دفاع حريف مي دويد و در عين حال مهارت بالايي در استفاده از توپ هاي مرده داشت به همين دليل هنگام عضويت در بارسلونا به "ال پيستولرو" شهرت يافت.
بلغارستان در شش دوره جام جهاني حتي موفق به يک پيروزي هم نشده بود اما استوچکوف در مسابقات 1994 خيلي زود با دو پنالتي، شکست 4 بر 0 يونان را رقم زد.
در جريان پيروزي 2 بر 0 بلغارستان برابر آرژانتين نيز دوباره گلزني کرد و درخشش خود را در ديدار برابر مکزيک در دور دوم هم تکرار نمود، با وجود اين بهترين لحظات استوچکوف و تيم ملي بلغارستان در يک چهارم نهايي و پيروزي برابر آلمان مدعي قهرماني رقم خورد.
اين بازيکن يک گل در جريان پيروزي 2 بر 1 برابر آلمان به ثمر رساند و با گلزني در نيمه نهايي برابر ايتاليا با شش گل در صدر گلزنان اين جام قرار گرفت.

- "روبرتو باجو" (ايتاليا، تولد 1967)
بازيکن ماهر و خلاقي که هميشه مورد تقدير کشورش نبوده است. به عنوان گرانترين بازيکن جهان در جام جهاني 1990 ايتاليا، يک گل ديدني برابر چکسلواکي به ثمر رساند اما در مرحله حذفي نتوانست کاري از پيش ببرد.
وي سه سال بعد عنوان بهترين بازيکن اروپا و جهان را به خود اختصاص داد و در جام جهاني 1994 آمريکا، تقريبا يک تنه کشورش را به فينال رساند.
با دو گل، ايتاليا را در برابر نيجريه نجات داد. در يک چهارم نهايي پيروزي را از چنگ اسپانيا درآورد و سپس با دو گل در نيمه نهايي از سد بلغارستان گذشت.
اما با از دست دادن يک پنالتي در فينال اين جام، قهرماني را نصيب برزيل کرد.
در جام جهاني 1998 عملکرد خوبي از خود به نمايش گذاشت اما اين امر مانع از حذف ايتاليا از دور مسابقات نشد.
او به جام جهاني 2002 دعوت نشد و سپس در سال 2004 از فوتبال خداحافظي کرد.

** آيا مي دانيد؟
- آمريکا با وجود نداشتن سابقه طولاني در ورزش فوتبال، شاهد بالاترين حضور تماشاگران در تاريخ مسابقات جام جهاني بود. نزديک به 5/3 ميليون نفر با متوسط 69 هزار نفر براي هر مسابقه، ديدارها را تماشا کردند. اين ميزبان در جام جهاني 1990 ايتاليا 5/2 ميليون نفر با متوسط 48 هزار نفر در هر مسابقه بود.
- برخي از بازيکنان سرشناس روسيه براي اعتراض به انتخاب "پاول ساديرين" به عنوان سرمربي در خانه ماندند.
- پيروزي 4 بر 0 بلغارستان برابر يونان، اولين پيروزي اين تيم پس از شش بار حضور در جام جهاني بود. اين تيم تا نيمه نهايي نيز بالا رفت.
- روژه ميلا با 42 سال سن، مسن ترين بازيکن حاضر در اين جام بود که با به ثمر رساندن گل در جريان شکست 6 بر 1 برابر روسيه، عنوان مسن ترين گلزن را نيز به خود اختصاص داد.
- "ريگوبرت سانگ" بازيکن 17 ساله کامرون، جوانترين بازيکني بود که در ديدار برابر برزيل اخراج شد.
- "اشتفان افنبرگ" آلماني پس از انجام حرکت زشتي مقابل تماشاگران هنگام تعويض در ديدار با کره جنوبي، به کشورش فرستاده شد. اين هافبک بايرن مونيخ ديگر هرگز براي تيم ملي آلمان بازي نکرد.
- مسابقه مکزيک و بلغارستان در دور دوم به دليل شکستن ميله دروازه و تعويض آن، 15 دقيقه متوقف شد.
- برزيل قهرماني خود را به "آيرتون سنا" راننده فرمول يک اين کشور اهدا کرد که اوايل سال 1994 در ايمولا ايتاليا کشته شده بود.

** ترکيب بازيکنان برزيل قهرمان جام جهاني 1994
دروازه بانان: کلاديو تافارل، زتي، گيلمار
مدافعان: يورجينيو، ريکاردو گومز، ريکاردو روچا، برانکو، آلداير، کافو، مارسيو سانتوس
هافبک ها: لئوناردو، مائورو سيلوا، دونگا، زينيو، راي، مازينيو، پائولو سرجيو
مهاجمان: رونالدو، به به تو، روماريو، ملور، ويولا
سرمربي: کارلوس آلبرتو پاريه را

فدراسيون بين المللي فوتبال (فيفا) در سال 1984 ايتاليا را به عنوان ميزبان جام چهاردهم برگزيد تا دوستداران فوتبال به دليل تفکرات دفاعي تيم ها، يکي از کسل کننده ترين جام جهاني را شاهد باشند.

فينال اين جام نيز که ميان آلمان غربي و آرژانتين برگزار شد ديداري خسته کننده بود و جالب اينکه که با يک ضربه پنالتي دير هنگام به سود آلمان که به وسيله "آندرياس برمه" به تک گل اين ديدار تبديل شد، خاتمه يافت.
آرژانتين نيز نخستين تيمي لقب گرفت که در فينال جام جهاني موفق به گلزني نشده بود. البته دو بازيکن آرژانتين در اين ديدار اخراج شدند که اين نيز در نوع خود بي سابقه بود.

** اوج روژه ميلا
جام 90 ايتاليا دوران اوج "روژه ميلا" 38 ساله بود زيرا پس از اين که از فوتبال ملي کناره گيري کرده بود بار ديگر به اردوي کامرون بازگشت و با بازي هاي خوب خود اين تيم را تا مرحله يک چهارم نهايي جام پيش برد.

** جام جهاني به اروپا بازگشت
پس از جام جهاني 1986 مکزيک بار ديگر جام جهاني به اروپا بازگشت. ايتاليا کشوري صاحب فوتبال که آمادگي کامل براي برگزاري منظم جام جهاني و کسب افتخاري تازه را داشت. از 12 ورزشگاه برگزار کننده جام جهاني، 10 ورزشگاه به طور کامل بازسازي شدند و دو ورزشگاه جديد در شهرهاي تورين و باري براي برگزاري جام جهاني ساخته شد.

** سومين قهرماني آلمان
با وجود درخشش ميلا، اسکيلاچي و گويکوچه آ در نهايت جام جهاني در دستان آلمان قرار گرفت. اين کشور با بردن سومين جام به خانه، به جمع کشورهاي ايتاليا و برزيل پيوست.
اگر چه تيم هاي شرکت کننده در رقابت هاي مقدماتي جام جهاني نسبت به دوره قبل کاهش يافت و از 121 به 112 تيم رسيد اما مشخص شد که راهيابي به جام جهاني کار بسيار دشواري است. در ميان تيم هايي که نتوانستند به جام جهاني راه يابند نامهاي بزرگي چون پرتغال، دانمارک و حتي فرانسه به چشم مي خورد که در جام جهاني گذشته در نيمه نهايي حضور داشت و اکنون "ميشل پلاتيني" را بر روي نيمکت مربيگري خود مي ديد.
به استثناي کاستاريکا که در نخستين حضور خود در جام جهاني به جمع 16 تيم نهايي راه يافت، مرحله گروهي رقابت ها همانطور که انتظار مي رفت، به پايان رسيد.
روژه ميلا، سالواتوره اسکيلاچي و سرجيو گويکوجه آ دروازه بان آرژانتين بازيکناني بودند که در اين رقابت ها با بازي هاي درخشان خود تحسين همگان را بر انگيختند. ميلا با گلزني در برابر روماني در سن 38 سالگي به عنوان مسن ترين گلزن تاريخ جام جهاني لقب گرفت (او رکورد خود را در جام جهاني 1994 بهبود بخشيد). شيرهاي سياه در حالي که در مرحله يک چهارم نهايي تا دقيقه 80 با نتيجه 2 بر يک از انگليس پيش بودند، نتيجه را به اين تيم واگذار کردند و از راهيابي به جمع چهار تيم برتر باز ماندند. بازي خوب کامرون و مصر در جام جهاني بي پاسخ نماند و دو سهميه قاره سياه را در جام جهاني بعد افزايش داد.
شماره 11 تيم ملي ايتاليا بر تن بازيکني بود که اين تيم با تمام قدرت خود از کمبود چنين بازيکني رنج مي برد. سالواتوره اسکيلاچي ملقب به "توتو" با قدرت تمام کنندگي خود بازي زيباي ايتاليا را تکميل مي کرد. مهاجم 25 ساله يوونتوس با زدن 6 گل و در نهايت کسب عنوان آقاي گل جام جهاني 1990 ايتاليا يک تنه کشور ميزبان را تا مرحله نيمه نهايي پيش برد اما "اسکادرا آتزوري" در اين مرحله به سد محکمي به نام آرژانتين برخورد که در هفت بازي گذشته خود فقط دو گل دريافت کرده بود.
هيچ چيز براي ايتاليا زجر آورتر از گويکوچه آ نبود که به جاي "نري پمپيدو" به بازي آمد. آخرين مرد تيم نه چندان باطراوت اما فرصت طلب آرژانتين، عنصر تعيين کننده اي در برابر برزيل قدرتمند در مرحله يک هشتم نهايي، در ضربات پنالتي در برابر يوگسلاوي در مرحله بعد و در نيمه نهايي برابر ايتالياي ميزبان بود.
با وجود اين گويکوچه آ نتوانست در برابر ضربه پنالتي مشکوکي که داور مکزيکي فينال به ژرمن ها هديه کرد، کاري انجام دهد. آلمان تيم يوگسلاوي را 4 بر يک شکست داده بود، هلند را 2 بر يک مغلوب کرد، چکسلواکي را با يک گل از پيش رو برداشت، با انگليس به تساوي يک بر يک رسيد و در ضربات پنالتي آن را مغلوب کرد.
اين تيم با مربيگري "فرانس بکن باوئر" که در سال 1974 به عنوان بازيکن قهرمان جام جهاني شده بود، با حضور بازيکنان بزرگي مانند ماتيوس، برمه، فولر، کلينزمن، کوهلر و هاسلر شايستگي کسب عنوان قهرماني را داشت و با سه عنوان قهرماني به همراه ايتاليا و برزيل، پرافتخارترين تيم جام جهاني لقب گرفت.

** برترين هاي جام:
قهرمان: آلمان غربي
نايب قهرمان: آرژانتين
سوم: ايتاليا
چهارم : ايتاليا

** آقاي گل: سالواتوره اسکيلاچي

** برنده بازي جوانمردانه: انگليس

** اسطوره هاي جام جهاني 1990 ايتاليا
- "لوتار ماتيوس" (آلمان، تولد 1961)
کاپيتان و هافبک آلمان غربي در اين مسابقات که قدرت، سرعت و مهارت را با هم ترکيب کرده بود.
وي يک گل ديدني برابر يوگسلاوي به ثمر رساند و در نهايت مجمع گل هاي خود را به 4 رساند تا آلمان غربي قهرمان شود.
وي در جام جهاني 1986 نيز حضور داشت و به همراه آلمان غربي به فينال رسيد. گل او در اين مسابقات مراکش را در دور دوم حذف کرد. ماتيوس کاپيتاني آلمان در جام جهاني 1994 را نيز بر عهده داشت.
اين بازيکن در مجموع در پنج جام جهاني شرکت کرد و رکورد 25 مسابقه در جام جهاني را براي خود ثبت کرد.
حضور درخشاني را در تيم هاي بايرن مونيخ و اينترميلان داشت اگرچه پس از بازگشت مجدد به بايرن مونيخ مرتب با هم تيمي ها و مسوولان اين تيم درگير مي شد.
ماتيوس با سابقه 150 مسابقه ملي و 23 گل، اندکي پس از عملکرد ضعيف آلمان در مسابقات يورو 2000 با فوتبال خداحافظي کرد.

- "يورگن کلينزمن" (آلمان، تولد 1964)
مهاجمي که با قدرت بازي زميني و هوايي در دهه 1990 ثابت کرد بازيکني کليدي آلمان غربي در خط حمله اين تيم است.
در اوايل دوران بازيگري اش به شيرجه زدن شهرت يافت اما با درخشش در مدت کوتاه حضورش در تاتنهام در فصل 95/1994 بر تمامي منتقدان انگليسي خود چيره گشت.
پنج گل در مسابقات آلمان در جام جهاني 1994 به ثمر رساند و پس از ماتيوس به عنوان کاپيتان اين تيم انتخاب شد.
بعد از جام جهاني 1998 از فوتبال خداحافظي کرد و به آمريکا رفت. وي در سال 2004 سرمربي تيم ملي فوتبال آلمان شد و هدايت اين تيم را در جام جهاني 2006 بر عهده گرفت.

- "روژه ميلا" (کامرون، تولد 1952)
در 38 سالگي تاثير به سزايي در جام جهاني 1990 ايتاليا داشت و با جشن مخصوص خود پس از گلزني در مسابقات، توجه همه را جلب کرد.
80 بار براي کشورش به ميدان رفت و پس از خداحافظي بار ديگر براي حضور در جام جهاني ايتاليا به تيم ملي کامرون دعوت شد تا کامرون را به اولين تيم آفريقايي تبديل کند که به مرحله يک چهارم نهايي راه يافته است.
وي نام خود را از "ميلر" به "ميلا" تغيير داد چون فکر مي کرد، تلفظ اين نام آفريقايي تر است.
ميلا در جام جهاني 90 به عنوان مسن ترين بازيکني که در جام جهاني گلزني کرده است، 2 گل برابر روماني و 2 گل به کلمبيا زد.
به طرز باورنکردني در جام جهاني 1994 در 42 سالگي عملکرد بسيار بهتري از خود به نمايش گذاشت و با ورود به زمين در ديدار کامرون برابر روسيه يک گل به ثمر رساند.

** برترين گلزنان جام جهاني 1990
سالواتوره اسکيلاچي (ايتاليا) 6 گل
توماس اسکوراوي (چک) 5 گل
گري لينکر (انگليس) 4 گل
ميشل (اسپانيا) 4 گل
روژه ميلا (کامرون) 4 گل
لوتار ماتيوس (آلمان غربي) 4 گل

** آيا مي دانيد؟
- اين جام شاهد کمترين تعداد متوسط گل در هر مسابقه بود. فقط 115 گل در 52 مسابقه به ثمر رسيد که به طور متوسط 21/2 گل در هر بازي بود.
- 6 کارت قرمز و 164 کارت زرد هم ثبت شد که با متوسط 46/ 3 خطا در هر مسابقه رکورد ديگري به شمار مي رود.
- تيم ملي شيلي پس از اينکه "روبرت روياس" دروازه بان اين تيم در جريان ديدار با برزيل تظاهر کرد از سوي تماشاگران مورد اصابت مواد محترقه قرار گرفته است، محروم شد. شيلي که بايد براي صعود به پيروزي 2 بر 0 مي رسيد به دليل امتناع بازيکنان از ادامه مسابقه در حاليکه 20 دقيقه از اين ديدار باقي مانده بود 1 بر 0 باخت.
- آرژانتين مدافع قهرماني همانند جام جهاني 1982 که در نخستين مسابقه خود شکست خورد، اين بار نيز 1 بر 0 نتيجه را به کامرون واگذار کرد.
- "والي نپومنياشي" سرمربي روس کامرون نمي توانست بدون مترجم با بازيکنان اين تيم صحبت کند اما اين هم مانع از راهيابي آفريقايي ها به يک چهارم نهايي نشد.
- "خالد مبارک" از امارات متحده عربي، پنجاهمين بازيکني بود که در جريان شکست 4 بر 1 برابر يوگسلاوي، در جام جهاني اخراج شد.
- "ديه گو مارادونا" قهرمان جام جهاني 1986 يکي ديگر از فوق ستاره هاي اين دوره از مسابقات بود. او آرژانتين را فقط با 5 گل و 2 پيروزي به نيمه نهايي رساند. وي پس از شکست در فينال برابر آلمان غربي، اشک ريخت.
- توتو اسکيلاچي با درخشش خود پا جاي پاي "پائولو روسي" 1982 گذاشت. وي آخرين بازيکني بود که به تيم ملي ايتاليا دعوت شد اما با 6 گل در صدر گلزنان جام قرار گرفت.

** ترکيب بازيکنان تيم ملي آلمان غربي قهرمان جام جهاني 1990
دروازه بانان: ريموند اومان، بودو ايلگنر، آندرآس کوپکه
مدافعان: کلاوس اوگنتالر، توماس برتولد، آندرآس برمه، گويدو بوخوالد، يورگن کوهلر، هانس پفلوگلر، استفان رويتر، پائول اشتاينر
هافبک ها: اوه بين، پير ليتبارسکي، لوتار ماتيوس (کاپيتان)، توماس هسلر، کونتر هرمن، آندرآس مولر، اولاف تون
مهاجمان: يورگن کلينزمن، فرانک ميل، کارل هاينس ريدل، رودي فولر
سرمربي: فرانس بکن باوئر

ميزباني سيزدهمين دوره رقابت هاي جام جهاني سال 1986 به مکزيک اعطا شد تا اولين کشوري باشد که دو بار مهمترين فستيوال فوتبال جهان را برگزار کرده باشد.

بعد از انصراف کلمبيا در سال 1983 که اعلام کرد نمي تواند از پس برگزاري اين رقابت ها بر بيايد، مکزيک شانس ميزباني مجدد جام جهاني را به دست آورد.
کشور مکزيک با وقوع سه زمين لرزه وحشتناک به استقبال جام جهاني رفت، اما خوشبختانه ورزشگاه هاي اين کشور آسيبي نديد و تصميم گرفته شد مسابقات طبق برنامه انجام شود.
حادثه اي بسيار تلخ در هيبت زلزه اي مهيب و وحشتناک که جان 20 هزار نفر از مردم مکزيک را گرفت و آنها را از جشن و شادماني که مدت ها انتظارش را کشيده بودند، محروم کرد، اگر چه مصمم بودند با تمام اين اوضاع و احوال، ميزباني شايسته باشند.
** صحنه نمايش "مارادونا"
سيزدهمين جام روي دستان بازيکنان تيم فوتبال آرژانتين قرار گرفت و با بلند آوازگي ستاره درخشان و بي نظير اين تيم يعني "ديه گو آرماندو مارادونا" خاتمه يافت.
تيم فرانسه نيز بازي فوق العاده اي مقابل ايتاليا انجام داد و سپس چرخ برزيل را از کار انداخت، اما در ديدار نيمه نهايي مقابل آلمان تن به شکست داد.
همانند دوره گذشته (در اسپانيا)، 24 تيم در پيکارهاي سال 1986 شرکت کردند. رقابت هاي جام جهاني بار ديگر چهره تازه اي را تجربه کرد و ديدارهاي مرحله دوم به صورت تک حذفي انجام شد.
در مرحله نخست اين مسابقات ديدار فوق العاده و خاصي برگزار نشد، اما مراکش اولين تيم آفريقايي بود که توانست به مرحله دوم جام جهاني قدم بگذارد.
تيم فرانسه همانند دوره قبل با ارايه بازي هاي ديدني و جذاب، قلب تماشاگران زيادي را تسخير کرد و اسطوره هاي جهاني و تحسين برانگيزي مثل پلاتيني، ژيرس، تيگانا و فرناندز حتي بهترين خطوط دفاعي را به لرزه درآوردند.
"آبي ها" يک بار ديگر کلاس فوتبال خود را با غلبه بر ايتاليا و برزيل به رخ جهان کشيدند. "تله سانتانا" بازيکن تيم برزيل دو بار تيرک دروازه را لرزاند، اما فرانسه به لطف درخشش "ژول باتز" دروازه بان خود که پنالتي زيکو را 12 دقيقه مانده به پايان بازي مهار کرد، با پيروزي از ميدان خارج شد.
فرانسه بعد از تساوي 1 بر 1 در وقت قانوني و سپس غلبه بر برزيل با نتيجه 4 بر 3 در ضربات پنالتي به مرحله نيمه نهايي راه يافت، اما يک بار ديگر روياي قهرماني در جام جهاني در مواجهه با 11 سرباز آماده و تازه نفس آلماني، نقش بر آب شد.
تيم آلمان که پاي ثابت ديدارهاي فينال جام جهاني بود، در سيزدهمين دوره مقابل آرژانتين و فرمانده بزرگ آن مارادونا تاب مقاومت نياورد و با قبول باخت 3 بر 2 از دور مسابقات خداحافظي کرد.
تيم آرژانتين در نيمه نهايي بلژيک را به راحتي با دو گل مغلوب کرده بود.
قهرماني آرژانتين به همان اندازه که شايسته و سزاوار آنها بود، غير منتظره هم بود. تيم آرژانتين منسجم، اما بدون انگيزه بود و حقيقتا مي توان گفت که مارادونا جام را به تنهايي و يک تنه براي کشورش به دست آورد.
عملکرد درخشان و بي نقص او که پنج گل نيز در برداشت، عنوان بهترين بازيکن جام را برايش به ارمغان آورد و اگر چه ابهاماتي در مورد گل مارادونا به انگليس در مرحله يک چهارم نهايي وجود داشت، اما جشن و شادماني در آرژانتين بر پا شد و بيش از 30 ميليون نفر در خيابان ها به شادي پرداختند.
گل مارادونا به "دست خدا" مشهور شد. وي در سال هاي اخير رسما اعتراف کرد که آن گل را با دست زده، اما معتقد است اين کار تقلب نيست، بلکه هنر است.
به اعتقاد مارادونا در فوتبال آمريکاي جنوبي بيشتر از اروپا اين قبيل صحنه ها وجود دارد، اما نبايد نام آن را تقلب گذاشت.
** برترين هاي جام سيزدهم:
قهرمان: آرژانتين
دوم: آلمان
سوم: فرانسه
چهارم: بلژيک
- برنده کفش طلايي: گري لينکه از انگليس با 6 گل
- برنده توپ طلايي: مارادونا از آرژانتين
- بازي جوانمردانه: برزيل
** اسطوره هاي جام جهاني 1986:
- "ديه گو مارادنا" (آرژانتين، تولد 1960)
بهترين بازيکن فوتبال بعد از "په له" که در جريان مسابقات جام جهاني 1982 به دليل خطا روي يکي از بازيکنان برزيل از زمين اخراج شد و آرژانتين نيز پيش از رسيدن به نيمه نهايي حذف گرديد.
اما در جام جهاني 1986 عملکرد فوق العاده اي از خود به نمايش گذاشت تا آرژانتين با پيروزي برابر آلمان غربي به قهرماني برسد.
چهار سال بعد تيم ملي کشورش را باز هم به فينال رساند، اما اين بار در ضربات پنالتي مغلوب آلمان غربي شد.
مارادونا با وجود مشکلات مربوط به استفاده از مواد مخدر، در جام جهاني 94 آمريکا نيز حضور يافت، اما پس از اعلام استفاده وي از ماده آمفتامين از دور مسابقات خارج شد.
- "گري لينکر" (انگليس، تولد 1960)
وي بعد از "بابي چارلتون" بهترين گلزن تاريخ فوتبال انگليس است که 48 گل در 80 مسابقه ملي خود در کارنامه دارد.
لينکر بعد از آن که يک پنالتي را در مسابقه دوستانه انگليس برابر برزيل از دست داد، شانس خود را نيز در رسيدن به رکورد چارلتون از دست داد.
اين بازيکن، انگليس را در جام جهاني 1986 با به ثمر رساندن سه گل برابر لهستان نجات داد. وي گلهاي بعدي خود را در مقابل پاراگوئه و آرژانتين به ثمر رساند تا با شش گل در صدر گلزنان قرار گيرد.
در جام جهاني 1990 ايتاليا نيز دو پنالتي وارد دروازه کامرون کرد و سپس گل تساوي ديدار با آلمان غربي در نيمه نهايي را به نام خود ثبت کرد.
لينکر هرگز موفق به قهرماني در سطح باشگاهي نشد و پس از تعويض به جاي "گراهان تيلر" در يکي از مسابقات 1992 قهرماني اروپا در سوييس از فوتبال ملي خداحافظي کرد.
اين بازيکن هرگز در دوران فوتبال حرفه اي خود جريمه نشد و به همين دليل به "مستر کلين" معروف است.
- "رودي فولر" (آلمان، تولد 1960)
يک شکارچي واقعي گل که نقش به سزايي در نمايش قدرتمند آلمان غربي در جام جهاني 1986 مکزيک داشت.
مهارت بالاي وي در استفاده از فرصت ها در به ثمر رساندن گل دقايق پاياني آلمان غربي در ديدار با آرژانتين و کسب تساوي 2 بر 1 نشان داده شد.
وي 43 گل در 84 بازي ملي براي تيم آلمان غربي به ثمر رساند و اين تيم را در قهرماني جام جهاني 1990 ايتاليا با به ثمر رساندن سه گل در مسابقات ابتدايي ياري رساند.
وي سپس در ديدار با هلند به دليل درگيري با "فرانک ريکارد" اخراج شد.
ريکارد هنگام خروج از زمين روي صورت فولر آب دهان پرتاب کرد.
فولر به مسابقه فينال آلمان غربي برابر آرژانتين بازگشت و با زدن يک پنالتي قهرماني را به تيمش هديه داد.
پس از خداحافظي از فوتبال هدايت تيم ملي فوتبال آلمان را به موفقيت انجام داد و اين تيم را به فينال جام جهاني 2002 رساند، اما در آن مرحله مغلوب برزيل شد.
** برترين گلزنان جام جهاني 1986
- گري لينکر (انگليس)
- ديه گو مارادونا (آرژانتين)
- اميليو بوتراگوئنو (اسپانيا)
- کارکا (برزيل)
** آيا مي دانيد؟
- مکزيک اولين کشوري است که پس از انصراف کلمبيا به دلايل اقتصادي، براي دومين بار ميزبان جام جهاني شد.
- دانمارک، عراق و کانادا اولين تجربه حضور در جام جهاني را در مسابقات 1986 کسب کردند.
- هشت ورزشگاه شامل گوآدالايارا، پوئبلا، لئون، کوئرتارو، ايراپوآتو، تولوکا، مونتري و مکزيکو سيتي ميزبان 52 مسابقه اين جام بودند.
- نخستين مسابقه بين ايتاليا و بلغارستان مدعيان قهرماني با تساوي 1 بر 1 خاتمه يافت. "الساندرو آلتوبلي" زننده آخرين گل ايتاليا در فينال جام جهاني 1982، اولين بازيکني بود که در جام 1986 گلزني کرد.
- گل عراق در ديدار با پاراگوئه به دليل سوت داور يک ثانيه پيش از اين که وارد دروازه شود، مردود اعلام شد و اين تيم 1 بر 0 شکست خورد.
- "ري ويلکينز" اولين بازيکن انگليسي بود که در اين جام پس از دريافت کارت زرد دوم در جريان تساوي بدون گل برابر مراکش به دليل پرتاب توپ به سوي داور اخراج شد.
- در جريان تساوي 1 بر 1 مکزيک با پاراگوئه در مرحله گروهي 55 خطا از سوي "جرج کورتني" داور انگليسي اعلام شد.
- "خوزه باتيستا" اروگوئه اي پس از گذشت فقط 55 ثانيه از آغاز مسابقه با اسکاتلند به دليل خطا روي "گوردون استراچان" اخراج شد.
- "پت جنينگز" دروازه بان ايرلند شمالي در چهل و يکمين سالگرد تولدش، 119 مسابقه ملي خود را برابر برزيل انجام داد و يک رکورد جهاني ثبت کرد. وي پس از اين مسابقه که 3 بر 0 به سود برزيل خاتمه يافت، با فوتبال خداحافظي کرد.
- "مارچلو تروبياني" از آرژانتين پس از ورود به زمين در دقيقه 88 مسابقه با آلمان غربي در فينال، اولين و تنها حضور در جام جهاني را تجربه کرد.
پيش از اين رکورد کوتاه ترين حضور در جام جهاني توسط "خميس لابيدي" از تونس در جام جهاني 1978 ثبت شده بود.
** ترکيب بازيکنان آرژانتين قهرمان جام جهاني 1986
دروازه بانان: لوييس ايسلاس، نري پومپيدو، هکتور ميگوئل زلادا
مدافعان: خوزه لوييس براون، نستور کلاسن، خوزه لوييس کوکيوفو، اوسکار گاره، ريکاردو گيوستي، خوليو يورگ اولارتيکوئچا، دانيل پاسارلا، اوسکار روگيه ري
هافبک ها: سرجيو آلميرون، سرجيو دانيل باتيستا، ريکاردو بوچيني، يورگ بوروچاگا، هکتور آدولف هنريک، ديه گو مارادونا
مهاجمان: کلاديو بروگي، پدرو پابلو پاسکولي، کارلوس تاپيا، مارچلو تروبياني، يورگ والدانو
سرمربي کارلوس بيلاردو

در طول دومين جنگ جهاني، معاون ايتاليايي فيفا دکتر "اوتورينو باراسي" کاپ قهرماني جام جهاني را در يک جعبه کفش زير تختخواب خود پنهان کرد تا آن را از افتادن به چنگ نيروهاي اشغالگر نجات دهد.

رقابت هاي مقدماتي جام جهاني 1950 برزيل به صحنه‌اي تبديل شد که تيم‌هاي راه يافته به مسابقات انصراف مي‌دادند و تيم‌هاي حذف شده دعوتنامه دريافت مي‌کردند.

** جام جهاني در سرزمين طلايي پوشان
در اين دوره فدراسيون بين‌المللي فوتبال به بازيکنان تيم هند اجازه نداد با پاي برهنه بازي کنند و به همين دليل هند از دور رقابت‌ها کناره‌گيري کرد.
بنابراين تنها 13 تيم در چهارمين دوره جام جهاني به رقابت پرداختند.
مرحله نخست اين پيکارها در 4 گروه (دو گروه چهار تيمي، يک گروه سه تيمي و يک گروه دو تيمي) برگزار شد.
در اين دوره، اروگوئه در فينالي که فينال نبود، جام را برد. رقابت ها به صورت ميني ليگ برگزار شد و برزيل، سوئد، اسپانيا و اروگوئه مدعيان قهرماني بودند.
برزيل سوئد را 7 - 1 و اسپانيا را 6 - 1 شکست داد و تنها به يک تساوي نياز داشت تا قهرماني را جشن بگيرد اما، طلايي پوشان برزيل در نهايت شگفتي و در حضور 174 هزار تماشاگر حاضر در ورزشگاه ماراکانا شهر ريودوژانيرو به اروگوئه‌اي که با اسپانيا مساوي کرده بود، 2 - 1 باختند.

** فوتبال زنده ماند
اولين کنگره فيفا که بعد از جنگ جهاني دوم، روز 25 ژوئيه 1946 در لوکزامبورگ برگزار شد، به دلايل متعدد اهميت بسياري داشت.
به خاطر اداي احترام و قدرداني از رييس فيفا که در طول جنگ تمام تلاش و توان خود را به کار بست تا روح فوتبال را زنده نگه دارد، کاپ قهرماني جام جهاني از اين پس به نام "جام ژول ريمه" نامگذاري شد. در اين کنگره همچنين بازگشت فدراسيون فوتبال بريتانيا که از سال ‎1929غايب بود، اعلام شد. کنفدراسيون ورزش برزيل نيز به خاطر درخشش در دوره قبلي جام جهاني (1938) به عنوان ميزبان رقابت‌هاي سال 1950 انتخاب شد.
دوازده سال بعد از برگزاري مسابقات جام جهاني در فرانسه، اين پيکارها با چهره‌اي جديد در ورزشگاه مشهور ماراکانا در ريودوژانيرو و ساير شهرهاي برزيل برگزار شد.

** بزرگترين ورزشگاه جهان
فوتبال در برزيل به چنان محبوبيتي دست يافته بود که تصميم گرفته شد ورزشگاهي کاملا مدرن با ظرفيت 220 هزار نفر در حومه شهر ريودوژانيرو ساخته شود. احداث ورزشگاه روز 2 اوت سال 1948 آغاز شد.
تعيين تاريخ اتمام کار ظاهر معقولانه نبود. پنج هفته قبل از انجام اولين مسابقه، برزيلي‌ها به خاطر تمام نشدن ساخت ورزشگاه دچار سردرگمي شدند به همين دليل فيفا تصميم گرفت دکتر اوتورينو باراسي را که تجربه بسيار موفقي در برگزاري رقابت هاي سال 1934 داشت، به ريودوژانيرو بفرستد.
روز 24 ژوئن 1950 ورزشگاه ماراکانا رسما افتتاح شد گرچه بيشتر به يک ساختمان شبيه بود و سايت ويژه رسانه‌ها هم نداشت اما، براي برگزاري مسابقات و ميزباني 13 تيم راه يافته به مرحله اصلي جام جهاني آماده بود.

** يک ملت پشت سر يک تيم
بعد از يک پيروزي بي‌دردسر مقابل مکزيک (4 بر 0)، برزيلي‌ها در کمال شگفتي همگان با تساوي 2 - 2 مقابل سوييس متوقف شدند. يوگسلاوي که دو بازي قبل خود را برده بود، تنها به يک تساوي مقابل ميزبان نياز داشت تا به مرحله بعد صعود کند اما برزيل در حضور ‎ 150هزار تماشاگر مشتاق با پيروزي 2 بر 0 از زمين خارج شد.
به اين ترتيب برزيل، سوئد، اسپانيا و اروگوئه به مرحله بعد که به جاي نيمه نهايي، فينال بود راه يافتند. مرحله فينال بايد به صورت ليگي برگزار مي شد و مدعياني مثل ايتاليا و انگليس نيز حضور نداشتند. طلايي پوشان برزيل بعد از يک هفته استراحت با آمادگي کامل، سوئد (7 - 1) و اسپانيا (6 - 1) را سيل آسا درو کردند.
هيچکس حتي براي لحظه‌اي ترديد نداشت که برزيل همين روند خيره‌کننده را مقابل اروگوئه نيز ادامه خواهد داد. ميزبان در حضور تماشاگران مشتاق خود، بعد از شروع نيمه دوم گل نخست را وارد دروازه اروگوئه کرد اما بازيکنان عصبي به نظر مي‌رسيدند و هرگز نتوانستند استيل مشهور سامباي برزيلي را اجرا کنند.
اروگوئه بدون اينکه از جو سنگين ورزشگاه ميزبان هراسيده باشد، نتيجه را مساوي کرد و سپس درحاليکه تنها 11 دقيقه به پايان مانده بود، به گل برتري دست يافت. تمام برزيل در عزا فرورفت حتي مسوولان فوتبال اين کشور فراموش کردند جام قهرماني را به تيم اروگوئه اهدا کنند بنابراين ژول ريمه ناگزير شد شخصا وارد زمين شده و دنبال کاپيتان تيم قهرمان بگردد تا مراسم جشن را برگزار کند.
برزيل فقط مي‌توانست با اين ذهنيت خود را تسلي دهد که "تاکا دي موندو" (فوتبال) ورزشي فوق‌العاده و پولساز است. فوتبال از اين جا به بعد به وادي تازه‌اي قدم گذارد.

** اسطوره‌هاي جام جهاني 1950:
"مارکوئز دي منسس ادمير" (برزيل، تولد 1922، مرگ 1996)
وي برترين گلزن مسابقات 1950 با هفت گل زده براي تيم ملي برزيل بود. ادمير فيزيک خوب، تعادل، سرعت فوق‌العاده و مهارت بالايي در کنترل توپ داشت.
او مي‌توانست در هر جاي خط حمله بازي کند اما بهترين عملکرد را در جناح چپ يا در نقش مهاجم داشت.

"خوآن شيافينو" (اروگوئه، تولد 1925)
بازيکني با روحيه جنگندگي که ابتدا به دليل جثه کوچکش زياد نمي‌توانست موثر باشد اما، اندکي بعد با نشان دادن توانايي خود در به ثمر رساندن گل تحسين همه را برانگيخت.
وي در مسابقات 1950 گل تساوي اروگوئه برابر برزيل را به ثمر رساند تا ميزبان جام جهاني با گل "گيگيا" در 11 دقيقه مانده به پايان مسابقه به يک پيروزي غير منتظره برسد.
شيافينو سپس در اين‌باره گفت: فوتبال برزيل فوق‌العاده بود و واقعا ارزش تماشا کردن دارد اما ما هم بي‌نظير عمل کرديم.
شيافينو دوباره در جام جهاني 1954 نيز علمکرد درخشاني از خود به نمايش گذاشت اما، در اين مسابقات مجارستان بدون حضور پوشکاش مصدوم، با پيروزي برابر اروگوئه موجب حذف آنها در نيمه نهايي شد.
شيافينو بلافاصله پس از جام جهاني 1954 در ازاي 72 هزار پوند که يک رکورد جهاني به شمار مي‌رفت، به آث ميلان پيوست و به سرعت به ستاره اين تيم تبديل شد. وي آث ميلان را به فينال جام باشگاه‌هاي اروپا در سال 1958 رساند اما، با وجود گلزني در اين مسابقه آث ميلان 3 بر 2 مقابل رئال مادريد شکست خورد.

"جاير دا روسا پينتو" (برزيل، تولد 1921، مرگ 2005)
بسياري وي را در کنار آدمير و زيزينيو، آماده‌ترين مثلث تاريخ تيم برزيل مي دانستند. جاير پيش از اينکه به دليل آسيب ديدگي پا از فوتبال خداحافظي کند، در اکثر باشگاه‌هاي برزيل در دهه ‎1960 توپ زده بود اما فوتبال ملي با جام جهاني 1950 به پايان رسيد.
جاير هافبکي با قدرت شوت زني با پاي چپ، متخصص در زدن شوت‌هاي بلند بود.

** برترين گلزنان جام جهاني 1950:
ادمير مارکوئز دي منزز (برزيل) 9 گل
خوآن شيافينو (اروگوئه) 5 گل
استانيسلائو باسورا (اسپانيا) 5 گل

** آيا ميدانيد؟
رکورد بيشترين تماشاگر در يک مسابقه فوتبال، 174 هزار نفر در ورزشگاه ماراکاناي شهر ريودوژانيرو است که بعيد به نظر ميرسد يک بار ديگر تکرار شود.
برخي منابع غير رسمي مي‌گويند اين آمار در ديدار روز 16 ژوئيه 200 هزار نفر بوده است.
در حاليکه مسابقه فينال اروگوئه - برزيل 1 - 1 مساوي بود، "گيگيا" با به ثمر رساندن گل برتري ميهمان در 11 دقيقه مانده به پايان مسابقه، قلب تماشاگران ميزبان را شکست.
به استثناي رقابت‌هاي جام جهاني سال 1958، سال 1950 تنها دوره‌اي بود که ميزبان به فينال اين پيکارها رسيد اما نتوانست جام قهرماني را بالاي سر ببرد.
در اين دوره براي نخستين بار از سال 1930، مسابقات مقدماتي به جاي ديدارهاي حذفي برگزار شد.
اروگوئه در پايان تصميم به حضور در مسابقات گرفت و به همراه تيم‌هاي بوليوي، شيلي و پاراگوئه بدون انجام مسابقه به مرحله نهايي راه يافت.
چهار فدراسيون فوتبال بريتانيا که دوباره به فيفا پيوسته بودند حق حضور در مسابقات را پيدا کردند اما فقط انگليس شرکت کرد.
انگليس در اين دوره که اولين تجربه حضورش در جام جهاني بود در کنار برزيل و ايتاليا به مدعيان قهرماني تبديل شد.
انگليس در اولين پيروزي خود در جام جهاني، با دو گل "استان مورتنسن" و "ويلف مانيون" 2 بر 0 شيلي را شکست داد.
در مجموع ‎ 1/337نفر ‎ 22مسابقه اين جام را از نزديک تماشا کردند. اين اولين باري بود که بيش از يک ميليون تماشاگر مسابقات جام جهاني را در ورزشگاه تماشا کردند.
در فينال اين جام براي اولين بار هيچ بازيکني اخراج نشد.

ترکيب بازيکنان قهرمان جام جهاني 1950:
دروازه‌بانان: روکه ماسپولي، آنيبال پاز
مدافعان: ماتياس گونزالز، اسبيو تجرا، ويليام مارتينز، هکتور ويلچز هافبک‌ها: خوآن کارلوس گونزالس، اوبدوليو وارلا (کاپيتان)، واشنگتون اورتونو، رودولفو پيني، ويکتور رودريگز آندراده، شوبرت گامبتا
مهاجمان: آلسيدس ادگاردو گيگيا، خوليو سزار بريتوس، خوليو پرز، کارلو رومرو، اوماس اوسکار ميگوئز، خوآن شيافينو، لوييس آلبرتو توريو، خوآن بروگوئنو، ارنستو خوزه ويدال، روبن موران
سرمربي : خوآن لوپز

فدراسيون بين المللي فوتبال (فيفا) به چند دليل تصميم گرفت مسابقات فوتبال جام جهاني 1954 را به ميزباني سوئيس برگزار کند.

سوئيس از جمله کشورهايي بود که به علت بي طرفي در جنگ جهاني دوم، هيچگونه آسيبي نديد.
** پنجاهمين سالگرد تاسيس فيفا
همچنين سال 1954، در حقيقت پنجاهمين سالگرد تأسيس فيفا بود و از آنجايي که مقر فيفا در زوريخ سوئيس قرار داشت و از طرفي نامزد اروپايي ديگري براي برگزاري جام جهاني نبود، اين کشور به عنوان ميزبان جام جهاني پنجم برگزيده شد.
** تغيير در سيستم بازي ها
باز هم در مسابقات سال 1954 تغييراتي در سيستم بازي‌ها داده شد. مسابقات اين دوره همانند دوره‌هاي اخير جام جهاني، به صورت گروهي در دور مقدماتي و تک حذفي در مرحله بعدي برگزار شد.
تيم‌ها در دور مقدماتي در گروه‌هاي چهارتايي تقسيم شدند که دو تيم نخست هر گروه به مرحله يک چهارم نهايي راه يافتند.
در اين دوره 38 کشور براي حضور در مسابقات مقدماتي ثبت نام کردند که تيم هاي آرژانتين و شوروي در ميان آنها نبودند. از قاره آسيا، ژاپن و کره جنوبي حضور داشتند که در دو بازي رفت و برگشت، کره جنوبي به عنوان نماينده آسيا انتخاب شد.
** کره جنوبي اولين آسيايي جام جهاني
کره جنوبي نخستين تيم آسيايي بود که در جام جهاني بازي مي‌کرد. اين تيم شش بار ديگر به جام جهاني راه يافت که از اين نظر در ميان ديگر تيم‌هاي آسيايي رکورددار است.
آلمان پس از پايان جنگ جهاني و جدايي دو بخش شرقي و غربي، اينبار با نام آلمان غربي به خانواده فيفا بازگشت و براي نخستين بار در جمع 16 تيم نهايي قرار گرفته بود.
در اين دوره قرار بر اين شد که اين 16 تيم در چهار گروه چهار تيمي قرار گيرند و هر تيم به قيد قرعه دو بازي در گروه برگزار نمايد و در نهايت هشت تيم به مرحله دوم (يک چهارم نهايي) صعود نمايند و مسابقات تا فينال به صورت حذفي پيش برود.
از اين رو پس از انتخاب 14 تيم دورنهايي به همراه اروگوئه قهرمان دوره پيش و سوئيس ميزبان بازيها که از حضور در دور انتخابي معاف بودند، مسابقات در پنجم ژانويه 1954 در برن قرعه کشي شد.
در ميان تيم هاي دور نهايي، مجارستان که از سال 1950 تا 1954 در 33 بازي بدون شکست مانده بود و در سال 1952 مدال طلاي المپيک هلسينکي را فتح کرده بود، اميد اول قهرماني به شمار مي رفت و پيش بيني مي شد که بدون دردسر به قهرماني برسد.
اين تيم با رهبري کاپيتانش فرانس پوشکاش و حضور جمعي از بازيکنان نخبه چون ساندرو کوچيس و بوژيک با قدرت تمام و شکست‌هاي سنگيني که بر تيم‌هاي کره جنوبي (0-9) و آلمان غربي (3-8) تحميل کرد، با زدن 17 گل در دو بازي به عنوان نخستين تيم از گروه خود صعود کرد.
کوچيس که در نوک حمله مجارستان بازي مي کرد در نهايت آقاي گل اين دوره شد.
اين تيم در مراحل بعدي با پيروزي بر برزيل و اروگوئه با اقتدار کامل به فينال راه يافت و در مقابل هم گروه دور مقدماتي‌اش آلمان غربي قرار گرفت.
** شکست ناباورانه مجارستان
همانطور که اروگوئه در کمال ناباوري برزيل را در جام 1950 مغلوب کرد، تيم آلمان غربي هم با شکست دادن جادوگران (لقب تيم مجارستان) فاتح جام جهاني شد.
دو تيم در بازي فينال مقابل هم قرار گرفتند و با اين که مجارستان 8 بر 3 در دور مقدماتي آلمان غربي را شکست داده بود، در بازي فينال با نتيجه 3 بر 2 مغلوب شد. بدين ترتيب آلمان غربي در نخستين تجربه حضورش در جام جهاني به عنوان قهرماني اين بازي‌ها دست يافت.
اين تيم که از سال 1954 تا سال 1990 با عنوان آلمان غربي يا جمهوري فدرال آلمان بدون وقفه در جام جهاني شرکت داشت، در مجموع سه بار عنوان قهرماني جام جهاني را بدست آورد، اما از سال 1990 به بعد، پس از اتحاد آلمان شرقي و آلمان غربي اين دو تيم تحت عنوان تيم ملي آلمان پا به ميادين بين‌المللي گذاشتند.
در گروه اول جام جهاني 1954 تيم هاي برزيل، يوگسلاوي، فرانسه و مکزيک قرار داشتند. برزيل با شکست مکزيک و تساوي در برابر يوگسلاوي و يوگسلاوي هم با پيروزي در برابر فرانسه به مرحله دوم صعود کردند.
زيباترين بازيهاي مرحله اول، در گروه دوم انجام گرفت. در اين گروه، مجارستان با نتيجه 9 بر صفر، کره جنوبي را شکست داد و در ديدار دوم خود، موفق شد با نتيجه جالب 8 بر 3 بر آلمان غربي فايق آيد. از اين گروه تيم هاي مجارستان و آلمان غربي که ترکيه را مغلوب کرده بود، به مرحله بعد صعود کردند.
در گروه سوم، اتريش و اروگوئه تيم هاي چکسلواکي و اسکاتلند را شکست دادند تا هر دو با چهار امتياز به جمع تيم هاي يک چهارم نهايي بپيوندند.
در گروه چهارم، انگليس با تساوي در برابر بلژيک و پيروزي 3 بر صفر در مقابل سوئيس به عنوان تيم اول صعود کرد و سوئيس با شکست دوباره ايتاليا در بازي تکراري، جواز صعود دريافت کرد.
در مرحله يک چهارم نهايي، آلمان غربي تيم يوگسلاوي را 2 بر صفر مغلوب کرد. اتريش در پر گل ترين ديدار تاريخ جام هاي جهاني 7 بر 5 سوئيس را حذف کرد و اروگوئه هم بر تيم قدرتمند انگليس چيره شد تا به نيمه نهايي برسد.
** نبرد برن
اما زيباترين بازي اين مرحله، ديدار دو تيم مجارستان و برزيل بود که به علت خشونتهاي بي حدش به نبرد برن مشهور شد. در اين مسابقه، تيم مجارستان در نهايت به پيروزي 4 بر 2 دست يافت ولي درگيري بازيکنان دو تيم پس از بازي هم ادامه پيدا کرد و به رختکن هم کشيده شد و در نهايت با دخالت پليس خاتمه يافت.
در مرحله نيمه نهايي، تيم آلمان غربي که حالا در قواره يک مدعي بود، توانست اتريش را 6 بر يک مغلوب نمايد تا به همراه مجارستان که 4 بر 2 از سد اروگوئه گذشته بود، برگزار کننده ديدار نهايي جام باشد. در ديدار رده بندي اتريش، قهرمان دوره پيش را 3 بر يک شکست داد و در جاي سوم قرار گرفت.
مسابقه فينال در حضور 63800 تماشاگر در تاريخ چهارم ژوييه 1954 در برن برگزار شد. مجارستان، شروعي طوفاني داشت و در 8 دقيقه اول بازي به دو گل دست يافت. اما در ادامه، اين آلمانها بودند که در زير بارش شديد باران با به ثمر رساندن سه گل، فاتح جام ژول ريمه شدند تا جادوگران مجارستان، پس از 37 بازي بي شکست، طعم تلخ شکست را در حساسترين بازي تاريخ فوتبالشان بچشند.
آلمانها از اين بازي با نام “معجزه برن” (Wunder von Bern) ياد مي کنند.
** اسطوره هاي جام
- ساندور کوچيس (مجارستان، تولد 1929، مرگ 1979)
وي علاوه بر قهرماني در بازي هاي المپيک 1952 و نايب قهرماني جام جهاني در سال 1954، در جام جهاني 1954 با 11 گل به عنوان آقاي گلي رسيد و در سال هاي 1951، 1952 و 1954 به عنوان بهترين گلزن ليگ مجارستان انتخاب شد.
آقاي گل جام جهاني 1954 يکي از برترين مهاجمان تاريخ فوتبال جهان بود که در دوران بازي خود به علت گل هاي فراواني که با ضربه سر به ثمر رسانده بود، مشهور به "سر طلايي" شد.
کوچيس فوتبال خود را در سال 1949 با باشگاه فرانس واروش آغاز کرد و خيلي زود به تيم ملي راه يافت و در کنار پوشکاش، ژيبور، هيده گوتي و ... تيم جادويي ها را در دهه 50 تشکيل دادند که عصر طلايي فوتبال مجارستان را رقم زدند.
تيم ملي مجارستان با گلزني هاي او و پوشکاش به مدال طلاي المپيک 1952 رسيد و انگلستان را در سال 1953 در استاديوم ومبلي با نتيجه 6 بر 3 خورد کرد. کوچيس در جام جهاني 1954 طي چهار بازي 11 گل به ثمر رساند.
- فرانس پوشکاش (مجارستان، تولد 1927، مرگ 2006)
ظاهر نسبتاً چاق، چهار شانه و قد کوتاه او زياد به فوتباليست ها نمي خورد، اما علاقه اش به فوتبال باعث شد تا به سمت اين ورزش کشيده شود و پس از مدتي پا در عرصه فوتبال حرفه اي بگذارد.
او در تيم مجارستان که در فواصل سال هاي 1950 تا 1954 کاپيتان بود و در 85 بازي که براي اين تيم انجام داد موفق شد 84 گل به ثمر برساند.
وي تا مدت ها عنوان آقاي گلي جهان را يدک مي کشيد ولي پس از مدتي "علي دايي" توانست اين عنوان از آن خود کند و پوشکاش در مکان دوم قرار گرفت.
با اين حال پوشکاش با به ثمر رساندن بيش از 1500 گل در دوران فوتبال خود، برترين گلزن تاريخ فوتبال به شمار مي رود. پس از پوشکاش، پله با به ثمر رساندن بيش از 1200 گل در رتبه دوم جاي دارد.
نقطه اوج درخشش پوشکاش، جام جهاني 1954 بود. پوشکاش در آن مسابقات با درخششي فوق العاده تيم خود را به فينال رساند.
پوشکاش از چهره هاي ماندگار و فراموش نشدني فوتبال است و به عنوان ششمين بازيکن قرن جهان شناخته مي شود.
همچنين در سال 2002 ، ورزشگاه "تپ استاديون" در بوداپست را به احترامش به "فرانس پوشکاش" تغيير نام دادند.
فرانس پوشکاش در 17 نوامبر سال 2006 و پس از سالها مبارزه با بيماري سرطان در سن 79 سالگي در گذشت.
هم اکنون جايزه زننده زيباترين گل سال جهان به افتخار وي به نام "جايزه پوشکاش" ناميده مي شود.
- هلموت ران (آلمان غربي)
چهارمين بازيکن 10 گله تاريخ جام هاي جهاني هلموت ران است. او در دو جام جهاني 1954 و 1958 در تيم ملي آلمان غربي حضور داشت. نکته جالب اين که او 10 گل را در 9 مسابقه به ثمر رسانده است و رکورد جالبي را به دست آورده است.
گفته مي‌شود در فينال جام جهاني 1954 وقتي هلموت ران گل برتري آلمان‌ها را مقابل مجارستان شکست‌ ناپذير به ثمر رساند مدام فرياد مي‌زند: ”آغاز شد! آغاز شد!"
** آيا مي دانيد؟
تيم‌هاي ترکيه، کره جنوبي و اسکاتلند براي نخستين بار در اين بازي‌ها حضور پيدا کردند.
در 26 بازي اين جام در مجموع 140 گل به ثمر رسيد که 27 گل از اين تعداد سهم مجارستان بود.
جام جهاني سوييس با 140 گلي که رد و بدل شد، پر گل‌ترين دوره اين مسابقات از ابتدا تا جام 1982 اسپانيا بود. با توجه به تعداد کمتر تيم‌ها و مسابقات ( 16 تيم و 26 بازي) نسبت به جام اسپانيا (24 تيم و 52 بازي)، مي‌توان اين جام را با متوسط 5.4 گل در هر بازي، پر گل‌ترين دوره تاريخ جام جهاني دانست.
خط حمله مجارستان به عنوان بهترين خط حمله شناخته شد و خط دفاع فرانسه به عنوان بهترين دفاع نام گرفت.
عنوان آقاي گل به ساندور کوچيس با 11 گل رسيد و جايزه بهترين بازيکن جام را به فرانس پوشکاش دادند.
اين آخرين دوره مسابقات بود که ژول ريمه، بنيانگذار جام جهاني در آن حضور داشت. ژول ريمه که 33 سال رياست فيفا را بر عهده داشت، دو سال بعد در سن 83 سالگي در گذشت.
کاپ قهرماني جام جهاني با شکلي متفاوت نسبت به شکل امروزي، تا سال 1970 جام ژول ريمه نام داشت که برزيل با قهرماني در سال 1970 به عنوان نخستين تيمي که سه بار جام ژول ريمه را بدست آورده، براي هميشه اين جام را به خانه برد.
- ترکيب بازيکنان تيم آلمان غربي قهرمان جام جهاني 1954: تورک، پوسي‌بال، کهل‌مه‌‌ير، اکل، ليبريش، ماي، ران، مورلاک، ا. والتر، اف. والتر، شافر
- برترين گلزنان جام:
کوچيس (مجارستان) 11 گل
مرلوک (آلمان غربي) 8 گل
پراسبت (اتريش) 6 گل
- تيم هاي شرکت کننده:
اتريش، آلمان غربي، بلژيک، انگلستان، فرانسه، مجارستان، ايتاليا، اسکاتلند، سوئيس، ترکيه، يوگوسلاوي، چک (اروپا)
برزيل، مکزيک، اروگوئه، شيلي (آمريکا)
کره جنوبي (آسيا)

مسابقات فوتبال جام جهاني 1958 در سوئد برگزار شد که در پايان حکم به قهرماني تيم برزيل داد.

در اين مسابقات نوجواني 17 ساله به نام "په له" گام به صحنه رقابت هاي فوتبال جهان گذاشت که نامش براي هميشه در اين رشته جاودان باقي ماند.
** جام جهاني 1958 سوئد
بعد از سوييس، نوبت سوئد بود که به عنوان ميزبان رقابت هاي جام جهاني انتخاب شود، اما اين دوره با درگذشت "ژول ريمه" بنيانگذار اين پيکارها در سن 83 سالگي همزمان شد. ريمه روز 16 اکتبر سال 1958 در پاريس چشم از جهان فروبست.
در اين جام تيم برزيل با حضور نوجواني 17 ساله به نام په له براي نخستين بار جام قهرماني را به خانه برد. په له مقابل ولز گلزني کرد، سه بار دورازه تيم فرانسه را در نيمه نهايي گشود و دو گل ديگر در بازي فينال مقابل ميزبان به ثمر رساند که برتري 5بر 2 و قهرماني را در پي داشت.
"ژوست فونتن" فرانسوي در اين مسابقات 13 گل به ثمر رساند که رکوردي بي نظير براي وي باقي ماند.
** اين جام با تلويزيون جهاني شد
براي نخستين بار تصاوير رقابت هاي جام جهاني فوتبال از طريق تلويزيون به سراسر کره خاکي مخابره شد تا مردم جهان شکوه ستارگان دنياي توپ گرد را مشاهده کنند. ستارگاني مثل کوپا، فونتن، چارلتون، ياشين، گارينشا، واوا و په له که در سن 17 سالگي شش گل از جمله دو گل در فينال زد که قهرماني را براي برزيلي ها به ارمغال آورد.
ششمين دوره رقابت هاي جام جهاني از نظر رکورد تعداد تيم هاي شرکت کننده در مرحله مقدماتي آن نيز (55 تيم) شاخص است. ديدارهاي انتخابي با شگفتي همراه بود: بلژيک، هلند، سوييس، اسپانيا، اروگوئه و مهم تر از همه ايتاليا از راهيابي به مرحله اصلي بازماندند.
مرحله نخست رقابت هاي اصلي به هواداران فوتبال امکان داد با تيم هاي جديدي مثل ولز، ايرلند شمالي، سوئد و شوروي سابق آشنا شوند.
بيش از هر چيز تيم فرانسه با مثلث طلايي خط حمله خود شامل کوپا، پانتوني و فونتن جلب توجه مي کرد. آبي پوشان فرانسه در اين جام رکوردهاي مختلفي را براي هميشه به نام خود رقم زدند. رکورد فونتن که 13 گل زد. رکورد بهترين خط حمله که 23 گل زده بود و همچنين معرفي بهترين بازيکن جام به نام ريموند کوپا.
تيم فرانسه با به ثمر رساندن 11 گل در سه ديدار از مرحله نخست، به عنوان صدرنشين گروه خود صعود کرد، اما مسير آنها در ديدار نيمه نهايي مقابل برزيل که مدعي قهرماني بود، مسدود شد.
طلايي پوشان برزيل بعد از ناکامي هاي پياپي در سال هاي 1950 و 1954 ، مصمم بودند که اين بار دچار لغزش نشوند. آنها در صدر گروه بسيار سختي قرار گرفتند که عبارت بود از اتريش (3 بر 0)، انگليس (0 بر 0) و شوروي سابق (2 بر 0).
** ستاره اي متولد شد
برزيل در ديدار مرحله يک چهارم نهايي مقابل ولز، حدود يک ساعت به در و ديوار مي زد تا اين که مهارت فوق العاده نوجوان 17 ساله اي به نام په له همه چيز را تغيير داد. اين اولين گل په له در جام جهاني بود. در مرحله نيمه نهايي په له در حالي که هيچ کاري از دست حريف براي مهار او ساخته نبود، تيم فرانسه را ويران کرد.
يک بار ديگر تيم برزيل به فينال راه يافت، اما اين بار مقابل سوئد. حضور در بلندترين قله مسابقات فوتبال جهان براي سوئدي ها افتخاري عظيم بود.
پيش از اين رقابت ها بحث و تبادل نظرهاي بسياري انجام شده بود تا در مورد استفاده از بازيکنان حرفه اي که در ليگ ايتاليا بازي کرده بودند، تصميم گيري شود.
سوئد که آلمان غربي مدافع عنوان قهرماني را در نيمه نهايي 3 بر 1 شکست داده بود، ثابت کرد که تيمي سيال، سازماندهي شده و منسجم است.
برزيل براي نخستين بار در رقابت هاي اين دوره از حريف عقب افتاده بود، اما زياد طول نکشيد که با گل هاي زاگالو، واوا و بالاتر از همه په له که دو گل زد، اولين قهرماني خود را در جام جهاني جشن گرفت.
"آرتور دريوري" رييس فدراسيون بين المللي فوتبال جام قهرماني را به کاپيتان طلايي پوشان برزيل يعني بليني اهدا کرد.
** برندگان جام:
قهرمان: برزيل
دوم: سوئد
سوم: فرانسه
چهارم: آلمان
** برنده کفش طلايي: ژوست فوتن از فرانسه با 13 گل
** اسطوره هاي جام جهاني 1958
- والدي پريه را ديدي (برزيل، تولد 1928، مرگ 2001)
ستاره خط مياني تيم ملي فوتبال برزيل در جام هاي جهاني 1958 و 1962 که به عنوان مربي، پرو را به يک چهارم نهايي جام جهاني 1970 رساند.
وي در 14 سالگي به دليل بيماري که نزديک بود منجر به قطع پاي راستش شود، شش ماه را روي وليچر گذراند.
- ژوست فونتن (فرانسه، تولد 1933)
انتظار مي رفت به عنوان بازيکن ذخيره در تيم ملي فرانسه حضور داشته باشد، اما در اين تيم زوج خوبي را با ريموند کوپا تشکيل داد و در تمامي مسابقات گلزني کرد تا به رکورد 13 گل دست يافت.
فونتن در مراکش متولد شد و فوتبال خود را در نيس فرانسه آغاز کرد. او با وجود سرعت و جسارتي که داشت به اندازه کافي بلند قد نبود تا در بازي هوايي موفق ظاهر شود، اما با قدرت شوت زني با پاي چپش، به يک نشانه گير خطرناک تبديل شد.
فونتن در نخستين مسابقه خود سه گل برابر پاراگوئه به ثمر رساند که پيروزي 7 بر 3 فرانسه را رقم زد. هر دو گل شکست 3 بر 2 برابر يوگوسلاوي را وارد دروازه حريف کرد و گل پيروزي فرانسه برابر اسکاتلند را به نام خود ثبت نمود.
دو گل ديگر مقابل ايرلند شمالي زد و نتيجه ديدار با برزيل را با يک گل به تساوي کشاند و در نهايت 4 گل فونتن برابر آلمان غربي در مسابقه پلي آف اين رقابت ها وي را به يکي از رکورد داران تاريخ مسابقات جام جهاني تبديل کرد.
فونتن در 20 مسابقه ملي خود براي فرانسه 27 گل به ثمر رساند و پيش از روي آوردن به تجارت، به مدت دو سال نيز هدايت اين تيم را بر عهده گرفت.
- ريموند کوپا (فرانسه، تولد 1931)
کوپا که نامش مختصر "کوپازوسکي" است فرزند يک کارگر معدن لهستاني بود که نمي خواست پا جاي پاي پدرش بگذارد.
وي که در ابتدا به دليل ديريبل هاي زياد مورد انتقاد بود، مهارت بسياري در کنترل توپ و پشت سر گذاشتن حريف داشت.
کوپا تيم رمس فرانسه را به فينال جام قهرماني اروپا رساند.
اين تيم در آن مرحله نتيجه را 4 بر 3 به رئال مادريد واگذار کرد، اما کوپا چنان عملکردي از خود به نمايش گذاشت که تيم اسپانيايي را به جذب وي واداشت.
اين بازيکن پس از 45 بازي ملي در سال 1962 از فوتبال خداحافظي کرد و به يک تاجر موفق تبديل شد.
** برترين گلزنان جام جهاني 1958
ژوست فونتن (فرانسه) 13 گل
په له (برزيل) 6 گل
هلموت ران (آلمان) 6 گل
** آيا مي دانيد؟
- براي نخستين بار در رقابت هاي سال 1958 يک مسابقه مساوي بدون گل تمام شد؛ برزيل و انگليس در دور نخست بدون گل مساوي کردند.
- جام جهاني 1958 اولين دوره اي بود که بدون حضور موسس آن يعني ژول ريمه برگزار مي شد. وي در 16 اکتبر سال 1956 در سن 83 سالگي در پاريس درگذشت.
- براي اولين بار تمامي تيم هاي بريتانيايي به جام جهاني صعود کردند. تيم هاي ولز و ايرلند شمالي که ايتاليا را شکست داد، براي نخستين بار بود که در جام جهاني حضور مي يافتند.
- شوروي سابق نيز با حضور دروازه بان افسانه اي خود "لو ياشين" نخستين جام جهاني را تجربه کرد.
- انگليس در حالي در مسابقات شرکت کرد که هشت تن از بازيکنان منچستريونايتد در فوريه 1958 در يک سانحه هوايي در مونيخ کشته شده بودند.
- برزيل در اين مسابقات با سيستم 4-2-4 و تکيه بر جناحين، شيوه جديدي از بازي را پايه گذاري کرد.
- فينال جام جهاني 1958 اولين فينالي بود که بين دو کشور از دو قاره متفاوت برگزار شد. برزيل اولين کشوري که خارج از قاره خود به قهرماني رسيد.

بعد از دو دوره که جام جهاني در اروپا برگزار شد و ‎ 12سال بعد از ميزباني برزيل، جام ژول ريمه دوباره به آمريکاي جنوبي بازگشت.

انتخاب شيلي به عنوان ميزبان اين رقابت‌ها مخالفت‌هاي زيادي عليه فيفا بر انگيخت، چون شيلي از هيچ نظر(ورزشگاه، شبکه حمل و نقل، اقامت) توانايي برگزاري پيکارهايي مهمي چون جام جهاني و ميزباني آن را نداشت.
حضور ‎ 56تيم در جام جهاني که رکورد ديگري محسوب مي‌شد، در مرحله مقدماتي شرکت کردند و دو تيم مدعي دوره قبل به نام فرانسه و سوئد از دور رقابت‌ها حذف شدند.
ديدارهاي متعددي در مرحله نخست اين جام نظير شوروي سابق و يوگسلاوي، شيلي و ايتاليا و آلمان غربي و سوييس با درگيري فيزيکي شديد ميان دو تيم همراه بود.
تيم برزيل يک بار ديگر قهرمان شد، اما اين بار "په‌له" فقط در ديدار افتتاحيه مقابل مکزيک بازي کرد و سپس مصدوم شد.
تيم برزيل ‎ 1 - 3چکسلواکي را در ديدار فينال در شهر سانتياگو، با گل هاي آماريلدو، زيتو و واوا شکست داد.
** نبرد سانتياگو
براي نخستين بار در تاريخ جام جهاني، فوتبال چهره کريه خود را نشان داد. هفتمين دوره رقابت‌هاي جام جهاني شاهد برگزاري يکي از زشت‌ترين ديدارهاي تاريخ اين مسابقات بين دو تيم ايتاليا و شيلي بود که سپس "نبرد سانتياگو" نام گرفت.
اين بازي با اخراج دو ايتاليايي و شکستن بيني ديگري با هوک چپ بازيکن شيليايي همراه بود.
"جورجي فريني" که از سوي "کن استون" داور انگليسي مسابقه کارت قرمز گرفته بود به زور توسط پليس به بيرون از زمين برده شد. در جريان اين بازي پليس مجبور شد سه بار مداخله کند و يک بار هم هر دو تيم را از زمين بيرون کشيد.
** دومين قهرماني برزيل
تيم برزيل در کوهپايه‌هاي آند دومين قهرماني پياپي خود را عليرغم غيبت "په‌له" جشن گرفت، اما اين دوره از مسابقات به خاطر برخوردهاي فيزيکي بي سابقه در آن به يادماندني شد.
په له ستاره رقابت هاي سال ‎ 1958سرانجام با تشديد مصدوميتش در مصاف با چکسلواکي کاملا نيمکت‌نشين شد، اما برزيلي‌ها با رهبري گارينشا و زاگالو در داخل زمين و با اين که کمتر از دوره قبل قدرت ويران کنندگي داشتند، توانستند به مرحله يک چهارم نهايي راه يابند.
** چک‌هاي شگفتي ساز
مهمترين و مهيج‌ترين نقطه اوج اين پيکارها ديدار يک چهارم نهايي بود که ميزبان، تيم شوروي سابق را ‎ 1 - 2شکست داد تا تمام کشور براي جشن و پايکوبي به خيابان‌ها سرازير شوند.
شادماني شيليايي‌ها طولي نکشيد، چون برزيل حريف قدرتمندي براي آنها در نيمه نهايي بود. چکسلواکي که در کمال شگفتي يوگسلاوي را در اين مرحله شکست داده بود، در فينال حريف برزيل شد.
چک‌ها در مرحله نخست همين پيکارها مقابل برزيل بدون گل متوقف شده بودند و حتي به شکل معجزه آسايي مجارستان را در يک چهارم نهايي شکست دادند.
اين تيم در مصاف با همه حريفانش گل نخست را مي‌زد، اما اين بار برزيل به فاصله دو دقيقه گل تساوي را زد و با به ثمررساندن دو گل ديگر قهرماني را به چنگ آورد. ‎ 9تن از بازيکنان تيم قهرمان در دوره قبل نيز در اين بازي حضور داشتند.
به اين ترتيب برزيل در کنار تيم‌هاي اروگوئه و ايتاليا، در ليست بزرگاني که دو بار جام ژول ريمه را بالاي سر برده اند، قرار گرفت.
** برترين‌هاي جام هفتم
قهرمان: برزيل
دوم: چکسلواکي
سوم: شيلي
چهارم : يوگسلاوي
** برنده کفش طلايي (بهترين بازيکن): شش بازيکن که هر يک چهار گل به ثمررساندند شامل: فلوريان آلبرت از مجارستان، والنتين ايوانوف از روسيه، درازن يرکوويچ از يوگسلاوي، لئونل سانچز از شيلي، واوا و گارينشا از برزيل.
** آيا ميدانيد
- روز ‎ 3ژوئن: تيم شوروي سابق 4 بر 1 از تيم کلمبيا جلو بود، اما در حالي که يک ساعت از مسابقه گذشته و به نظر مي‌رسيد چيزي تا پيروزي قاطع آنان نمانده، تيم کلمبيا طي ‎ 9دقيقه توفاني روزگار "لو ياشين" معروف به عنکبوت سياه را واقعا سياه کرد تا به تساوي دست يافت.
اهميت اين موضوع وقتي بهتر درک مي‌شود که بدانيم ياشين بهترين دروازه بان تاريخ رقابت‌هاي جام جهاني نام گرفت و حتي اهداي جايزه بهترين دروازه بان جام که در سال ‎ 1994آغاز شد، به افتخار او و عملکرد درخشانش درون دروازه، به نام او معرفي شد.
- در سال ‎ 1962وسلاو ماسک ظرف ‎ 15ثانيه گل چکسلواکي را وارد دروازه مکزيک کرد، اگر چه حريف نهايتا ‎ 1 -3پيروز شد. اما شگفت انگيزترين رکورد را بايد به نام "ديويد گوآلتيه ري" بازيکن ‎ 22ساله تيم سن مارينو نوشت که تنها ‎9 ثانيه بعد از سوت آغاز مسابقه در نوامبر سال ‎ 1993به انگليس گل زد.

از اولين دوره رقابت هاى جام جهانى که در سال 1930 در اروگوئه برگزار شد؛ محبوبيت، سطح کيفى و استقبال کشورها از اين مسابقات به تدريج افزايش يافت تا جايى که به پرطرفدارترين و بزرگترين رويداد تک رشته اى جهان تبديل شد.

"په له" در جام جهانى 1966 نيز ناموفق بود و نتوانست به کسب سومين قهرمانى پياپى تيم برزيل کمک کند، اما تيم انگلستان که توسط "سر الف رمزى" هدايت مى شد، در يک ديدار پرتنش در ورزشگاه ويمبلى، آلمان غربى را با 3 گل تاريخ ساز "جف هورست" و نتيجه 2 بر 4 شکست داد و قهرمان جهان شد.
اين در حاليست که هنوز هم اختلاف نظر در مورد عبور توپ از خط دروازه آلمان ادامه دارد.

** آغاز دوران مدرن
انگلستان در جام جهانى ،1966 گام ديگرى به سمت موفقيت برداشت. قهرمانى تيم ميزبان در خانه، موجب شد برخى حريفان احساس کنند مورد تبعيض واقع شده اند.
16 تيم آفريقايى در اعتراض به قانون جديد فيفا که الزام داشت برنده ديدارهاى مقدماتى قاره آفريقا بايد نماينده آسيا يا اقيانوسيه را شکست دهد تا به جام جهانى راه يابد، رقابت هاى هشتمين دوره را تحريم کردند.
آفريقايى ها معتقد بودند رقابت در قاره خودشان براى صعود به جام جهانى کافى است. قانونى که سال 1964 وضع شده بود، 4 سال بعد به سود آفريقا تغيير يافت که در نتيجه 70 تيم در پيکارهاى مقدماتى شرکت کردند که رکورد ديگرى در نوع خود بود.
فيفا تصميم گرفت 10 تيم از اروپا، يک تيم از آسيا و يک تيم از آمريکاى شمالى و مرکزى در جام جهانى حضور يابند.
يکى از اولين تيم هايى که به جام هشتم صعود کرد پرتغال بود که با چکسلواکى، فيناليست دوره قبل، همگروه بود. صعود تيم انگلستان به مرحله اصلى در حضور تماشاگران خودى و مقابل دوربين هاى شبکه بى.بى.سى کاملاً بديهى بود.
اين تيم بدون دريافت حتى يک گل به مرحله يک چهارم نهايى راه يافت که در اين مسير مقابل اروگوئه بدون گل متوقف شد، مکزيک را 2 بر صفر شکست داد و فرانسه را با همين نتيجه مغلوب کرد، اما داغ ترين خبر رقابت هاى مرحله نخست، حذف مدافع قهرمانى يعنى برزيل بود.
برزيل بعد از غلبه بر بلغارستان، مقابل مجارستان و سپس تيم شگفتى ساز پرتغال تن به شکست داد، در حالى که کارى از دست په له و هم تيمى هايش ساخته نبود. په له يک بار ديگر قربانى بازى فيزيکى و خشن مدافعان حريف شد. او در ديدار با بلغارستان مصدوم شد تا ديدار با مجارستان را از دست داده و دوباره مقابل پرتغال با برانکارد از زمين خارج شود.

** قهرماني در خانه
يکى از تيم هاى راه يافته به مرحله دوم، کره شمالى بود که با غلبه بر ايتاليايى ها و سپس به توپ بستن دروازه پرتغال در مهيج ترين مسابقه جام، شگفتى ساز شد.
پرتغال موفق شد 3 گل خورده را جبران کرده و با درخشش "اوزه بيو" که 4 گل به ثمر رساند، کره شمالى را عقب بنشاند. هيچ ديدار ديگرى نتوانست به اين اندازه مهيج باشد.
تيم انگلستان که همه بازى هايش را در ويمبلى انجام مى داد، با برترى 4 بر 2 مقابل آلمان غربى در وقت اضافه، قهرمان شد تا همراه با "بابى مور" کاپيتان تيم، جام را از دست ملکه "اليزابت" دريافت کند.

** برندگان جام هشتم
قهرمان: انگلستان
دوم:آلمان غربى
سوم: پرتغال
چهارم: شوروى سابق

** برنده کفش طلايى: اوزه بيو از پرتغال با 9 گل

** اسطوره هاى جام جهانى 1966
- "بابى مور" (انگلستان، تولد 1941، مرگ 1993)
وى شايد به خاطر تکل هاى به موقع و پاس هاى دقيق خود آماده ترين مدافع تاريخ فوتبال انگلستان بود. پاس مور به جف هورست در وقت اضافه فينال جام جهانى 1966 در ورزشگاه ويمبلى، گل قهرمانى انگلستان را رقم زد.
مور به عنوان بهترين بازيکن اين مسابقات انتخاب شد.
"جک اشتين" مربى معروف اسکاتلندى در مورد اين بازيکن گفت: بايد قانونى براى وى وضع شود. او 20 دقيقه قبل از هر کسى مى داند چه اتفاقى خواهد افتاد.
مور، 107 مسابقه ملى براى تيم انگلستان انجام داد و وستهام را به قهرمانى در جام حذفى انگلستان و همچنين جام قهرمانان اروپا رساند.
وى بازيکن قابل احترامي در سراسر جهان است و پس از درخشش در جام جهانى 1970 در مکزيک مورد تحسين په له قرار گرفت.
تمام جهان پس از مرگ مور (به دليل سرطان) در سال 1993، از وى تجليل کردند.
- "جف هورست" (انگلستان، تولد 1941)
تنها بازيکنى است که توانسته در يک مسابقه فينال جام جهانى، 3 گل به ثمر برساند.
وى همانند بسيارى از افسانه هاى جام جهانى، در ابتداى اين مسابقات جزء بازيکنان اصلى تيم ملى کشورش نبود و پس از مصدوميت "جيمى گريوز" فرصت يافت نام خود را در تاريخ اين مسابقات ثبت کند.
هورست در جريان پيروزى 4 بر 2 انگلستان برابر آلمان غربى 3 گل به ثمر رساند.
سومين گل او در اين مسابقه همچنان يکى از لحظات جنجالى تاريخ جام جهانى به شمار مى رود.
مسابقه فينال جام جهانى 1966 هشتمين حضور هورست در تيم ملى کشورش بود. وى در مجموع 49 مسابقه و 24 گل در کارنامه خود براى تيم ملى انگلستان ثبت کرده است.
- "اوزه بيو داسيلوا فريه را" (پرتغال، تولد 1942)
مهاجم موزابيکى الاصل، معروف به "يوزپلنگ سياه" که قدرت شوتزنى پاى راست او رعد آسا بود، گام هاى سريع و قدرت بدنى فوق العاده اى داشت.
وى با 9 گل از جمله 4 گلى که در ديدار پرتغال برابر کره شمالى به ثمر رساند، به عنوان برترين گلزن جام جهانى 1966 انتخاب شد.
پرتغال، اين مسابقه را در ابتدا 3 بر صفر عقب افتاده بود.
فريه را، برزيل را در جريان پيروزى 3 بر يک پرتغال به زحمت انداخت و با سرزنش "مورايس" هم تيمى خود به دليل خطاى خطرناک روى په له، نام خود را در خاطره ها ثبت کرد.
اين بازيکن به دليل مهارت خيره کننده اش لقب ديگرى به نام "په له اروپا" يافت.
وى در سال 1965 به عنوان بهترين بازيکن اروپا انتخاب شد و هنگام حضور در بنفيکا براى 9 فصل پياپى در صدر گلزنان پرتغال قرار داشت.

** برترين گلزنان جام جهانى 1966
اوزه بيو (پرتغال) 9 گل
هلموت هالر (آلمان غربى) 5 گل
فرانتس بکن باوئر (آلمان غربى) 4 گل
فرانس بنه (مجارستان) 4 گل
جف هورست (انگلستان) 4 گل
والرى پورکويان ( شوروى سابق) 4 گل

** آيا مى دانيد؟
قطعاً هيچ رخدادى در تاريخ رقابت هاى جام جهانى به اندازه گل مشهور ويمبلى که انگلستان را به قهرمانى در جام جهانى 1966 نايل کرد، بين هواداران و دست اندرکاران فوتبال ايجاد اختلاف نظر و مناقشه نکرده است.
جف هورست با به ثمر رساندن گل سوم براى تيم انگلستان در وقت اضافه ديدار فينال مقابل آلمان، زمينه ساز قهرمانى آنان شد.
کمتر سالى است که در آن تکنولوژى تازه اى براى تشخيص عبور توپ از خط دروازه ارايه نشود. "گوتفريد دينست" داور سوئيسى که بعد از مشورت با کمک روسى خود تصميم گرفت گل انگلستان را قبول کند، هنوز هم در خاطره علاقه مندان فوتبال جهان باقى مانده است. نام او براى هواداران انگليسى و آلمانى معناى ويژه اى دارد.
انگلستان که به عنوان ميزبان به طور خودکار به جام جهانى صعود کرد، اولين کشور بريتانيايى بود که به اين مسابقات راه يافت.
اين مسابقات در 8 ورزشگاه شامل اولدترافورد (منچستر)، ويلا پارک (بيرمنگام)، آيرسام پارک (ميدلزبرو)، راکر پارک (ساندرلند)، گوديسون پارک (ليورپول)، ويمبلى و وايت سيتى (لندن)، هيلزبرو (شفيلد) برگزار شد.
انگلستان 4 ماه پيش از قهرمانى، کاپ جام جهانى را گم کرد، اما سگى به نام "پيکلس" يک هفته بعد از ربوده شدن جام ژول ريمه هنگام نمايش آن در لندن، آن را دفن شده زير بوته اى در جنوب اين شهر پيدا کرد.
در گروه سوم مجارستان با پيروزى 3 بر 1 برابر برزيل، به 13 مسابقه شکست ناپذيرى اين تيم پايان داد. در اين مسابقه غيبت په له مصدوم کاملاً احساس مى شد.
کره شمالى اولين گل جام جهانى خود را با زدن گل تساوى برابر شيلى توسط "سئونگ ژين" ثبت کرد.
"آنتونيو کاراباخال" دروازه بان مطرح مکزيک پس از تساوى بدون گل برابر اروگوئه با جام جهانى خداحافظى کرد. او در 37 سالگى، پنجمين حضور خود در جام جهانى را تجربه مى کرد.
در گروه چهارم کره شمالى با پيروزى 1 بر 0 برابر ايتاليا شگفتى آفريد. ايتاليا حذف شد و کره شمالى به عنوان نخستين تيم آسيايى به مرحله يک چهارم نهايى راه يافت.
کره شمالى، پرتغال را نيز با گل دقيقه نخست "پاک سئونگ ژين" شوکه کرد.
اين تيم سپس 3 بر 0 جلو افتاد اما اوزه بيو 4 گل زد تا پرتغال در نهايت 5 بر 3 به پيروزى برسد.

** ترکيب بازيکنان انگلستان، قهرمان جام جهانى 1966
دروازه بانان: گوردون بنکس، پيتر بونتى، رون اسپرينگت
مدافعان: جيمى آرمفيلد، جرالد بايرن، جک چارلتون، جورج کوهن، بابى مور (کاپيتان)، رى ويلسون.
هافبک ها: آلن بال، ايان کالاگان، بابى چارلتون، جورج ايستام، رون فلاورز، نورمن هانتر، مارتين پيترز، نابى استايلز.
مهاجمان: جان کونلى، جيمى گريوز، راجر هانت، جف هورست، ترى پاين.
سرمربى: الف رمزى.

کشور مکزيک در جريان برگزاري بازي هاي المپيک توکيو در سال 1964 توانست بيش از آرژانتين نظر مسئولان فيفا را جلب و ميزبان جام جهاني نهم در سال 1970 شود.

نهمين دوره رقابت هاى جام جهانى نقطه عطف ديگرى از نظر پخش تلويزيونى مسابقات بود و حتى براى هماهنگى با شبکه هاى تلويزيونى، برخى ديدارها 12 ظهر انجام شد.
اين تصميم با نارضايتى بسيارى از بازيکنان و سرمربيان مواجه شد، چون ناگزير بودند در گرماى شديد مکزيک در آن وقت ظهر، مسابقه بدهند.
از خشونت ها و بازى فيزيکى که در دوره قبل جام جهانى ديده شده بود، خبرى نبود. اين دوره از رقابت ها بدون اخراج حتى يک بازيکن تمام شد که از اين نظر با رکورد سال 1950 برابر است.
** ژول ريمه به کلکسيون برزيل رفت
"په له" با اين که گفته بود هرگز در رقابت هاى جام جهانى بازى نمى کند، در اين مسابقات حضور يافت و تيم برزيل با ترکيب طلايى خود شامل کلودو آلدو، جرسون، ريوه لينو، توستائو، جرزينيو، پله و کارلوس آلبرتو، جام ژول ريمه را براى سومين بار به خانه برد.
** يک جام با سه قهرمان
جام جهانى1970 ، سه قهرمان بزرگ داشت: نخست تيم برزيل که قهرمان جام شد، دوم اسطوره اى به نام په له که براى سومين بار (1958، 1962 و 1970) قهرمانى را جشن گرفت و سومى که خود فوتبال بود.
کسانى که از کيفيت رقابت هاى دوره قبل(1966 لندن) ناراضى بودند، هيچ حرفى براى گفتن نداشتند، چون "بازي زيبا" حقيقتاً در بهترين شکل و درخشان ترين وجه آن به نمايش گذاشته شد.
بزرگترين مسابقات فوتبال در حضور تماشاگران مشتاق اين رشته برگزار شد که عبارت بودند از انگلستان - برزيل، انگلستان - آلمان غربى و البته مهيج تر از همه ديدار نيمه نهايى ميان ايتاليا و برزيل.
قطعاً هيچکس گل زيباى په له را که از فاصله 50 مترى، "ويکتور" دروازه بان چک را مقهور کرد، از ياد نخواهند برد. سپس تيم برزيل، تماشايى ترين تيم جام، با خط حمله بى نظير خود شامل جرزينيو، توستائو، پله و ريوه لينو، در نهمين دوره پيکارهاى جام جهانى سومين قهرمانى را جشن گرفت.
يک بار ديگر شمار شرکت کنندگان در اين جام رکورد شکست. 75 تيم در رقابت هاى مقدماتى شرکت کردند و بسيارى کشورهاى با تجربه نظير پرتغال، اسپانيا، فرانسه و مجارستان نتوانستند از مقدماتى صعود کنند، اما تيم هاى رژيم صهيونيستى، آرژانتين و مراکش به مرحله اصلى راه يافتند.
مراکشى ها اولين تيم آفريقايى بودند که از مرحله مقدماتى به جام جهانى راه يافتند. کنفدراسيون فوتبال اين قاره در سال 1957 تأسيس شد، اما اولين تيم آفريقايى که در جام جهانى بازى کرد، مصر بود که در جام 1934 بدون انجام دادن حتى يک مسابقه حضور يافت.
مراکش و پرو شگفتى سازان مرحله نخست بودند. پرو به مرحله يک چهارم نهايى راه يافت و با قبول باخت 4 بر 2 مقابل برزيل از ادامه مسير بازماند.
** بکن باوئر فداکار
در مرحله يک چهارم نهايى، 2 فيناليست سال 1966 يعنى انگلستان و آلمان غربى مقابل هم قرار گرفتند. تيم آلمان که تا 20 دقيقه پايانى 2 بر صفر عقب بود، به طرز معجزه آسايى توانست سه گل به ثمر رسانده و پيروز از ميدان خارج شود، البته در وقت اضافه. اما هنوز رقابتى مهيج تر در مرحله نيمه نهايى مقابل ايتاليا انتظار ژرمن ها را مى کشيد.
در ورزشگاه نوساز "آزتک" که ويژه جام جهانى ساخته شده بود، 2 تيم در پايان 90 دقيقه 1 بر 1 مساوى بودند، اما در لحظات بسيار نفس گير وقت اضافه، هر يک از حريفان براى دقايقى پيش مى افتاد. "فرانس بکن باوئر" با وجود از جا در رفتن کتفش و در حالي که بازويش از گردن آويزان بود، هنوز به بازى ادامه مى داد.
بکن باوئر با تمام انگيزه و اشتياقى که داشت، نتوانست پاداشى دريافت کند، چون اين ايتاليا بود که سرانجام با برترى 4 بر 3 به فينال راه يافت.
در ديدار نهايي تيم خسته و فرسوده لاجوردى پوشان رمقى براى مهار بازيکنان برزيل نداشت و به شکست 4 بر 1 تن دادند.
"کارلوس آلبرتو پريه را" کاپيتان طلايى پوشان، جام ژول ريمه را بالاى سر برد تا براى هميشه در کلکسيون افتخارات دنباله دار برزيل بماند.
پله در حالى که اشک در چشمانش حلقه زده بود، روى دوش هم تيمى هايش دور افتخار مى زد. او نه تنها سومين قهرمانى را تجربه مى کرد، بلکه براى آخرين بار در جام جهانى حضور يافته بود.
** برندگان جام نهم
قهرمان: برزيل
دوم: ايتاليا
سوم: آلمان غربى
چهارم: اروگوئه
** برنده کفش طلايى: گرد مولر از آلمان با 10 گل
** اسطوره هاى جام جهانى 1970
- "په له" (برزيل، تولد 1940)
وى شايد بزرگترين بازيکن تاريخ فوتبال در جهان است. بازيکن چابکى که هنوز قدرت کافى براى بازى دارد. پله مهارت بسيارى در حرکت با توپ و دادن پاس هاى دقيق به هم تيمى هاى خود داشت. او کوچکترين شانس ها را به گل تبديل مى کرد.
په له بيش از 1200 گل در دوران فوتبال حرفه اى خود از جمله 95 گل در 110 مسابقه ملى براى برزيل به ثمر رساند.
وى تقريباً جام جهانى 1958 را به دليل مصدوميت زانو از دست داد. پله در سومين مسابقه برزيل برابر شوروى سابق بازگشت. يک گل برابر ولز، 3 گل مقابل فرانسه، 2 گل برابر سوئد در مسابقه فينال، په له را به يکى از 2 قهرمانى خود در جام جهانى رساند. اين بازيکن در جام جهانى 1962 به دليل مصدوميت نتوانست سومين عنوان را کسب کند.
په له که در 16 سالگى به عضويت تيم ملى برزيل درآمد و نخستين مسابقه خود را برابر آرژانتين انجام داد، در جريان ديدار با پرتغال در جام جهانى 1966 مصدوم شد و از دور رقابت ها کنار رفت، اما در اوج آمادگى در مسابقات جام جهانى 1970 حضور يافت.
- "گرد مولر" (آلمان، تولد 1945)
معروف به "بمب افکن". اين ديناميت جيبى يکى از مهلک ترين تمام کننده ها در تاريخ فوتبال بود.
در جام جهانى 1970 با 10 گل از جمله هت تريک مقابل بلغارستان و پرو به عنوان بهترين گلزن مسابقات انتخاب شد. وى در جريان پيروزى حساس 3 بر 2 آلمان برابر انگلستان در مرحله يک چهارم نهايى نيز گلزنى کرد.
مولر چهار گل در جريان قهرمانى آلمان غربى در جام جهانى 1974 به ثمر رساند و مجموع گل هاى خود در اين رقابت ها را به رکورد 14 رساند.
وى اولين گل خود را در بايرن مونيخ پس از مصدوميت "سپ ماير" وارد دروازه کرد، اما بعد از آن اين تيم را به سه عنوان پياپى قهرمانى در اروپا رساند. اين بازيکن در 62 مسابقه خود براى آلمان غربى 69 گل به ثمر رساند و در سال 1970 اولين آلمانى بود که عنوان بهترين بازيکن اروپا را به خود اختصاص داد.
- "گوردون بنکس" (انگلستان، تولد 1937)
بهترين دروازه بان جهان در اوخر دهه 1960 و اوايل دهه 1970. اوج نمايش قدرت وى در جام جهانى 1970 و دفاع از دروازه انگلستان برابر په له بود.
چهار سال قبل از آن هم بنکس در فينال جام جهانى فقط يک گل، آن هم توسط ضربه پنالتى "اوزه بيو" از پرتغال دريافت کرده بود.
بنکس که 73 مسابقه ملى در کارنامه دارد، تيم استوک را به اولين قهرمانى خود در جام اتحاديه باشگاه هاى انگلستان در سال 1972 رساند.
در همين سال فعاليت ورزشى او پس از نابينايى از يک چشم به دليل حادثه رانندگى، به شدت تحت تأثير قرار گرفت.
** برترين گلزنان جام جهانى 1970
گرد مولر (آلمان غربى ) 10 گل
جرزينيو (برزيل) 7 گل
تئوفيلو کوبيلاس (پرو) 5 گل
پله (برزيل) 4 گل
آناتولى بيشووتس (شوروى سابق) 4 گل
** آيا مى دانيد؟
- براى نخستين بار قانون به تيم ها اجازه داد بازيکنان داخل زمين را تعويض کنند و از کارت زرد و قرمز استفاده شد.
- ديدار ايتاليا و آلمان غربى در نيمه نهايى، تنها مسابقه جام جهانى است که پنج گل در وقت اضافه از خط دروازه ها عبور کرد.
- جام ژول ريمه که به افتخار بنيانگذار اين رقابت ها نامگذارى شده بود، بعد از سومين قهرمانى برزيل طى 12 سال براى هميشه به آنان اهدا شد.
- داستان اين جام به همين جا ختم نشد. جام ژول ريمه يک بار ديگر در برزيل ربوده شد و برخلاف ماجراى قبلى (1966 انگلستان) هرگز پيدا نشد. نمونه ديگرى از اين جام بعداً ساخته و به برزيل داده شد.
- کارلوس کازسلى از شيلى اولين بازيکنى بود که با دريافت کارت قرمز اخراج شد و اين افتخار را به نام خود ثبت کرد!
- نهمين دوره مسابقات جام جهانى به ميزبانى مکزيک براى نخستين بار بود که در منطقه کونکاکاف برگزار مى شد.
- براى نخستين بار مسابقات به صورت زنده در سراسر جهان پخش شد.
- مکزيک ميزبان، نخستين مسابقه خود را با تساوى بدون گل برابر شوروى سابق پايان داد و اولين تعويض در همين مسابقه در تيم شوروى با خروج "ويکتور ربريانيکوف" و ورود "آناتولى پوزاچ" انجام شد.
- انگلستان در اولين مسابقه خود با گلزنى جف هورست، رومانى را يک بر صفر شکست داد. نخستين تعويض انگليسى ها هم ورود "تامى رايت" به جاى "کيث نيوتون" بود.
- مراکش که نخستين حضور خود در جام جهاني را تجربه مى کرد، 2 بر يک برابر آلمان غربى شکست خورد. بلژيک نيز السالوادور را در نخستين سابقه حضورش 3 بر صفر شکست داد.
- "اووه زيلر" با حضور در ديدار آلمان غربى برابر مراکش، اولين بازيکن اروپايى بود که براى چهارمين بار پياپى در جام جهانى حضور يافت. او در اين مسابقه يک گل هم به ثمر رساند.
- گرد مولر که سپس بهترين گلزن مسابقات نام گرفت، اولين هت تريک اين مسابقات را در جريان پيروزى 5 بر 2 آلمان غربى برابر بلغارستان به نام خود ثبت کرد.
- "ماريو زاگالو" براى اولين بار، هم به عنوان بازيکن و هم به عنوان مربى به قهرمانى در جام جهانى رسيد.
** ترکيب بازيکنان برزيل، قهرمان جام جهانى 1970
دروازه بانان: آدو، فليکس، امرسون ليائو
مدافعان: بالدوچى، بريتو، کارلوس آلبرتو (کاپيتان)، کلودوآلدو، ادو، اورالدو، فونتانا، ژول، مارکو، پيازا.
هافبک ها: جرسون، پائولو سزار.
مهاجمان: جرزينيو، داريو، پله، ريوه لينو، روبرتو، توستائو، زى ماريا.
سرمربى: ماريو زاگالو.

کنگره فيفا در سال 1964، علاوه بر مکزيک که به عنوان ميزبان جام جهاني 1970 برگزيده شد، کشور آلمان غربي هم به منظور ميزباني جام جهاني 1974 انتخاب شد.

دو سال پيش از اين دوره، بازي هاي المپيک 1972 در مونيخ آلمان برگزار شده بود و تمامي امکانات در اين کشور مهياي برگزاري باشکوه جام جهاني بود.
** قهرماني در خانه
ديدار نهايي رقابت‌هاي جام جهاني يک بار ديگر با حضور تيم ميزبان برگزار شد، اما اين بار نمايش فوق‌العاده و استثنايي اين تيم، دومين قهرماني را براي آلمان غربي به ارمغان آورد.
نارنجي پوشان هلند با درخشش "يوهان کرايف" تيم آرژانتين را چهار بر صفر مغلوب کردند و برزيل را به قبول شکست دو بر صفر واداشتند تا حضور مدعي تازه‌اي در فوتبال را اعلام کنند، اما نتوانستند در ديدار فينال مقابل آلمان غربي قد علم کنند و در نتيجه با قبول باخت ‎ 1 - 2که طبيعتا "گرد مولر" گل پيروزي آن را زد، به نايب قهرماني بسنده کردند.
تيم آلمان غربي برخلاف شروع نامطمئني که در اين جام داشت، ناگهان خود را يافته و تا فينال تک تازي کرد.
"فرانس بکن‌باوئر" معروف به "قيصر" فرماندهي تيم را در فينال برعهده داشت تا هلند را با تمام ستاره‌هاي طلايي‌اش شکست دهد.
** جام "فيفا ورلد کاپ"
جام ژول ريمه در دوره قبل به مناسبت سومين قهرماني تيم برزيل براي هميشه به آنان اهدا شده بود.
اعلان عمومي فيفا باعث شد 53 طرح به مقر فيفا در زوريخ ارسال شود و سرانجام در پنجم آوريل 1971 طرح يک مجسمه ساز ايتاليايي به نام سيلويوگازانيکا انتخاب شد.
طرح اين جام جديد که از طلاي ناب ساخته شد و 15 اينچ ارتفاع داشت، عبارت بود از دو بازيکن فوتبال که کره زمين را بر بالاي دستشان بلند کرده بودند.
جام جديد با صرف هزينه يک ميليون فرانک سوئيس توسط کارگاه طلاسازي برتوني ايتاليا ساخته شد و نام جام جهاني فيفا يعني "فيفا ورلد کاپ" بر آن نهاده شد. برخلاف جام ژول ريمه، جام جهاني فيفا پس از قهرماني هر کشور به مدت چهار سال در اختيار کشور مزبور مي ماند و سپس يک جام بدلي به رسم يادبود توسط فيفا به آن کشور اهدا مي شد.
در رقابت‌هاي مرحله مقدماتي اين دوره 98 تيم شرکت کردند و آلمان شرقي، هائيتي، استراليا و زئير جزو اولين تيم‌هاي راه يافته به مرحله اصلي بودند.
مجارستان، اسپانيا، فرانسه و شگفت انگيزتر از همه انگليس، تيم‌هايي بودند که نتوانستند به اين جام راه يابند.
** تغيير در رياست فيفا
در همين زمان فيفا رييس ديگري را به جاي "استنلي راس" انگليسي که از ‎ 1961بر آن رياست مي‌کرد، برگزيد. براي نخستين بار يک غير اروپايي به نام "ژائو هاوه لانژ" بر کرسي رياست فيفا تکيه زد.
تيم آلمان غربي به مرحله دوم راه يافت و بعد از قبول باخت مقابل همسايه‌اش آلمان شرقي، انقلاب کوچکي به وقوع پيوست، هم تيمي‌هاي بکن باوئر اصرار داشتند که از "هلموت شوئن" سرمربي تيم بخواهد تغييراتي در ترکيب و تاکتيک تيم ايجاد کند.
تيم هلند با شيوه خاص "فوتبال کلاسيک" خود که توسط باشگاه آژاکس مشهور شده بود و البته حضور بازيکناني مثل يوهان کرايف، يوهان نيسکنس، جاني رپ و رابي رنسن برينگ با غلبه بر آرژانتين (4 بر 0)، آلمان شرقي (2 بر 0) و برزيل (2 بر 0) از هر دو مرحله صعود کرد.
پديده جام تيم لهستان بود که با ستاره شاخص خود "گرزگورز لاتو" به مقام سوم دست يافت.
لهستاني‌ها نتوانستند آلمان غربي را از راه‌يابي به فينال و رويارويي با هلند بازدارند و مسابقه با سرنگوني کرايف در محوطه پنالتي آلمان شروع شد.
تيم هلند با گل نيسکنس از روي نقطه پنالتي جلو افتاد، اما ستاره‌هاي تيم آلمان، سپ ماير، فرانس بکن باوئر، برتي فوگتس، اولي هوينس و وولفانگ اوورات جادوي کرايف را باطل کرده و با گل هاي پل برايتنر (پنالتي) و گرد مولر پيروز از ميدان خارج شدند.
اين دومين قهرماني آلماني‌ها بعد از رقابت‌هاي سال ‎ 1954در سوييس بود.
** برندگان جام:
قهرمان: آلمان
دوم: هلند
سوم: لهستان
چهارم: برزيل
** برنده کفش طلايي بهترين بازيکن: گرزگورز لاتو از لهستان با هفت گل
** اسطوره‌هاي جام جهاني ‎: 1974
- "يوهان کرايف" (هلند، تولد ‎1947)
کرايف مهاجم مياني که براي تيم آژاکس و تيم ملي هلند در دهه ‎ 1970خوش درخشيد و نامش مترادف با انقلاب سيستم "فوتبال کلاسيک" است، توسط هلند در رسيدن به فينال جام جهاني ‎ 1974به کار گرفته شد.
با وجود اين کرايف حضور در جام جهاني ‎ 1978آرژانتين را رد کرد و هلند در اين دوره نيز به فينال رسيد، اما باز هم مغلوب شد.
اين بازيکن بلند قد و لاغر اندام مهارت بالايي در دريبل توپ داشت و بسيار سريع بود.
کرايف سه بار به عنوان بهترين بازيکن سال اروپا انتخاب شد و آژاکس را به سه عنوان قهرماني اين قاره رساند.
وي ‎ 33مسابقه و ‎ 48گل ملي براي تيم هلند در کارنامه دارد.

- "فرانس بکن‌باوئر" (آلمان، تولد ‎1945)
"قيصر" شايد کاملترين بازيکن تاريخ فوتبال آلمان باشد که کارش را به عنوان هافبک شروع کرد و سپس به يک مهاجم تبديل شد. دستورات دفاعي وي و توانايي‌اش در حمله يکي از عوامل اصلي موفقيت آلمان غربي در اواخر دهه ‎ 1960و اوايل دهه ‎1970 به شمار مي‌رود.
در جام جهاني ‎ 1970در جريان شکست انگليس در يک چهارم نهايي گلزني کرد و فوتبال او در جام جهاني ‎ 1974به اوج خود رسيد.
وي کاپيتان آلمان غربي در جريان پيروزي مقابل هلند و قهرماني در جام جهاني ‎ 1974بود.
بکن‌باوئر ‎ 103مسابقه و ‎ 14گل ملي در کارنامه دارد. وي به همراه بايرن مونيخ و هامبورگ به پنج عنوان قهرماني در ليگ آلمان دست يافت و دو بار به عنوان بهترين بازيکن سال اروپا انتخاب شد.
- "يوهان نيسکنس" (هلند، تولد ‎1951)
يکي از کاملترين هافبک‌هاي تاريخ فوتبال که به همراه يوهان کرايف نقش به سزايي در موفقيت تيم ملي هلند و آژاکس در دهه ‎ 1970داشت.
وي که در حمله و همچنين دفاع بسيار خطرناک ظاهر مي‌شد در هر دو جام جهاني ‎ 1974 و ‎ 1978حضور داشت.
او در نخستين دقايق فينال جام جهاني ‎ 1974برابر آلمان غربي از روي نقطه پنالتي گلزني کرد.
نيسکنس به همراه آژاکس به سه عنوان قهرماني اروپا دست يافت.

** بهترين گلزنان جام جهاني ‎1974
گرزگورز لاتو (لهستان) ‎ 7گل
آندرژي ژارماخ (لهستان) ‎ 5گل
يوهان نيسکنس (هلند) ‎ 4گل
گرد مولر (آلمان غربي) ‎ 4گل
رالف ادستروم (سوئد) ‎ 4گل
جاني رپ (هلند) ‎ 4گل

** آيا مي‌دانيد؟
- رقابت‌هاي جام جهاني ‎ 1974اولين دوره‌اي بود که به صورت رنگي از جعبه جادويي پخش شد.
- در اين دوره به جاي مرحله تک حذفي که بعد از مرحله گروهي بود، رقابت‌ها به صورت دو مرحله گروهي انجام شد.
- برتري يک بر صفر آلمان شرقي مقابل همسايه غربي خود که از نظر سياسي دشمن بودند، شايد در دنياي ورزش اهميتي نداشت، اما از نظر عاطفي و رواني براي هر دو تيم مهم بود.
تيم آلمان غربي دچار شوک بزرگي شده بود، فرانس بکن باوئر کاپيتان تيم با تشکيل يک جلسه اضطراري، کاري انجام داد که بسيار غيرمعمول بود. او در يک مصاحبه تلويزيوني براي آرام کردن مردم کشورش دلايل باخت را توضيح داد.
- تيم اسکاتلند با وجود اين که تنها تيم بدون شکست رقابت هاي جام دهم بود، نتوانست با يک برد و دو تساوي به مرحله دوم صعود کند.
- 98 کشور در مسابقات مقدماتي براي کسب ‎ 14سهميه حضور در جام جهاني رقابت کردند. بلژيک بدون پذيرفتن گل، هيچ شکستي ثبت نکرد، اما به دليل تفاضل گل کمتر نسبت به هلند از دور مسابقات کنار رفت.
- اسکاتلند به عنوان نخستين تيم بريتانيايي صعود کرد و چهار کشور ديگر شامل هاييتي، زئير، آلمان شرقي و استراليا اولين جام جهاني خود را تجربه کردند.
- براي اولين بار کشور ميزبان مسابقات را آغاز نکرد. اولين مسابقه بين برزيل مدعي قهرماني و يوگسلاوي برگزار شد که با تساوي بدون گل خاتمه يافت.
- زئير اولين تيمي بود که دروازه‌بان خود را تعويض کرد.
- دروازه دينوزوف دروازه‌بان ايتاليا سرانجام پس از ‎ 1143دقيقه با گل سانون از هاييتي، باز شد.
- گرد مولر با چهار گل ديگر، مجموع گل‌هاي خود را در جام جهاني به عدد ‎14 رساند.

** ترکيب بازيکنان آلمان غربي قهرمان جام جهاني ‎:1974
دروازه‌بانان: وولفگانگ کلف، سپ ماير، نوربرت نيگبر
مدافعان: فرانس بکن‌باوئر (کاپيتان)، پل برايتنر، هورست ديتر هاوينس ، جورج شوارتزنبک، برتي فوگتس
هافبک‌ها: ديتر هرتزوگ، راينر بونهوف، برنارد کولمان، ياب کاپلمان، هلموت کرمرس، گونتر نتزر، وولفگانگ او‌ورات ، هربرت ويمر.
مهاجمان: هينز فلو، يورگن گرابوفسکي، يوپ هينکس ، اولي هوينس، برند هولزنبين، گرد مولر.

فيفا در کنگره ششم ژوييه سال 1966 خود در لندن تصميم گرفت آرژانتين ميزبان جام جهاني باشد و اين مسووليت در سالهاي 1982 و 1986 به ترتيب به کشورهاي اسپانيا و کلمبيا سپرده شود.

البته آشوب‌هاي سياسي که پيش از برگزاري مسابقات، آرژانتين را در بر گرفته بود، باعث شد بسياري از کشورها به فيفا فشار بياورند تا ميزباني را از اين کشور بگيرد، اما پافشاري "ژائوهاوه لانژ" رئيس فيفا مانع از وقوع اين امر گرديد.

** موفقيت بعد از سالها انتظار
تيم ملي فوتبال آرژانتين پس از حضور در فينال نخستين دوره رقابت هاي جام جهاني به ميزباني اروگوئه در سال ‎ ،1930مدتي طولاني انتظار کشيد تا جام قهرماني را بالاي سر ببرد.
حمايت بي‌دريغ تماشاگران از تيم ميزبان، آنها را به پيروزي مقابل هلند در ديدار فينال جام يازدهم نايل کرد در حاليکه "يوهان کرايف" افسانه‌اي به دليل اوضاع سياسي از حضور در اين جام سر باز زده بود.
به ندرت ديده شده که راهيابي تا فينال رقابت هاي جام جهاني، آنگونه که در يازدهمين دوره اين پيکارها در آرژانتين اتفاق افتاد، با جنجال همراه باشد.

** اعتراض هاي سياسي
اين رقابت‌ها به عنوان ابزاري سياسي براي نشان دادن اعتراض جهاني نسبت به حکومت ديکتاتوري ژنرال "ويده لا" و نقض حقوق بشر در آرژانتين استفاده و به تحريم آن منجر شد.
اما تمام تلاش‌ها براي تحريم جام جهاني بي‌نتيجه ماند. جذبه و هيجان اين رقابت‌ها به حدي بالا و اعتبار آن چندان زياد بود که هيچکس به نداي تحريم توجه نکرد و همه کشورها جز تيم‌هايي که نتوانستند از مقدماتي صعود کنند، در آن شرکت کردند.
انگليس، يوگسلاوي و شوروي سابق از جمله تيم‌هاي ناکام بودند اما تيم‌هاي ديگري مثل ايران و تونس که در عرصه فوتبال نوپا بودند به اين پيکارها راه يافتند و فرانسه بعد از ‎ 12سال توانست به جام برگردد.
آبي پوشان فرانسه به مربيگري "ميشل هيدالگو" در بازگشت به عرصه رقابت بهترين تيم‌هاي جهان، چندان موفق نبودند و "ميشل پلاتيني" و هم‌ تيمي‌هايش نتوانستند از شکست ‎ 1 - 2مقابل ايتاليا و آرژانتين جلوگيري کنند. فرانسه با وجود پيروزي ‎ 1 - 3برابر مجارستان در آخرين ديدار گروهي خود از دور رقابت‌ها خداحافظي کرد.

** صعود تيم هاي مدعي
تيم‌هاي مدعي در اين جام، به راحتي از پس حريفان گروه خود در مرحله نخست برآمدند، به جز هلند که فيناليست دوره قبل بود و يوهان کرايف را نيز در اختيار نداشت. اين تيم با تحميل شکست ‎ 1 - 5به اتريش، شکست ايتاليا با نتيجه ‎ 1 -2و تساوي ‎ 2 -2برابر آلمان غربي که مدافع قهرماني بود، به فينال راه يافت.
در ديگر گروه مرحله دوم، رقابت ميان دو تيم آرژانتين و برزيل با شدت بيشتري ادامه داشت. برزيل تقريبا از حضور خود در فينال مطمئن بود اما آرژانتين مي‌بايست پرو را در آخرين مسابقه خود با اختلاف حداقل چهار گل شکست دهد. "دانيل پاسارلا" و هم تيمي هايش ‎ 6بار دروازه پرو را گشودند تا به اين مهم دست يابند. از اين ميان دو گل سهم "ماريو کمپس" معروف ترين بازيکن آرژانتين بعد از مارادونا بود.
اين تعداد گل ابهام و سوالاتي را برانگيخت اما ميزبان با شايستگي تمام در بازي نهايي، هلند نيمه جان را ‎ 1 -3در وقت اضافه شکست داد تا جشن و پايکوبي در سراسر اين کشور به راه بيفتد.
با اينکه قهرماني تيم آرژانتين را مي‌توان معلول روحيه بانشاط و انگيزه بسيار بالاي آنان براي پيروزي در خانه دانست، نبايد نبوغ مردي به نام ماريو کمپس را به عنوان عاملي تعيين‌کننده ناديده گرفت. کمپس که شماره ‎ 10تيم آبي و سفيد آرژانتين را برتن مي‌کرد، شروع بسيار معمولي در جام يازدهم داشت و در پايان اين رقابت‌ها بود که تازه به اوج درخشش رسيد.
او با به ثمررساندن شش گل، بهترين گلزن جام نام گرفت.

** برترين‌هاي جام ‎1978
قهرمان:آرژانتين
دوم: هلند
سوم: برزيل
چهارم: ايتاليا

** برنده کفش طلايي بهترين گلزن: ماريو کمپس از آرژانتين با ‎ 6گل
** برنده جايزه بازي جوانمردانه: آرژانتين
** اسطوره‌هاي جام جهاني ‎1978
- "ماريو کمپس" (آرژانتين، تولد ‎1954)
مهاجم والنسيا، تنها لژيونري که "سزار لوييس منوتي" سرمربي آرژانتين براي حضور در تيمش انتخاب کرد.
معروف به متخصص در ضربات آزاد، به دليل توانايي در نفوذ به دفاع حريف نقش به سزايي در قهرماني آرژانتين داشت.
دو بار در جريان پيروزي ‎ 3بر يک آرژانتين برابر هلند در فينال گلزني کرد.
وي دومين گل خود را با پشت سر گذاشتن سه مدافع وارد دروازه کرد.
شش گل کمپس او را در جام جهاني ‎ 1978به برترين گلزن اين رقابت‌ها تبديل کرد.
اين بازيکن ‎ 43مسابقه و ‎ 20گل ملي در کارنامه دارد.
- "اوسي آرديلس" (آرژانتين، تولد ‎1952)
مهارت او در حرکت با توپ و هوشمندي در دادن پاس، يکي از عوامل موفقيت آرژانتين بود.
وي ‎ 42مسابقه براي تيم ملي کشورش انجام داد و هنگام عضويت در تاتنهام خوش درخشيد.
به همراه تيم تاتنهام در ‎ 238مسابقه ليگ شرکت کرد و اين تيم را به عناوين قهرماني در جام حذفي باشگاه‌هاي انگليس و همچنين جام يوفا رساند.
آرديلس مدتي را هم در تيم‌هاي پاري سن ژرمن و فالکلاندز وار سپري کرد.
وي در سمت مربيگري موفقيت چنداني نداشت و نتوانست حضور در نيوکاسل، وست برموويچ آلبيون و تاتنهام را با موفقيت پشت سر بگذارد.
- "رودي کرول" (هلند، تولد ‎1949)
همانند بسياري از ستاره‌هاي هلند، فوتبال را از آژاکس آغاز کرد و خود به خود در تيم ملي حضور يافت.
وي که در فينال جام جهاني ‎ 1978برابر آرژانتين بسيار موثر ظاهر شد، ‎83 مسابقه ملي در کارنامه دارد.

** برترين گلزنان جام جهاني ‎1978
ماريو کمپس (آرژانتين) ‎ 6گل
تئوفيلو کوبيلاس (پرو) ‎ 5گل
رابي رنسن برينگ (هلند) ‎ 5گل
لئوپولدو لوکه (آرژانتين) ‎ 4گل
هانس کرانکل (اتريش) ‎ 4گل

** آيا مي‌دانيد؟
- اسکاتلند به رقابت‌هاي سال ‎ 1978راه يافت و با حضور ستارگاني مثل کني دالگليش و گرام سونس، اميد بسياري داشت که براي نخستين بار به مرحله دوم اين پيکارها صعود کند. قبول باخت ‎ 1 -3مقابل پرو و تساوي ‎ 1 -1با ايران آنها را در موقعيتي قرار داد که چاره‌اي نداشتند جز اينکه تيم هلند، فيناليست دوره قبل را با اختلاف سه گل شکست دهند.
اسکاتلند ‎ 1 -3از حريف جلو افتاد اما هنوز به گل ديگري نياز داشت تا صعود کند، گل چهارم اين بازي هم سرانجام به ثمر رسيد اما "جاني رپ" بود که دروازه اسکاتلند را گشود. هلند در ادامه اين رقابت‌ها تا فينال پيش رفت و نايب قهرمان شد. تنها باخت آنان در وقت اضافه فينال مقابل ميزبان بود و اسکاتلند مثل هميشه خيلي زود به خانه برگشت.
- هلند بدون حضور ستاره فينال جام جهاني ‎ 1974خود يعني "يوهان کرويف" در مسابقات حاضر شد.
- ايران و تونس تيم هايي بودند که در اين دوره براي اولين بار جام جهاني را تجربه کردند.
- براي چهارمين بار پياپي، نخستين مسابقه با تساوي بدون گل بين آرژانتين و مجارستان در گروه اول پايان يافت. اين مسابقه پس از اخراج دو بازيکن مجارستان به جنجال کشيده شد.
- در ديگر مسابقه گروه اول ايتاليا ‎ 2بر يک فرانسه را شکست داد. "برنارد لاکومب" از فرانسه با گلزني پس از گذشت ‎ 36ثانيه از شروع مسابقه، دومين رکورد سريعترين گل جام جهاني را به خود اختصاص داد.
- داور در جريان ديدار فرانسه برابر مجارستان، به دليل کفش نامناسب بازيکنان فرانسه تهديد به توقف مسابقه کرد. اما پليس کفش يکي از تيم‌هاي محلي را براي بازيکنان اين تيم آورد و فرانسه ‎ 3بر 1 پيروز شد.
- در گروه دوم نيز تونس به عنوان نخستين کشور آفريقايي با شکست ‎ 3بر يک مکزيک، در جام جهاني به پيروزي دست يافت.
- کليو توماس داور پس از مردود اعلام کردن گل "زيکو" از برزيل که مستقيما از نقطه کرنر وارد دروازه سوئد شده بود، بدنام شد و مسابقه نيز با تساوي يک بر يک خاتمه يافت.
- آرژانتين در چهار جام جهاني، سومين ميزباني بود که به قهرماني رسيد.

** ترکيب بازيکنان آرژانتين قهرمان جام جهاني ‎1978
دروازه‌بانان: هکتور بالي، اوبالدو ماتيلدو فيلول، ريکاردو لاوولپه.
مدافعان: لوييس گالوان، دانيل کيلر، يورگ اولگوين، روبن پاگنانيني، دانيل پاسارلا (کاپيتان)، آلبرتو تارانتيني.
هافبک‌ها: نوربرتو آلونسو، اوسي آرديلس، امريکو گاله گو، روبن گالوان، اومارو لاروسا، دانيل والنسيا.
مهاجمان: دانيل برتوني، رنه هاوسمن، ماريو کمپس، لپولدو لوکه، اوسکار اورتيز.
سرمربي: سزار لوييس منوتي

اسپانيايي ها 16 سال قبل از برگزاري دوازدهمين دوره جام جهاني به عنوان ميزبان انتخاب شده بودند و اين فرصت باعث برگزاري باشکوه اين بازي ها شد.

در هفدهم ماه مه 1979، فيفا تصميم گرفت که تعداد تيم‌هاي نهايي را از 16 تيم به 24 تيم افزايش دهد تا قاره‌هايي چون آسيا، آفريقا و حتي آمريکا که فوتبالشان در حال پيشرفت بود، شانس بيشتري براي رقابت داشته باشند. با افزايش تيم‌ها، تعداد مسابقات دور نهايي هم به 52 بازي افزايش يافت.

** تغيير در نحوه برگزاري جام جهاني
با افزايش تيم ها به 24 تيم، نحوه برگزاري ديدارهاي جام جهاني هم تغيير يافت. چنين مقرر شد که تيم ها در 6 گروه چهار تيمي قرار گيرند و از هر گروه 2 تيم به مرحله دوم صعود نمايند تا در اين مرحله 12 تيم صعود کننده در چهار گروه 3 تيمي مرحله يک چهارم نهايي را برگزار کنند، تيم هاي صدرنشين هر گروه به مرحله نيمه نهايي راه يابند تا با انجام دو بازي چهره دو تيم فيناليست مشخص شود.
دوازدهمين دوره رقابت هاي جام جهاني فرصت فتح سومين سکوي قهرماني براي لاجوردي پوشان ايتاليا بود.

** برزيل حذف شد
تيم پر مهره برزيل در مرحله دوم نتوانست اين تيم را مجبور به قبول شکست کند و در نتيجه خود در ديداري مهيج و زيبا 3 بر 2 باخت و از جام خداحافظي کرد.
زيکو، سوکراتس، فالکائو و ادر ناتوان از کاستن شدت حملات حريف بودند و پائولو روسي با به ثمر رساندن هر سه گل تيمش، ايتاليا را برنده کرد.
آتزوري ها در فينال مقابل آلمان غربي قرار گرفتند و روسي با 6 گل، بهترين گلزنان جام نام گرفت.

** روسي ايتاليا را زنده کرد
تيم ايتاليا بعد از شروع ضعيفي که داشت، با درخشش پائولو روسي جان تازه اي گرفت تا سومين جام را به خانه ببرد اما اين دوره از رقابت ها به خاطر دو ديدار بسيار مهيج آن در حافظه تاريخ ماندني شد؛ ديدار برزيل مقابل ايتاليا و مهمتر از همه فرانسه با آلمان غربي در نيمه نهايي.
تا سال 1982 هيچ کشوري به اندازه اسپانيا فرصت نداشت که خود را براي ميزباني آماده کند، اسپانيا براي ميزباني رويدادي انتخاب شد که به جاي 16 تيم قرار بود با حضور 24 تيم برگزار شود.
طبق قوانين جديد، 13 تيم از اروپا، سه تيم از آمريکاي جنوبي، دو تيم از آفريقا، دو تيم از آسيا/اقيانوسيه و دو تيم از کونکاکاف (آمريکاي شمالي، مرکزي و حوزه درياي کارائيب) به دوازدهمين دوره رقابت هاي جام جهاني راه يافتند. اسپانيا به عنوان ميزبان و آرژانتين که مدافع قهرماني بودند، اين ليست را کامل کردند.
با وجود افزايش تعداد تيم هاي جام جهاني در سال 82، هلند به عنوان نايب قهرمان سال هاي 74 و 78 در ميان صعود کننده ها نبود. اين تيم در مرحله مقدماتي توسط فرانسه که تحت سرمربيگري ميشل هيدالگو بود، حذف شد.
تيم هاي فرانسه، آلمان و ايتاليا برخلاف عملکرد نه چندان مطمئني که در مرحله نخست داشتند، انسجام تيمي خود را بازيافته و تمام ديدارهاي مرحله دوم را با مقهور کردن حريفان پشت سر گذاشتند.
در نيمه نهايي، تيم ايتاليا با گل هاي پائولو روسي نشان داد که حريف بزرگي براي لهستان است. ديدار ديگر نيمه نهايي داستان کاملا متفاوتي داشت. اين مسابقه از معدود ديدارهايي است که همچنان حرف و حديث هاي زيادي در خصوص آن در محافل مختلف مطرح مي شود.
تيم آلمان با گل ليتبارسکي از فرانسه جلو افتاد اما پلاتيني با يک ضربه پنالتي نتيجه را مساوي کرد. در وقت اضافه تيم فرانسه با نتيجه 3 بر 1 به پيروزي رسيد که بار ديگر آلماني ها بازي را به تساوي کشيدند و در ضربات پنالتي حريف را از رسيدن به فينال محروم کردند.
تيم پر ستاره ايتاليا، آلمان غربي را به راحتي شکست داد. روسي در اين ديدار هم گلزني کرد اما "دينو زوف" کاپيتان 40 ساله ايتاليا کاپ قهرماني را از دستان "خوآن کارلوس" پادشاه اسپانيا دريافت کرد تا ايتاليا بعد از برزيل، دومين کشوري باشد که سه بار در جام جهاني قهرمان شده است.

** برترين هاي جام جهاني:
قهرمان: ايتاليا
دوم: آلمان غربي
سوم: لهستان
چهارم: فرانسه

** برنده کفش طلايي: پائولو روسي از ايتاليا با 6 گل
** برنده توپ طلايي: پائولو روسي
** جايزه بازي جوانمردانه: برزيل

** اسطوره هاي جام جهاني 1982:
- "آرتور آنتونس کويمبرا" (ملقب به زيکو، برزيل، تولد 1953)
هافبک هجومي با ضربات آزاد مرگباري که وي را معروف به "پله سفيد" کرد.
بيش از 650 گل براي باشگاه فلامنگو برزيل و يک گل در نخستين مسابقه ملي خود برابر مجارستان به ثمر رساند با وجود اين در سه جام جهاني که شرکت داشت، شانس نياورد.
وي به دليل مصدوميت نتوانست عملکرد خوبي در جام جهاني 1978 داشته باشد اما چهار سال بعد در اوج آمادگي در اين مسابقات حاضر شد.
زيکو در 33 سالگي در حاليکه کاملا آماده نبود مجددا در جام جهاني 1986 حضور يافت و در مرحله يک چهارم نهايي برابر فرانسه وارد زمين شد تا يک پنالتي را از دست بدهد.
در سال هاي 1977، 1981 و 1982 به عنوان بهترين بازيکن آمريکاي جنوبي انتخاب شد و پس از 88 مسابقه ملي و به ثمر رساندن 66 گل، با فوتبال خداحافظي کرد.
- "پائولو روسي" (ايتاليا، تولد 1956)
ستاره 1982 ايتاليا تقريبا اين مسابقات را از دست داد. به دليل شرکت در يک رسوايي رشوه گيري در سال 1980 سه سال محروم شد اما پس از اعتراض هاي مداوم در مورد بي گناهي، اجازه بازي يافت.
روسي به عنوان يک مهاجم مياني توانايي بسياري در جايگيري مناسب در زمان مناسب داشت.
در جام جهاني 1982 سه گل در جريان پيروزي 3 بر 2 برابر برزيل به ثمر رساند. در مرحله نيمه نهايي نيز دو بار گلزني کرد تا ايتاليا 2 بر 0 برابر لهستان به پيروزي برسد و سپس در فينال گل نخست ايتاليا مقابل آلمان غربي را وارد دروازه حريف کرد تا با شش گل در صدر گلزنان اين رقابت ها قرار بگيرد.
وي هنگام کسب مقام چهارم توسط ايتاليا در جام جهاني 1978 نيز در اين تيم عضويت داشت. مجموع گل هاي ملي او 20 گل در 48 مسابقه است.
در سال 1982 به عنوان بهترين بازيکن اروپا انتخاب شد و در سال 1985 به همراه يوونتوس به قهرماني در اروپا رسيد.

- "ميشل پلاتيني" (فرانسه، تولد 1955)
هافبک هجومي قدرتمندي که نقش به سزايي در موفقيت فرانسه در دهه 1980 ايفا کرد.
وي که 41 گل ملي در کارنامه دارد، در جام جهاني 1982 نقش به سزايي در راه يابي فرانسه به نيمه نهايي داشت. فرانسه در اين مرحله برابر آلمان غربي به تساوي 3 بر 3 دست يافت.
اين بازيکن پس از جام جهاني از سنت اتين به يوونتوس پيوست.
يکي از بازيکنان مطرح در جريان قهرماني فرانسه در جام ملت هاي اروپا در سال 1984 بود. دو سال بعد کشورش را به پس از پيروزي برابر برزيل در يک چهارم نهايي با وجود از دست دادن يک پنالتي، در راهيابي به نيمه نهايي جام جهاني کمک کرد.
گل پيروزي يوونتوس در مسابقات قهرماني 1985 اروپا برابر ليورپول را به ثمر رساند.
وي 68 گل در 147 مسابقه خود در اين باشگاه به نام خود ثبت کرد.
در 32 سالگي از فوتبال خداحافظي کرد و در سال هاي 1988 تا 92 هدايت تيم ملي فرانسه را به دست گرفت اما نتوانست به موفقيت بزرگي برسد.
پلاتيني اکنون بر کرسي رياست اتحاديه فوتبال اروپا (يوفا) تکيه زده است.

** برترين گلزنان جام جهاني 1982
- پائولو روسي (ايتاليا) 6 گل
- کارل هاينس رومنيگه (آلمان) 5 گل
- زبيگنيو بونيک (لهستان) 4 گل
- زيکو (برزيل) 4 گل

** آيا مي دانيد؟
- در روز 16 ژوئن سال 1982 ورزشگاه "ال مولينون" شاهد يکي از عجيب ترين نتايج فوتبال بود. تيم الجزاير در ديدار با آلمان غربي، با يک گل از حريف پيش افتاد اما در ادامه نتيجه مساوي شد تا گل بلومي پيروزي شايسته اي را براي الجزاير مقابل قهرمان دو دوره جام جهاني رقم بزند.
- هيچ نشانه اي از محدوديت سني در جام جهاني وجود نداشت بنابراين "نورمن وايت سايد" وقتي که 17 سال و 42 روز بيشتر نداشت، در ديدار ايرلند شمالي مقابل يوگسلاوي اولين بازي ملي خود را انجام داد تا رکورد جوانترين بازيکن جام را به دست بياورد.
- عنوان مسن ترين بازيکن نيز به خاطر حضور "روژه ميلا" در دقايقي از ديدار کامرون مقابل روسيه در سال 1994، به نام وي ثبت شد. ميلان 42 سال و 39 روز داشت.
- پرگل ترين ديدار جام جهاني اصلا مربوط به دوران کهن و قرون وسطي نيست بلکه به سال 1982 بر مي گردد که مجارستان 10 بر 1 السالوادور را شکست داد.
رکورد قبلي نيز 9 بر 0 مقابل کره در سال 1954 بود و همين نتيجه را يوگسلاوي در سال 1974 مقابل زئير تکرار کرد.
- حدود 107 کشور براي شرکت در مسابقات مقدماتي دعوت شدند. 306 مسابقه انجام شد و 797 گل از دروازه ها گذشت.
- براي اولين بار در مراحل پاياني در صورت تساوي، ضربات پنالتي تعيين کننده بود.
- 52 مسابقه مرحله پاياني در 14 ورزشگاه شامل: بيلبائو، وايادوليد، ويگو، کرونا، بارسلونا، گيخون، اويدو، الچه،آليسانته، والنسيا، ساراگوسا، مالاگا، سوي يا و مادريد انجام شد.
- براي اولين بار آفريقا در اين مسابقات با دو نماينده الجزاير و کامرون شرکت کرد، کويت از آسيا، نيوزيلند از اقيانوسيه و هندوراس از کونکاکاف براي اولين بار در جام جهاني شرکت کردند.
- براي اولين بار پس از 22 سال، مدعي عنوان قهرماني در نخستين مسابقه شکست خورد. در اين مسابقه بلژيک 1 بر 0 برابر آرژانتين به پيروزي رسيد.
- برايان رابسون با گلزني در ثانيه 27 ديدار انگليس برابر فرانسه رکورد جديدي ثبت کرد.
- فرانسه در ديدار با کويت در دور نخست 4 بر 1 به پيروزي رسيد در حاليکه چهار گل ديگر اين تيم توسط داور اهل شوروي (سابق) مردود اعلام شد.
- ايتاليا با پيروزي 3 بر 1 برابر آلمان غربي در فينال، اولين تيم اروپايي بود که سه بار به قهرماني رسيده است، شناخته شد.

** ترکيب بازيکنان ايتاليا قهرمان جام جهاني 1982
دروازه بانان: ايوانو بوردون، جيوآني گالي، دينو زوف
مدافعان: فرانکو بارسي، جوسپه برگومي، آنتونيو کابريني، فولويو کولوواتي، کلاديو جنتيله، جائتانو اسکره آ، پيترو ويررچوود
هافبک ها: جيانکارلو آنتوگنوني، فرانکو کاسيو، برنو کونتي، جوسپه دوسنا، جيانپيه رو ماريني، دانيله ماسارو، گابيله اوريالي، مارکو تاردلي
مهاجمان: الساندرو آلتوبلي، فرانچسکو گرازياني، پائولو روسي، فرانکو سلواگي
سرمربي: انزو بيرزوت

هنگام برگزاري رقابت هاي جام جهاني فوتبال 1938، اروپا در آستانه جنگ قرار داشت و دو سال از بازي هاي المپيک برلين که عرصه تبليغات حزب نازي براي هيتلر بود، مي گذشت.
در اين شرايط ، جنگ داخلي در اسپانيا جريان داشت، آلمان کشور اتريش را ضميمه خاک خود کرده بود و اروپاي بحران زده براي مقابله به مثل آماده مي شد.
بعد از اعطاي امتياز ميزباني رقابت هاي سومين دوره جام جهاني به فرانسه، ورزشگاه کلمبس توسعه يافت و ورزشگاه هاي مارسي و بوردو بازسازي شدند، اما سياست مانع از حضور برخي از تيم هاي بزرگ و مدعي در اين مسابقات شد.
تيم اتريش به مرحله اصلي راه يافت، اما انصراف داد(گرچه برخي از بازيکنان اين تيم با پيراهن آلمان به ميدان رفتند)، اسپانيا در آتش جنگ هاي داخلي مي سوخت و آرژانتين و اروگوئه نيز در اين مسابقات شرکت نکردند.
در همين دوره برزيل و لهستان يکي از زيباترين مسابقات تاريخ فوتبال را به نمايش گذاشتند.
در ديداري که در شهر استراسبورگ انجام شد، برزيل به لطف چهار گل لئونيداس که پا برهنه بازي مي کرد، مسابقه را در وقت اضافه 6 - 5 برد، اما در نيمه نهايي مغلوب ايتاليا شد. ايتاليا نيز 4 - 2 مجارستان را در پاريس شکست داد و جام قهرماني را بالاي سر برد.
سومين دوره رقابت هاي جام جهاني به ميزباني فرانسه، در ورزشگاههاي مدرن و با استقبال بي نظير تماشاگران به صورتي موفقيت آميز برگزار شد، اما يک سال بعد با شروع جنگ جهاني دوم اين مسابقات دچار وقفه اي 12 ساله شد.
در اين دوره، براي نخستين بار تيم ميزبان و مدافع قهرماني به صورت مستقيم(بدون حضور در رقابت هاي انتخابي) به مرحله اصلي مسابقات جام جهاني راه يافتند.
يک بار ديگر جام جهاني از سوي کشورهاي آمريکاي جنوبي تحريم شد، چون معتقد بودند نوبت آرژانتين است که ميزبان اين پيکارها باشد.
برزيل راهي اروپا شد و نشان داد که بزرگترين مدعي اين رقابت هاست، اين تيم شروع بسيار خوبي داشت و قدرتمندي خود را با غلبه بر لهستان در استراسبورگ، با چهار گل لئونيداس که به الماس سياه شهرت داشت، به رخ کشيد.
ديدار يک چهارم نهايي ميان برزيل و چکسلواکي با جنجال تمام شد. سه بازيکن اخراج و پنج نفر مجروح شدند. دو تن از آنان با شکستگي استخوان به بيمارستان منتقل شدند.
تيم فرانسه، ميزبان رقابت ها، بلژيک را 3 - 1 برد که بايد بخش اعظم آن را مديون فرد استون بازيکن جناح راست اين تيم و فرارهاي ويرانگر وي در کناره هاي زمين دانست.
تيم فرانسه در حضور 58455 تماشاگر بدشانسي که به ورزشگاه کلمبس در نزديکي پاريس رفته بودند، 3 - 1 به ايتاليا باخت. تيم ميزبان برخلاف ايتاليا و اروگوئه در دو دوره قبل، نتوانست جام قهرماني را در خانه خود بالاي سر ببرد.
ديدار نيمه نهايي ميان برزيل و ايتاليا به خودي خود يک فينال تمام عيار بود، اما آدناير پيمنتا سرمربي طلايي پوشان برزيل يک اشتباه بزرگ مرتکب شد و آن بيرون گذاشتن دو بازيکن کليدي از ترکيب تيمش بود.
پيمنتا در مورد لئونيداس گفت: به او استراحت دادم تا براي فينال آماده باشد. اما با برتري 2 - 1 ايتاليا، پاي برزيل به فينال نرسيد و آتزوري ها مقابل مجارستان قرار گرفتند تا از قهرماني خود دفاع کنند.
در فينال، مئاتزا و فراري، دو بازيکن خلاق آتزوري ها، نبض مسابقه را در دست داشتند. ايتاليا با کسب پيروزي 4 - 2 و دومين قهرماني پياپي در جام جهاني، وارد جرگه بهترين تيم هاي تاريخ فوتبال جهان شد.
وقوع جنگ جهاني دوم وقفه 12 ساله اي در رقابت هاي جام جهاني ايجاد کرد که شايد اگر چنين نمي شد، نسل طلايي فوتبال ايتاليا به افتخارات درخشان تر و بيشتري دست مي يافت.
** برترين هاي جام جهاني
قهرمان: ايتاليا
دوم: مجارستان
سوم: برزيل
چهارم: سوئد
برنده کفش طلايي (بهترين بازيکن): لئونيداس از برزيل با 8 گل
** اسطوره هاي جام سوم
* جيوواني فراري (ايتاليا، متولد 1907 ، مرگ 1982)
فراري و مئاتزا تنها بازيکنان ايتاليايي بودند که در هر دو قهرماني اين تيم در سال 1934 و 38 حضور داشتند.
فراري خلاق ترين بازيکن خط مياني تيم ايتاليا بود که 44 بازي ملي انجام داد و 14 گل به ثمر رساند.
وي پنج بار با تيم يوونتوس قهرمان ليگ ايتاليا شد و يک بار نيز اينتر اين عنوان را به او داد.
* لئونيداس داسيلوا (برزيل، تولد 1913)
بعد از جام جهاني 1938 که با به ثمر رساندن هشت گل بهترين گلزن اين مسابقات شد، اروپا به نام "الماس سياه" شهرت يافت، اما در برزيل به خاطر چابکي فوق العاده اش "هومن بوراچا" يعني دزد ناميده مي شد.
ضربات چرخشي لئونيداس بسيار مشهور و منحصر به فرد بود. او 23 بازي ملي انجام داد و در کنار په له از محبوبيتي فوق العاده در ميان مردم برزيل برخوردار است.
وقتي اولين بار پيراهن تيم برزيل را بر تن کرد 18 ساله بود و دو بار مقابل اروگوئه در سال 1932 گلزني کرد.
لئونيداس در سومين دوره جام جهاني چهار گل به دروازه لهستان زد.
** جوزپه مئاتزا (ايتاليا، تولد 1910 ، مرگ 1979)
يکي از کاملترين مهاجمان تاريخ فوتبال ايتاليا بود. در سن 17 سالگي در فصل 28 - 1927 اولين بازي را براي "اينترناسيوناله" انجام داد و دو گل زد. در دو فصل بعد به ترتيب 33 و 31 گل به ثمر رساند.
با اين که قامت بلندي نداشت، در بازي هوايي فوق العاده بود.
"پپينو" اولين بازي ملي را در سال 1930 برابر سوييس در شهر رم انجام داد و دو گل زد، اما نامش با زدن 3 گل به دروازه مجارستان در چهارمين بازي ملي اش پر آوازه شد و با 33 گلي که در رده ملي به ثمر رساند، صاحب رکورد شد.
همکاري او و چياويو به قهرماني آنان کمک کرد. مئاتزا در تمام مسابقات تيم ايتاليا حضور داشت. در سال 1938 کنار پيولا بازي کرد و بازوبند کاپيتاني تيم را بر بازو بست. تنها گلي که در اين جام زد، گل پيروزي بخش مرحله نيمه نهايي (2 -1) مقابل برزيل بود.
** برترين گلزنان جام سوم:
لئونيداس داسيلوا، برزيل 8 گل
گيولا سنگلر، مجارستان 7 گل
** آيا ميدانيد؟
- ديدار برزيل برابر ايتاليا در ورزشگاه والدرومه شهر مارسي در روز 16 ژوئن 1938 با برتري 1 - 0 ايتاليا در جريان بود که يک پنالتي به اين تيم داده شد. طبيعتا بهترين گزينه براي زدن اين ضربه جوزپه مئاتزا بود که ناگهان با مشکل مهمي مواجه شد. کش لباس مئاتزا پاره شده و لباسش شروع به لغزيدن به پايين کرد، اما اين مساله مانع از زدن پنالتي نشد.
مئاتزا در حالي که با دست چپ لباسش را چسبيده بود، با دست راست محل توپ را تنظيم کرد و سپس شوتي زد که هيچ راهي جز تسليم شدن براي دروازه بان برزيل باقي نماند. ايتاليا مسابقه را برد و به فينال رفت تا از قهرماني خود دفاع کند.
- اندونزي اولين تيم آسيايي بود که در اين دوره وارد پيکارهاي جام جهاني شد، اما خيلي زود يعني بعد از شکست 6 - 0 مقابل مجارستان، چمدان هايش را بست و به خانه برگشت.
- هواداران خشمگين تيم آرژانتين به خاطر انصراف از حضور در جام جهاني به مقر فدراسيون فوتبال اين کشور حمله کردند.
- براي اولين بار تيم ميزبان (فرانسه) و مدافع قهرماني (ايتاليا) از حضور در مرحله مقدماتي معاف شدند.
- فرانسه اولين تيم ميزبان جام جهاني بود که در خانه شکست خورد. اين تيم ديدار يک چهارم نهايي را 3 - 1 به ايتاليا واگذار کرد.
- "بنيتو موسوليني" ديکتاتور فاشيست ايتاليا قبل از ديدار فينال پيام کوتاهي براي ويتوريو پوزو سرمربي تيم فرستاد با اين مضمون که "ببريد يا بميريد."
- جام "ژول ريمه" از همين زمان در جعبه کفش "اوتورينو باراسي" نايب رييس فيفا که ايتاليايي بود، زير تختخواب وي پنهان شد تا از دست اشغالگران در امان بماند.

* اسامي بازيکنان تيم قهرمان/ ايتاليا
دروازه بان: کارلو کرسولي، گويدو ماسه تي، آلدو اوليويه را
مدافعان: آلفردو فوني، ارالدو مونزگليو، پي يترو راوا
هافبک ها: ميشله آندريولو، آلدو دوناتي، ماريو گنتا، اوگو لوکاتلي، رناتو اولمي، ماريو پراتزولو، پي يترو سرآنتوني
مهاجمان: سرجيو برتوني، آمديو، برونو چيتزو، گينو کولاسي، جيوواني فراري، پي يترو فراريز ، جوزپه مئاتزا، پي يترو پاسيناتي، سيلويو پيولا.
سرمربي: ويتوريو پوزو

دومين دوره مسابقات فوتبال جام جهاني در سال هاي 1934 و به ميزباني کشور ايتاليا برگزار شد.
کشور ايتاليا که يکي از نامزدهاي ناکام کسب امتياز ميزباني نخستين دوره مسابقات جام جهاني سال 1930 بود، براي برگزاري دومين دوره اين پيکارها در سال 1934 توسط فدراسيون بين المللي فوتبال /فيفا/ انتخاب شد.
انتخاب ايتاليا، دو کشور آرژانتين و برزيل را با توجه به انجام سفر 13 هزار کيلومتري براي انجام تنها يک ديدار در مرحله نخست، از خواب و خيال خارج کرد.
اين رقابت ها از 27 مه تا 10 ژوئن سال 34 برگزار شد و از کيفيت بهتري نسبت به دوره قبل برخوردار بود.
به تلافي دوره قبل مسابقات که بسياري از تيم هاي اروپايي از شرکت در آن انصراف دادند، اين بار چندين تيم آمريکاي جنوبي مثل آرژانتين و برزيل تيم ذخيره خود را راهي اروپا کردند و اروگوئه حتي حاضر نشد از قهرماني خود دفاع کند.
دومين دوره جام جهاني، شايد سياسي ترين دوره آن از زمان برگزاري تاکنون باشد. جام جهاني 1934 درحالي در ايتاليا برگزار گرديد که دولت فاشيستي "بنيتو موسوليني" ديکتاتور ايتاليايي بر مسند قدرت بود و تلاش مي کرد با استفاده از محبوبيت ورزش فوتبال در بين مردم و شکوه و ارزش جام جهاني در دنيا، به تبليغ افکار خود و همفکرانش در حزب فاشيست ايتاليا بپردازد.
اروگوئه قهرمان دوره قبل در اعتراض به اين رژيم، در اين دوره شرکت نکرد و برزيل و آرژانتين هم بهترين نفرات خود را به دليل ترس از شرايط حاکم بر ايتاليا در خانه نگهداشتند.
در جام دوم، برخلاف جام 1930 که 13 کشور براي حضور در آن ابراز علاقمندي کرده بودند، 32 کشور به فيفا اعلام آمادگي کردن، اما از آنجا که بايد جام با 16 تيم برگزار مي شد، فيفا تصميم گرفت که ديدارهاي انتخابي برگزار نمايد تا 16 تيم به مرحله نهايي جام راه يابند. از نکات جالب توجه حضور تيم ميزبان در ديدار انتخابي بود که البته تيم ايتاليا موفق شد با شکست 4 بر صفر تيم يونان در شهر ميلان به دور نهايي صعود نمايد.
چند سال قبل از شروع جام جهاني 1934، يک روزنامه نگار به نام "ويتويوپوزو" استخدام شد تا برنامه اي جهت رساندن ايتاليا به مقام قهرماني تدوين کند و خود مربيگري تيم را تقبل نمايد. هرچند پوزو با برنامه اي دقيق تيم ايتاليا را به پيش مي راند و حتي از چهار بازيکن آرژانتين الاصل هم در تيم خود سود مي جست، ولي بي شک اگر حمايت هاي آشکار داوران نبود، شايد ايتاليا نمي توانست جام جهاني را در خانه نگهدارد.
به هرجهت مسابقات، با ديدار ايتاليا و ايالات متحده در شهر رم و با حضور موسوليني آغاز گرديد. در اين ديدار تيم ميزبان با نتيجه خرد کننده 7 بر 1 به پيروزي رسيد. در دور اول علاوه بر ايتاليا، تيم آلمان با شکست 5 بر 2 بلژيک، اتريش با پيروزي 3 بر 2 بر فرانسه، اسپانيا با غلبه بر برزيل با نتيجه 3 بر 1 و سوئد، مجارستان، سوئيس و چکسلواکي با برتري در برابر آرژانتين، مصر، هلند و روماني، قدم به يک چهارم نهايي نهادند.
کاملا قابل پيش بيني بود که فقط تيم هاي اروپايي به مرحله يک چهارم نهايي رقابت هاي سال 34 راه يابند. نبرد تيم ها در شهر فلورانس به اوج خود رسيد که هر چند با حمايت داور ايتاليايي همراه بود، ولي با درخشش ريکاردوزامورا دروازه بان اسپانيا در پايان وقت اضافي با نتيجه يک بر يک به پايان رسيد.
در آن گرماي طاقت فرسا، خط دفاع تيم اسپانيا با شجاعت تمام مقابل تيم سخت و کوبنده آتزوري ايستادگي کرد تا مسابقه در وقت اضافه 1 - 1 تمام شود. روز بعد مسابقه تکرار شد و هر دو مربي نيروهاي تازه نفس را به خدمت گرفتند چنانکه تيم ايتاليا پنج بازيکن جديد و اسپانيا هفت بازيکن تازه را به ميدان فرستاد اما بازيکن بعد از بازيکن بود که از فرط خستگي بر زمين مي افتاد.
از بخت خوب هواداران ميزبان، جوزپه مئاتزا تنها گل مسابقه را به ثمر رساند. دو روز بعد همين سناريو در شهر ميلان مقابل اتريش تکرار شد. در زمين ورزشگاه سن سيرو که با وزش توفان و باران سيل آسا به باتلاق بيشتر شبيه بود، بازهم مئاتزا (که چهارمين بازي خود را در طول يک هفته انجام مي داد)، گل پيروزي بخش تيمش را به ثمر رساند تا لاجوردي پوشان ايتاليا به فينال راه يابند.
حريف ايتاليا در اين مرحله چکسلواکي بود که با برتري 3 بر 1 در برابر آلمان به ديدار پاياني راه يافته بود. روز يکشنبه 10 ژوئن تمام ايتاليا نفس خود را در سينه حبس کرده بود. هنوز 20 دقيقه به پايان مانده بود که پوک، بازيکن جناح چپ تيم چکسلواکي، ميهمان را جلو انداخت. تمام ورزشگاه در سکوت فرو رفته بود. تنها چند دقيقه از وقت باقي مانده بود که بازيکن ايتاليايي آرژانتيني ميزبان به نام "اورسي" نتيجه را مساوي کرد تا مسابقه در وقت اضافه پيگيري شود.
مصدوم شدن مئاتزا در اين هنگام ناخوشايندترين اتفاق ممکن براي ايتاليا بود اما او به اندازه اي که بتواند در ادامه بازي پاس گل را به هم تيمي اش چياويو دهد، توان داشت و به زمين بازگشت.
آتزوري ها چنان بازي سرسختانه و فوتبال زيبايي را به نمايش گذاشتند که قهرماني کاملا برازنده شان بود.
در ديدار رده بندي هم تيم آلمان با پيروزي 3 بر 2 در مقابل اتريش به مقام سوم رسيد.

** تيم هاي برتر جام جهاني 1934
قهرمان: ايتاليا
دوم: چکسلواکي
سوم: آلمان
چهارم: اتريش

** برندگان توپ طلايي آديداس: اولدريش نجدلي از چکسلواکي، ادموند کونن از آلمان و آنجلو چياويو از ايتاليا، هر يک 4 گل

** اسطوره هاي جام جهاني 1934
- جيامپيرو کومبي (ايتاليا: متولد 1902 ، وفات 1956)
کومبي بهترين دروازه بان تاريخ فوتبال ايتاليا شناخته مي شود. مصدوميت "کرسولي" زمينه بازگشت او به تيم ايتاليا و انجام چهل و هفتمين بازي ملي اش را فراهم کرد.
راه دادن هفت توپ به دروازه در ديدار با مجارستان در سال 1924 شروع بسيار بدي بود که موجب شد "ويتوريو پوزو" سرمربي تيم او را براي بازي هاي المپيک همان سال در آنتورپ انتخاب نکند. کومبي سال بعد دوباره موقعيت خود را احيا کرد تا ايتاليا با هفت گل فرانسه را مغلوب کرده و البته جا پاي او را در المپيک 1928 پاريس محکم کند.
او پنج بار با يوونتوس قهرمان سري آ ايتاليا شد و بعد از جام جهاني 1934 از فوتبال خداحافظي کرد.

- آنجلو چياويو (ايتاليا، متولد 1905 ، وفات 1990)
زننده گل پيروزي بخش ايتاليا در وقت اضافه ديدار فينال جام جهاني 1934 مقابل چکسلواکي.
پوزو قبل از مسابقه به چياويو دستور داده بود هر دو - سه دقيقه جاي خود را با "گوآيتا" هافبک راست تيم عوض کند در نتيجه همين تاکتيک، چياويو پاس گوآيتا را به گل تبديل کرد. پلانيکا دروازه بان چک توپ را با دستهايش لمس کرد اما شوت چياويو قوي تر از آن بود که متوقف شود.
وي در 21 بازي ملي 15 گل به ثمررساند و بعد از جام 1934، در اوج از فوتبال خداحافظي کرد.
در سالهاي 1925 ، 29 و 36 همراه با بولونا قهرمان ليگ ايتاليا شد.

- ريکاردو زامورا (اسپانيا متولد 1901 ، وفات 1978)
زامورا مشهور به "ال ديوينو" عضو کليدي فوتبال اسپانيا بود. وي اولين بازي ملي را در المپيک سال 1920 انجام داد و 69 بار درون دروازه اسپانيا ايستاد. او قامت بلندي نداشت اما فضاي دروازه را به خوبي پوشش مي داد و مهارت زيادي در پيش بيني حرکت حريف داشت.
وي موتور محرک تيم اسپانيا در کسب پيروزي مقابل ايتاليا در مرحله يک چهارم نهايي بود. وقتي ايتاليا 1 - 1 مساوي کرد، مصدوم شد و نتوانست در بازي برگشت از شکست تيمش جلوگيري کند.
مهيج ترين بازي او در ورزشگاه هايبري لندن در سال 1931 مقابل انگليس بود که به عنوان بهترين دروازه بان جهان، هفت گل دريافت کرد.

** گلزنان جام جهاني 1934 :
اولدريخ نجدلي، چک 5 گل
آنجلو چياويو، ايتاليا 4
ادموند کونن، آلمان 4

** خواندني ها
- ديدار فينال جام جهاني 1934 ميان ايتاليا و چکسلواکي، رويارويي دو تن از بهترين دروازه بان هاي تاريخ فوتبال به نام جيان پيرو کومبي و فرانتيسک پلانيکا بود. دروازه هر دو در وقت قانوني تنها يک بار گشوده شد اما ايتاليا در وقت اضافه توانست 2- 1 پيروز شود.
- ديدار پاياني در شهر رم و در حضور 72 هزار تماشاگر برگزار شد. دوچه (لقب موسوليني) به خاطر روحيه بخشيدن به تيم ايتاليا، در ورزشگاه حضور يافت اما گل اول بازي در دقيقه 25 توسط پوک مهاجم چکسلواکي به ثمر رسيد. اين گل خشم تماشاگران ايتاليايي را برانگيخت، بطوري که تعدادي از آنها به يکي از بازيکنان چک حمله ور شدند و او را با تور سيمي بستند. اين غائله با دخالت پليس ايتاليا به پايان رسيد. در دقيقه 33، اورسي از ايتاليا بازي را به تساوي کشاند تا خشم تماشاگران هم فرونشيند. بازي در وقت قانوني با همين نتيجه به پايان رسيد تا با صحبت هاي انگيزه بخش پوزو در رختکن، تيم ايتاليا وقت اضافه را بسيار هجومي آغاز نمايد. حمله هاي تيم ايتاليا سرانجام به بار نشست و چياويو از ايتاليا با به ثمر رساندن گل پيروزي باعث پيروزي و فتح جام شود.
- مسابقات جام جهاني 1934 در هشت شهر ايتاليا شامل رم، ناپل، ميلان، تورين، فلورانس، بولونا، جنوا و تريسته برگزار شد.
- در اين دوره تصميم گرفته شد که مسابقه بعد از تساوي در وقت قانوني، در وقت اضافه پيگيري شود و اگر باز هم مساوي شد، بازي تکرار شود.
- چياويو اولين بازيکن اروپايي است که سه گل در يک مسابقه زد تا ايتاليا 7 - 1 آمريکا را شکست دهد.
- بليس از تيم آرژانتين اولين گل اين جام را زد.
- مصر اولين تيم آفريقايي بود که در جام جهاني شرکت کرد. فوزي دو گل مصر را مقابل مجارستان در شهر ناپل به ثمررساند اما، نتوانست مانع از شکست 4 - 2 تيمش شود.
- اولين مسابقه جام جهاني که به وقت اضافه کشيده شد، بين اتريش و فرانسه بود. اتريش تحت مربيگري "هوگو ميسل" سرانجام 3 - 2 پيروز شد اما در نيمه نهايي 1 - 0 به ايتاليا باخت.
- کاپيتان دو تيم ايتاليا و چک در ديدار فينال، دروازه بان ها بودند.

** اسامي بازيکنان تيم قهرمان - ايتاليا
دروازه بانان : جوزپه کاوانا، گيامپرو کومبي، گويدو مساتي
مدافعان: لوييجي آلماندي، ارالدو مونزگليو، ويرجينيو روسه تا، ماريو وارگلين
هافبک ها: پيترو آرکاري، لوييجي برتوليني، اومبرتو کاليگاريس، ماريو کاستلاتزي، آتيليو فراريس، لوييز مونتي، ماريو پيتزيولو
مهاجمان: فليسي پلاسيدو بورل، آتيليو اماريا، جيوواني فراري، انريکه گوآيتا، آنفيلوگينو گوآريسي، جوزپه مه آتزا، رايموندو اورسي، آنجلو چياويو
سرمربي: ويتوريو پوزو

اگرچه فوتبال در سال 1904 با تاسيس فدراسيون بين المللي فوتبال (فيفا) رسما موجوديت يافت، اما تا سال 1924 که بازي هاي المپيک در پاريس برگزار شد، اين ورزش به جايگاه شايسته خود در مسابقات دست نيافته بود.
در آن بازي ها، براي نخستين بار تيم هايي از ساير قاره هاي جهان به مصاف حريفان اروپايي رفتند.
مسابقات فوتبال المپيک به موفقيت بي نظيري دست يافت و 50 هزار نفر مسابقه فينال بين دو تيم اروگوئه و سوييس را تماشا کردند.
شرکت نکردن بسياري از کشورها در المپيک 1928 آمستردام، آغاز تولد يک مسابقه مستقل فوتبال بود.
البته پيش از آن فکر برپايي جام جهاني فوتبال از سال 1919 که "ژول ريمه" به رياست فدراسيون فوتبال فرانسه برگزيده شد، به ميان آمد. وي 11 سال تمام ايده خود را دنبال کرد تا سرانجام موفق به برگزاري آن گرديد. در اين راه دولت فرانسه کمک شاياني به وي کرد.
ژول ريمه در 24 اکتبر 1871 ميلادي در خانه آسياباني در ناحيه "توله‌اوت مون" فرانسه چشم به جهان گشود. دوران کودکي خود را مثل ديگر کودکان سپري کرد و در نوجواني موفق شد مسابقات محلي فوتبال را برپا کند. چندين سال بعد او با همکاري سرپرستان تيم‌ها، اتحاديه‌اي برپا کرد که سنگ بناي اتحاديه فوتبال فرانسه شد. از طرفي تحصيلات خود را ادامه داد تا وکيل شود. ژول ريمه با تلاش و پشتکار فراوان در فعاليت‌هايش به رياست فدراسيون فوتبال فرانسه رسيد. سپس هانري دلوناي را به همکاري دعوت و به معاونت خود برگزيد. دلوناي توانست مسابقات جام ملتهاي اروپا را در سال 1960 بنيان گذارد.
ژول ريمه در دهه سوم قرن بيستم پس از گورين فرانسوي و برلي و ولفال انگليسي، سومين فردي بود که رياست فدراسيون بين‌المللي فوتبال را برعهده گرفت و در انديشه خلق جام جهاني به نقاط مختلف جهان سفر کرد. او ايده برگزاري جام جهاني را همه جا مطرح کرد، اما در اروپا به ويژه در بريتانيا نتوانست طرفداراني پيدا کند. در عوض در اروپاي جنوبي (ايتاليا، اسپانيا، پرتقال و يوگسلاوي) و آمريکاي جنوبي (برزيل، آرژانتين، اروگوئه و شيلي) هواداراني پيدا کرد که در کنگره فوتبال در سال 1928 کمک فراواني جهت به ثمر رساندن ايده‌اش به وي نمودند.
کنگره فوتبال در 26 مه 1928 به مناسبت برگزاري بازيهاي المپيک آمستردام برگزار شد و ژول ريمه توانست با رأي‌هاي موافق کشورهاي آمريکاي جنوبي طرح برگزاري جام جهاني فوتبال را به تصويب برساند. در آن زمان انگليسي‌ها خود را از فوتبال تازه پاگرفته جدا کرده بودند و کشورهاي اروپاي شمالي هم ميانه خوبي با ژول ريمه و افکارش نداشتند. اما ژول ريمه توانست پس از گذشت هشت سال ايده‌ اي را که در کنفرانس آنتورپ در سال 1920،‌ مطرح کرده بود، به نتيجه و سرانجام برساند. در رأي‌گيري به عمل آمده در فدراسيون جهاني فوتبال 26 عضو راي موافق و 5 کشور دانمارک، فنلاند، نروژ، سوئد و استوني رأي مخالف دادند.
در 8 سپتامبر 1928 در کنفرانس زوريخ در کشور سوئيس موافقت شد که جام جهاني هر 4 سال يکبار برگزار شود و اعضاي فيفا تصميم گرفتند اولين دوره آن در سال 1930 انجام شود.
اعضاي فيفا براي انتخاب اولين ميزبان جام جهاني با مشکلات عديده‌اي روبه‌رو شدند. اما ژول ريمه با درايت خود کشور اروگوئه را که قهرمان فوتبال دو المپيک 1924 و 1928 بود، براي ميزباني در نظر گرفت. ژول ريمه با پيش کشيدن بحث حرفه‌ اي و آماتوري بودن بازي هاي المپيک به اين صورت که اگر بازيکنان حرفه‌اي از فوتبال المپيک حذف شوند، اروگوئه قدرت خود را در صحنه بين‌ المللي از دست خواهد داد و همچنين با مانور بر روي امکان برپايي جشن صدمين سال استقلال در سال 1930 براي اروگوئه‌اي‌ها، اين کشور را مجاب به تقبل ميزباني اولين دوره جام جهاني کرد.
در نهايت در کنگره فيفا در شهر بارسلوناي اسپانيا به تاريخ 18 ماه مه سال 1929 اروگوئه رسماً ميزباني جام جهاني را پذيرفت. اما مشکلات برپايي اولين دوره به همين جا ختم نشد، زد و بندهاي سياسي مانع رشد مسابقات نوپا گرديد. تحريم چند عضو اروپايي، از جمله تمام 4 اتحاديه فوتبال بريتانيا، تعداد شرکت‌ کنندگان اولين دوره را به 13 تيم کاهش داد که اين تعداد نه تنها کافي نبود، بلکه حتي براي شکل‌گيري چهار گروه 4 تيمي نيز کفايت نمي‌کرد.
اقدام فيفا براي برگزاري اولين دوره رقابتهاي جام جهاني در اروگوئه با استقبال جهاني روبرو نشد چون در همين زمان اروپا در بحران اقتصادي عميقي دست و پا مي زد.
از طرفي شرکت در رقابت هاي جام جهاني مستلزم پيمودن مسيري طولاني از جمله سفرهاي دريايي بود علاوه بر اينکه بازيکنان را به مدت حداقل دو ماه از تيم باشگاهي شان جدا مي کرد که هنوز هم موضوع مورد مناقشه باشگاه هاست.
گرچه انتشار اين خبر با استقبال و شادماني زيادي در تمام کشورهاي صاحب فوتبال روبرو شده بود اما بسياري از اروپايي ها از انجام سفر دريايي طولاني مدتي که واضح بود بسيار خسته کننده و پرهزينه است، روگردان بودند به همين دليل فدراسيون هاي اين قاره عهد خود براي شرکت در اولين دوره جام را زير پا گذاشتند. تا دو ماه قبل از جام جهاني، حتي يک تيم اروپايي نيز اعلام آمادگي نکرده بود اما با تلاش هاي شخصي ژول ريمه چهار تيم روماني، بلژيک، فرانسه و يوگسلاوري روز 21 ژوئن 1930 سوار کشتي شده و هشت روز بعد در سواحل ريودوژانيرو تيم برزيل را نيز همراه خود کرده و 4 ژوئيه به مونته ويدئو رسيدند.
از اين رو اولين جام جهاني فوتبال با حضور تنها 13 تيم شامل چهار تيم از اروپا، هشت تيم از آمريکاي جنوبي و نماينده ايالات متحده آمريکا برگزار شد. فوتبالي که در زمين به نمايش گذاشته شد، در بالاترين سطح قرار داشت و برخلاف انتظار تماشاگران که تصور مي کردند تيم هاي آمريکاي جنوبي از همه برتر باشند، اروپايي ها خيلي خوب نشان دادند.
برگزاري اولين دوره مسابقات جام جهاني نسبت به امروز تفاوت هاي زيادي داشت و هيچ رقابت مقدماتي انجام نشد حتي قرعه کشي اين مسابقات بعد از ورود 13 تيم دعوت شده به اروگوئه، انجام شد.
در اين دوره مسافرت اروپايي‌ها به اروگوئه مشکلات فراواني براي آنها به همراه داشت، به طوريکه تيم روماني سه هفته طول کشيد تا در رقابت‌ها حاضر شود. اما اساسي‌ترين مشکل اروگوئه نداشتن ورزشگاهي مناسب براي انجام ديدارها بود. مقامات اروگوئه فقط هشت ماه وقت داشتند تا ورزشگاهي عظيم در شهر مونته ويدئو پايتخت اروگوئه بنا کنند. با توجه به امکانات محدود، دولت از ملت تقاضاي کمک کرد و مردم سراسر کشور با تمام توان در اين امر خارق‌العاده از روي ميل باطني هميار شدند و هرکس به اندازه حداکثر توانايي خود خدمت کرد. در آن هنگام از وسايل حمل و نقل و ساختماني امروز خبري نبود و فقط روحيه وطن‌پرستي مردم بود که اين امر را ممکن ساخت.
به اين ترتيب ورزشگاه شهر مونته ويدئو در زمان مقرر آماده برگزاري جام جهاني گرديد. البته ساخت ورزشگاه تنها کار طاقت فرسايي نبود که ژول ريمه بر گردن مردم علاقمند اين کشور نهاد، تقبل هزينه اقامت ميهمانان جام جهاني، ميزباني ملت اروگوئه را در تاريخ برگزاري اين جام جاودانه کرد.
پيش از شروع اولين دوره جام جهاني، کشورهاي عضو فيفا به رهبري ژول ريمه تصميم گرفتند که جامي به عنوان يادبود تهيه کنند و به قهرمان جام اهدا نمايند. از اين رو "آبل لافلور" فرانسوي مجسمه‌ اي به ارتفاع 12 اينچ و وزن 8 پوند (480/3 کيلوگرم) از طلاي جامد بدين منظور ساخت و طبق توافق اعضاي فيفا تصميم گرفته شد، هر تيمي که سه بار فاتح آن شود، مالک هميشگي جام گردد.
تا سال 1956 اين جام طلايي عنوان خاصي نداشت، اما در اين سال در مراسم تجليل از ژول ريمه جام را به نام وي خواندند و از اين تاريخ جام "ژول ريمه" نام گرفت. اروگوئه در سال‌ هاي 1930 و 1950، ايتاليا در سال‌ هاي 1934 و 1938 قهرمان جام جهاني شدند ولي برزيل که دو بار پياپي در سال هاي 1958 و 1962 قهرمان جهان شده بود با قهرماني در جام جهاني 1970 براي هميشه مالک جام ژول ريمه گرديد.
با پايان گرفتن افسانه ژول ريمه، مقامات فدراسيون جهاني فوتبال تصميم گرفتند که جام ديگري را جايگزين آن نمايند. از اين رو در تاريخ 5 آوريل 1971، يک ايتاليايي به نام "سيلويو گازاينگا" يک طرح جديد به فيفا ارائه کرد که اين طرح مورد تاييد مقامات فيفا قرار گرفت و کارگاه طلاسازي به نام "برتوني" با دريافت يک ميليون فرانک سوئيس، مجسمه اي به ارتفاع 15 اينچ و وزن 11 پوند (785/4 کيلوگرم) از طلاي جامد ساخت.
اين جام برخلاف جام ژول ريمه نبود که کشوري پس از کسب سه عنوان قهرماني مالک آن گردد. در نتيجه هيچ کشوري براي هميشه اين جام را پيش خود نگاه نخواهد داشت، بلکه قهرمانان جام جهاني تنها يک کپي از اين جام را براي يادبود خواهند داشت.
در بازي افتتاحيه اولين جام جهاني تيم فرانسه توانست مکزيک را 4 بر 1 ببرد و به سختي مقابل آرژانتين با يک گل تن به شکست داد که البته با جنجال هم همراه بود. داور مسابقه شش دقيقه زودتر سوت پايان را به صدا درآورد اما با شدت گرفتن اعتراضات و وخيم شدن اوضاع بازيکنان دو تيم را به زمين فراخواند درحاليکه برخي از آنها زير دوش بودند!
اما چند روز بعد ورزشگاه يکصد هزار نفري سنتناريو در انتظار براي برگزاري فينال ميان دو تيم از آمريکاي جنوبي به نام اروگوئه و آرژانتين، فضاي ملتهبي ايجاد کرده بود و نخستين فينال بين کشور ميزبان و همسايه اش برگزار شد.
تيم اروگوئه بعد از اينکه 2 بر 1 از حريف عقب افتاد، در نيمه دوم با شجاعت تمام موفق شد نتيجه را 4 بر 2 به سود خود تغيير داده و جامي را که آبل لافلور سازنده آن امضا کرده بود، بدست آورد.
ژول ريمه رييس فيفا جام قهرماني را به خوزه نازاسي کاپيتان تيم اروگوئه تقديم کرد. جشن هاي شادماني در مونته ويدئو تا چند شبانه روز بعد ادامه داشت و روز 31 ژوئيه به عنوان تعطيل رسمي اعلام شد.
توپ مسابقات جام جهاني از اينجا شروع به چرخش کرد و شهرت و محبوبيت فوتبال، جهاني شد.